Even vooropstellen dat ik geen verantwoordelijkheid hoef te dragen voor de verzorging van kinderen, maar dat verantwoordelijkheidsgevoel en dus enige voorzichtigheid heb ik wel t.o.v. mijn werkgever. Tuurlijk ik ben niet onmisbaar, maar...........
Die voorzichtigheid is nu juist vaak wel het punt dat ik juist val of een schuivertje maak.
Tot op heden is er ook nog niets ernstigs gebeurd waardoor ik niet kon gaan werken en ik bike nu sinds een jaar of zes.
Toch merk ik wel aan mezelf dat ik altijd wel erg moet wennen aan een bepaalde situatie, zoals op vakantie dan de eerste die afdaling nemen. Eerste keer; vreselijk, laten gaan die fiets zeggen mijn gedachten, maar mijn handen zeggen remmen!! Tweede keer; harder en meer kick, nog een keer en nog een keer
, dan wordt het steeds leuker.Ik fiets vaak met mijn man en hij fietst gewoon een stuk onbevreesder en dus makkelijker. Geen idee waar het door komt. Wel kunnen we samen wel lange stukken fietsen, maar dat heeft gewoon te maken met een mate van duurtraining. In dit seizoen pak ik ook nog mijn racefiets erbij en dat zorgt, bij mij, voor meer uithoudingsvermogen op de mtb. De eerste twee jaar op de mtb ging ik ook in de winter niet door en ik merkte aan mezelf dat ik het dan heel erg moeilijk had met weer opstarten. Nadat ik dat het tweede jaar weer had meegemaakt dat ik hijgend en hoestend over m'n stuur hing en de hele weg naar huis (half uur in de auto) nodig had om bij te komen was ik er klaar mee. Dus nu probeer ik het gewoon bij te houden
