Ik heb vandaag een dag beleefd die ik niet zo snel zal vergeten. Want ik ben de toertocht vanuit Halsteren, nabij Bergen-op-Zoom komen rijden. De organisatie van dit evenement door Roparun-team “De Brabantse Wal” getuigde van een zelden gezien niveau. De parcourskeuze was subliem, voor 99% off-road en door de bossen, de afpijling quasi perfect, er stonden seingevers aan alle oversteken die voor jou keken of de kust veilig was en de bevoorrading was als een meer dan ruim bemeten buffet.
Reeds aan de inschrijving werd je vriendelijk begroet en voor je 3,50 euro inschrijving kreeg je al direct een stuk fruit mee dat je uit een grote mand kon nemen. Wie niets nam werd toch attent gemaakt op de mogelijkheid wat mee te nemen. Mijn keuze viel op een mandarijntje, of een appeltje van oranje zoals de Nederlanders dit noemen. Om 10.00 u gestart en een aantal kilometers in het zog gereden van twee mannen die aan eenzelfde tempo als ik reden. Jammer genoeg hielden ze op een bepaald ogenblik halt, waardoor ik alleen verder moest.
Het parcours had alles in zich wat voor mij een mountainbiketocht boeiend en doenbaar maakt. Ardennen-toestanden en zware beklimmingen zijn voor een mens van mijn leeftijd en met een weinig sportief leven, tot ik met biken begon dan toch, niet weggelegd. Een eerder vlakke tocht met heuvelachtige stukjes en sporadische klimmetjes door de bossen is voor mij een feest. En dat alles is te vinden in de wijde omgeving van Bergen-op-Zoom, op luttele afstand van de Belgische grens. Het parcours bood een afwisseling van boswegen, singletracks, brede en smalle paadjes, dat alles in de bossen, alsof men zich ver van de bewoonde wereld bevond. Ik spreek van 99% off-road omdat we toch hier en daar verkeerswegen dienden te kruisen, waardoor onze fietsbanden dan toch met asfalt in contact kwamen! Het enige langere stukje asfalt was de verbinding van aan de spoorwegovergang en de oversteek van de snelweg via een brug om daarna weer de volgende bossen in te duiken. Aan alle oversteekplaatsen stonden seingevers in fluovestjes paraat om te zien of de baan vrij was. Overal even vriendelijk, overal een goedendag! Met dank om daar voor ons zo lang te staan!
Toen ik nog niet zo lang onderweg was en een eerste leuk stuk over bulten, bergop en bergaf, aan het rijden was, kwam ik gelijktijdig twee bikers tegen die ik ken van het Nederlandse forum. De ene was LeoV van de Mellowbikers die er zijn eigen rondje aan het rijden was. Hij riep me toe dat ze om elf uur in de Stayokay zouden zitten, maar tegen die tijd zou ik mijn toer bijlange niet afgelegd hebben! Het was toen kwart voor elf! De andere biker reed achter me en vroeg zich af of ik dan wel StrammerMax was. Ik had net voet aan de grond moeten zetten omdat ik een zanderige heuvel niet op raakte! JWW, een fan van m’n verslagjes van de toertochten op het forum! Vroeg of laat komen mensen elkaar dan toch wel eens tegen! Een lange babbel zat er jammer genoeg niet in, dat is moeilijk tijdens een toertocht. En ik rijd dan ook nog niet van de snelste! Hopelijk komen we elkaar nog eens tegen bij een pint na een toer.
Het was niet druk op het parcours, maar ik heb zelden helemaal alleen gereden. Geregeld werd ik ingehaald en zag ik deelnemers voor en achter me rijden. Een keer of drie hing er zelfs iemand in m’n wiel! Ik ben er zelfs in geslaagd van zo een kerel die maar half zo oud was als ik te overklassen en het nakijken te geven! Hij zal een gelegenheidsbiker geweest zijn! De bevoorrading, of pauze voor de Nederlanders, kwam iets over halverwege. Een buffet om U tegen te zeggen! Je had er keuze uit appels, bananen, mandarijntjes, koeken en lekkere cake die goed vulde. Als je van alles één stuk had gekozen had je je buik meer dan rond kunnen eten! Er was lauwe thee en water om te drinken. De bevoorradingen in Nederland zijn naar Vlaamse maatstaven immers eerder karig te noemen.
Daarna weer de bossen in en over een leuk stukje met klimmetjes en afdalingen over bulten op een track die door een groot beukenbos loopt, ik vermoed één of ander park in de buurt van Bergen-op-Zoom. Ik ben hier nog al geweest tijdens een toertocht. We kwamen ook rakelings langsheen een stortplaats, maar daar zie je niets van, ik herkende de plek van andere tochten. Er loopt een diep in de grond uitgesneden beek langs. Is dat soms de Zoom waar de stad haar naam aan ontleent? Ik kreeg het gezelschap van een groep van zes Nederlanders die dan weer achter en dan weer voor me reden. Want de hele meute hield halt wanneer iemand problemen had met z’n fiets. Volgde nog een vettig stukje door weiden, het enige modderstrookje op een quasi droog parcours. Met in de verte het zicht op de rug van de laatste uit het groepje. Tijdens de laatste kilometers bereden we de tracks omheen het Fort De Roovere. De laatste keer dat ik hier passeerde was dat daar een echte kaalslag. Nu is een groot deel heraangelegd zoals het Fort er ooit moet hebben uitgezien. Maar of de bomen die nu in de opgehoogde grond staan het zullen overleven is zeer de vraag! Het ziet er allemaal kaal uit, maar ik vermoed dat die aarden wallen mettertijd weer begroeid zullen raken. Het is in elk geval een merkwaardige plek!
Ik moet de laatste geweest zijn om te arriveren. Het zestal Nederlanders dat een hele tijd in m’n buurt had gereden was een kommetje soep aan het eten. Want ook dat kreeg je bij aankomst gratis aangeboden. Ik kreeg er zelfs nog een tweede. Van die lekker dikke soep met stukjes worst in (blijkbaar noemen jullie dit snert). Uit solidariteit met het goede doel waarvoor de opbrengst van deze toer bestemd was heb ik dan ook twee broodjes knakworst gekocht, hetgeen wij in Vlaanderen een hot-dog noemen. Omdat het buiten toch maar frisjes was om zo stil te blijven zitten en de Nederlanders naar huis vertrokken, ben ik binnen nog een glas gaan drinken. Ik ben intussen vergeten wat! Het was geen De Koninck, maar wel één of andere Prins. Of een Hertog Jan? Er kwamen bikers toe die al pijlen waren gaan ophalen. Een man van de organisatie vroeg me of ik moe was, terwijl ik naar de genomen foto’s aan het kijken was die op scherm verschenen. Ik voelde dat er een toer in m’n benen zat, dat wel! Ik vroeg hem of deze toer een eenmalige uitgave was, want dat dit zonde zou zijn! En tot m’n grote vreugde antwoordde hij dat er plannen bestonden voor een volgende uitgave eind november volgend jaar! En dat ze gelukkig konden rekenen op de inzet van veel vrijwilligers uit het Roparun-team. Er zouden een 900 deelnemers geweest zijn. Ik had exact 48,48 km op m’n tellertje maar heb er wel 02.59 u over gedaan! Voor wie de eerste editie gemist heeft komt er volgend jaar dus een nieuwe kans! Beslist een aanrader!
Wat ik ook heb onthouden: dat stuk weg met die immens grote verkeerslichten die beiden op rood stonden. Fietsers hadden vrije doorgang, stond er op een bordje! Wat is de bedoeling daarvan? Te smal om elkaar te passeren? Knopje drukken om groen te krijgen?
Op het Belgische forum kan je dit
hier lezen!
In principe is het mogelijk alle duintjes aan de heide op te komen en uiteraard zijn zo veel mogelijk duintjes en relief in het parcours een plus punt! Hoort bij de sport...(anders is het meer boswielrennen...saai...)
