Wat ik weleens gelezen heb is dat (mountainbike)wielen inderdaad ook tè stijf kunnen zijn. Door ietwat flex kan een wiel beter sporen volgen.
Ik zit niet op het niveau dat ik dat kan beoordelen, maar de redenatie klinkt niet onlogisch.
Vorkstijfheid zie ik anders, een stijve vork zal ook makkelijker inveren dan eentje met (teveel) flex. Simpel gezegd, als de stanchion buigt gaat hij klemmen bij het inveren wat de werking van de vork niet ten goede komt. Een verende vork moet in elk geval voldoende stijf zijn om buiging te voorkomen, en om teveel torderen te voorkomen.
Als je de eerste verende vorkjes vergelijkt met bijvoorbeeld een ZEB-achtige zit daar een gigantisch verschil tussen
Forummer Herman de Biker had een ervaring met zijn eigenbouw fully: daar had hij twee achtervorken voor gemaakt. Een volgens de klassieke driehoekvorm, en een met kruisverbindingen (en een specialere uitstraling) om de fiets (nog...) wat bijzonderder te maken. Die vork gaf in eerste instantie teveel flex. Daarom werd er een extra dwarsverbinding op gemaakt, vlak voor het achterwiel. Resultaat: de achtervork werd te stijf!
Uiteindelijk is de klassieke achtervork er weer in gezet omdat die in het rijden het beste aanvoelde. Blijkbaar is iets van flex voor het stuurgedrag positief en is er ook zoiets als te stijf.
Uiteraard moet die flex ook weer niet teveel zijn, en waarschijnlijk is het subjectief wanneer het precies goed is.
Er zullen best nog snellere rijders zijn, maar HdB stond steevast bovenin de lijstjes op de afdaalsegmenten van de diverse UHR routes dus een beetje vaart zit er wel in bij die gast
Hij gaat in elk geval hard genoeg om wat van het materiaal te vergen...