Gisteren (6 december) was een hele belangrijke dag voor me, want de controle bij de orthopeed. Was dan ook precies 8 weken na de ingreep.
Maar eerst even hoe het de weken ervoor ging met de (bekende) valkuil van de meeste sporters.
Vanaf begin november de weg gevonden naar mijn indoortrainer waar ik met beleid mocht draaien. Begon met stukjes van 15 minuten met in begin zo rond de 80 tot 100 watt.
Dit overigens naast 3 maal in de ochtend even 5 minuten "not connected to smarttrainer" om de boel los te houden. Dit omdat ik ook weer voorzichtig begon met beetje thuiswerken en lang achter zitten niet fijn aanvoelde. Daarnaast veel kleine stukjes lopen tijdens bijvoorbeeld teams meeting met koptelefoon op. Verder tussendoor de oefeningen die ik van mijn fysio meekreeg.
2e week november uitgebreid en 19 november groen licht van fysio om buiten te fietsen. Dus heel langzaam op de gravelbike de fietspaden in de buurt, maar compleet verkleumd thuis. Ondanks dikke kleding onmogelijk om op temperatuur te blijven. Heel verschil of je 21 km/u of 26 km/u over de paden fietst. Maar geen reactie, dus blij mee.
Daarna ritjes indoor tot zo'n 60 minuten en vermogen steeg tot richting de 140 of 150 watt gemiddeld. Dat weekend zelfs 2 ritjes op de weg bij iets hogere temperaturen en kon lekker relaxed 2 uurtjes per keer trappen.
Bewijs van goed gedrag, geen dag verzaakt...........
.
Tja, dan afgelopen weekend. Weer naar buiten met opnieuw koud weer en dacht "dan maar iets vlotter" en ging ook goed onderweg. Alleen het hele weekend de tol voor mijn sportieve aspiraties moeten betalen. Wat een pijn overal en flinke tegenvaller. Volop aan de pijnstillers.
Dus daarna maar weer lichtjes indoor. Fysio keek er niet van op en had dit wel van me verwacht...............
Dat naast het fietsen want verder intensief bezig bij fysio en vooral proberen de strekking te verbeteren. Dat was al slecht na mijn ongeval in Rhens 2013, maar nu nog slechter. De buiging juist boven verwachting, want buiging al dik over de 130 graden zonder problemen.
Maar naast de problemen met de knie vrij direct na deze operatie is de linker heup (idd de Rhens fractuur) bijna pijnlijker dan de knie en dat echt onverwacht. Maar ook weer verklaarbaar volgens fysio. Tja, lichaam zit complex in elkaar.
Dus ging met knikkende knieen naar de orthopeed en hoop vragen over met name de extra pijn etc.
Foto's zagen er top uit, alles op zijn plek en nog uitgebreide uitleg. Onderzoek op de tafel was effe pijnlijk, want even kijken hoever hij de strekking erin kreeg. Auw, Fredje had bijna een schop uitgedeeld.
Maar zijn eindoordeel was zeer positief en vond het beter dan gemiddeld, maar denk mijn verwachtingspatroon anders was en ook eea onderschat had.
Feitelijk alle pijn(tjes) verklaarbaar en hij zou het gek gevonden hebben als dat niet zo was. Daar was de ingreep veel te zwaar voor. Dus moet echt rekening houden dat ik overall wel een jaartje zoet ben. Komt aardig uit, dan precies op tijd in orde voor campertrip USA volgend najaar. :mrgreen:
Over het fietsen mijn verwachtingspatroon lekker omlaag gebracht. De "weddenschap" met enkele clubgenoten dat ik voor het eind van het jaar 100 km ritten fiets heb ik bij voorbaat al verloren. Ga proberen me niet te druk te maken, al zal ik vast nog een keer in de beroemde valkuil trappen.
Wat dat betreft hou ik de quote van een andere orthopeed goed in gedachte:
Je hebt maar 1 maal de kans op een geslaagde revalidatie.
Als laatste het stukje huisvlijt met "before/after" (echt vakwerk)
