yo-eddy schreef:Lars TB schreef:Er is een reden dat de beste rijders in de wereld de beste fiets pakken... . Hoe goed de skills van een Schurter, Hart of Hill ook zijn, met een ongeveerde 26" rijden ze echt hopeloos achteraan.
Dus waarom zou je het jezelf extra moeilijk maken?
Als je dan geen zin, tijd of talent hebt om je techniek naar een hoger niveau te brengen, dan kun je toch minstens zorgen dat je fiets geen beperking is?
Techniek en talent is NOOIT te koop, dat is het probleem van jouw verhaal, de beste rijders trainen het hardst en hebben het meeste talent daarnaast willen zij het beste materiaal om die paar procent erbij te krijgen om te winnen.
Als je begint met tennissen ga je het met het duurste racket ook niet sneller leren.
Werk EERST aan je basis techniek en ga dan naar je materiaal kijken. Je brengt je techniek niet naar een hoger niveau met meer veerweg je compenseert er hooguit je fouten wat meer mee ..... en zo leer je het dus nooit goed
Wat ik steeds meer lees is dat men vooral heel goed materiaal moet kopen omdat het anders sowieso niet gaat lukken..... een fabeltje, niets komt zonder oefening
Speelt natuurlijk veel meer. Genoeg techniek die je helemaal niet met een ongeveerde fiets hoeft te oefenen, misschien zelfs andersom. En momenteel groeit een generatie op die wel nooit een hardtail zal rijden... . (Goed, in Whistler dan, momenteel.) En als je leert sturen op een oude 26", dan moet je weer opnieuw leren sturen als je op een moderne 29er over stapt...!!
Maar het gaat natuurlijk hand in hand. Denk aan de North Shore. Zonder betere fietsen was het terrein daar gedeeltelijk onontgonnen geweest.
En 30 jaar geleden was op een ongeveerde hardtail met slechte remmen zelfs een hobbelig boerenpad in Limburg al mega spannend. Nu wordt je als beginner ongeveer geacht meteen een zwarte lijn mee te rijden. Het terrein waar mountainbiken nu 'standaard' is, vraagt om een andere fiets dan toen.
Nog een keer naar Canada. Daar weten ze dat voor je echt het terrein in gaat, je eerst een cursus moet doen. Net als bij skiën. En krijg je net als bij skiën advies over het juiste materiaal. Dat mag je negeren, maar maakt het leven niet makkelijker. (Maar het gaat er inderdaad om je basistechnieken op orde te krijgen.)
Waarom zou je een wedstrijdgerichte xc-fiets kopen als je begint met mountainbiken? Om beter de techniek te leren? Kies meteen een AM (zie: volledig on-topic!). Ten eerste omdat die natuurlijk veel beter geschikt is voor een beginner. Ten tweede omdat die veel allrounder is en je je dus ook in het buitenland niet opeens rot schrikt als je een keer een steile rots af moet. En ten derde omdat je daar even goed je techniek op kunt leren als op eender welke fiets.
En dan heb je inderdaad nog wat Kermit hier boven beschrijft: zelfs als ervaren rijden heb je soms een duwtje in je rug nodig (in de vorm van een 'betere' fiets dus). Bij clinics ook vaak genoeg gezien dat er voldoende lui zijn die met een geschiktere fiets veel sneller op niveau zijn. (Let op, ik schrijf 'voldoende', natuurlijk zijn er ook voldoende die het meteen op een twee maten te kleine, half verrotte fiets ook 'even' doen).
Natuurlijk gaat het om techniek. Maar lang niet iedereen wil dat uitvoerig oefenen, zeker in NL niet, waar je het ook veel minder nodig hebt. Dat kan diverse reden hebben, maakt verder niet uit. Maar waarom zou je ze dan de 'juiste' fiets onthouden?
En natuurlijk draait het om techniek. Maar als die profs dan beter materiaal pakken om daar in ieder geval niets te laten liggen, waarom zou je dat een beginner of een toerder wel onthouden? Wanneer mag je dan wel een super-fiets onder je kont schuiven? Als je VDP bergop kunt bijhouden? Schurter op een singletrack? Hart op een downhill?
