Niet zozeer, maar na mijn winterslaap dit jaar, was mijn rug wel in erg slechte staat..Joepie de schreef:Kennelijk is het MTB-en alleen niet voldoende voor jou anders had je de vraag hier niet gesteld
Helemaal mee eens, en dat bereik je het best met specifieke.. nouja, zoals jij het zegt, op een matje, met oefeningen. Waarschijnlijk kom ik daar niet onderuit. Schemaatje opstellen dan maar, en die zolder op elke avondJoepie de schreef:Als je specifieke spiergroepen wil trainen dan zal je die met enige regelmatig gericht moeten belasten.
Daar ga ik ook vanuit, zij het minder "effectief". Maar ik vraag me dus af of ik met enkel mountainbiken zover kan komen dat mijn core sterk genoeg wordt dat het mijn conditie bij kan houden. Tot nu toe gaan deze gelijk op, en dat was voorheen ook zo, maar het lijkt elk jaar moeilijker te gaan. Ik ben tevreden als ik 40/50km ritten kan doen met voldoende energie.Lars TB schreef:ls het om echt mountainbiken gaat, dan train je zeker je core.
Ik zit inmiddels goed in de materie, en toen ik erachter kwam dat ik anderhalf jaar geleden bij de fysio ook core-oefeningen deed (wat toen nooit die naam heeft gekregen), kon ik ook die ervaring plaatsen in het geheel. Ik heb mij wel verbaasd hoe weinig de fysio's (die mij hebben begeleidt) hun theorie-en kunnen toepassen op fietsen.
Om gericht je lichaamskern te trainen (en niet je rug of buikspieren) moet je instabiliteit creeëren, door destabiliserende (torserende, links of rechts) krachten op je romp toe te passen. Bij trainen van je romp gaat niet om kracht, maar om coördinatie en stabiliteit. Met dat in het achterhoofd doe ik wat aanames:
- - Rechte lijnen rijden: Weinig core-effectiviteit, want je zit op je zadel, en spanning in je romp creeëer je vooral door buik- en rugspieren aan te spannen.
- Attackhouding in het algemeen: Dito. Daar komt bij dat je combinatie van staan op je trappers en het vasthouden van je stuur je veel houvast geeft, en vooral arm/been/buik/rugspieren de stabiliteit effectueren. Attackhouding doet niet perse aanspraak op de romspieren, en al helemaal niet als je bewegingsapparaat gewend is te compenseren met rug/buikspieren.
- Kombochten: Wisselend. Vooral als je met rechte rug, is attackhouding, een straight line kunt aanhouden, niet perse activerend voor je romp.
- Switchbacks en off-cambers: Nu wordt het volgens mij wel interessant voor je romp. Om je fiets te laten leunen in bochten moet wordt aanspraak gedaan op de kruisverbanden die ook James Wilson aanhaalt. Hoe meer snelheid/bobbels/wortels en ander onregelmatigheden, hoe beter.
- Pumptrack. Ook wisselend. In mijn ervaring spreken ze vooral weer rug en buikspieren aan.
Manuals, bunnyhops, drops: Volgens mij komen hier de rompspieren het beste aan hun trekken, omdat ze dan kunnen doen wat ze moeten doen, namelijk stabiliseren (en trappers/stuur geen stabiliserende, maar juist destabiliserende factor zijn).
Nog een gedachte: Zou een éénwieler leren rijden ook effectief voor je core zijn? Je zit dan wel, maar instabieler dan dat krijg je het bijna niet. En dat lijkt me dan wel weer fun.