Nederland een mtb mekka?

[hanjovdberg]

STF is anders wel heel dicht bij TTF

Super toegankelijke flowtrail

Technische trail feature

Wereld van verschil. In afkorting bijna hetzelfde

[hanjovdberg]

laatst Oosterbeek (straks weer) en dat is ook veel flowtrail maar ik mis daar nog de technische opties (vooral bij Duno deel veel mogelijk). Er zit wel een "skills" parkje ergens langs de route maar ik zie het liever ook geïntegreerd (dus al rekening mee houden bij aanleg).

Kijk dat is precies een voorbeeld van wat een trailcrew kan opvatten als misplaatste kritiek. Je schrijft dat er veel mogelijk is bij Duno. Maar dat MAG dus niet van de terreinbeheerder. Dus dan kun je wel als gast roepen ik mis de technische uitdaging en waarom gebruiken jullie niet dit en dat .. maar dat kan vervelend overkomen als je weet hoeveel energie mensen steken in het voorzichtig benaderen van eigenaren zodat er langzaam meer mogelijk wordt.

Dat parkje is dan weer een mooi voorbeeld hoe een instelling Pluryn ism Zuid Veluwe iets heeft aangelegd wat los te gebruiken is door de bewoners van Pluryn en op te nemen is in de route. Bewoners die daar bezig zijn hebben overigens voorrang. We zijn daar te gast.

[Jurriaan]

Hanjo, doe je zelf een plezier..

[hanjovdberg]

Dank je Juriaan maar ik wil oprecht on speaking terms blijven omdat we best dichterbij elkaar zijn dan de discussie doet vermoeden

[modderfietser]

Geen mekka maar een walhalla

https://www.facebook.com/mtbroutegiete ... 8920867185

[Cube-Elite]

Mekka mag niet meer denk ik...........

Wat we in NL natuurlijk superknap doen is met de beperkte ruimte zulke mooie routes maken.
15 jaar geleden hadden we Amerongen en Leersum (en natuurlijk nog veel meer) Maar dat waren niet banen die er nu liggen en was voornamelijk gewoon het natuurlijke pad met soms een beetje extra.

Ik vind dat we echt een enorme prestatie neerzetten om voor zo;n kleine (sub) cultuur zoveel mogelijk te maken in zo,n klein gebied en ook nog voor wandelaars, paarden etc.

Ik houd mijn hart wel vast voor de toekomst en de boswielrenners op gravelbikes. Je ziet nu af en toe al groepen over de bospaden. Dat gaat nog een dingetje worden denk ik.

[aurelius]

Nl is natuurlijk geen MTB-Mekka, je reinste flauwekul. Het begint al bij het ontbreken van de 'M' uit 'MTB-en' ...
Maar dat het maximale eruit wordt gehaald, inderdaad, dat staat wat mij betreft ook wel buiten kijf.

Dat Jan en Alleman de routes nu opkomt, mede met dank aan de Coronacrisis ontdekken er velen hoe leuk fietsen in het bos is, is een gegeven, en iedereen heeft daar ook even veel recht op. Als je je maar aan de regels houdt.
Het feit dat er ook steeds meer gravelaars op routes verschijnen, naast het feit dat Jan en Alleman opduikt, zegt alles over de moeilijkheidsgraad van veel routes.
Maar mooi toch, aan een kant, die laagdrempeligheid?

Wat dan wel nodig is: die indeling naar technische moeilijkheid, conditionele zwaarte, info over lengte en hm's.
Wordt landelijk aan gewerkt momenteel. En Zuid Limburg heeft daarop vooruit lopend juist zijn routes ingedeeld naar ski-piste voorbeeld: zwart voor technisch zwaar, naar rood, naar blauw naar groen voor technisch simpel. Daarnaast een aantal bolletjes voor de conditionele zwaarte. En daarbij nog afstand en hm vermelding. Meer heb je niet nodig als gast om in te schatten waar je 'veilig' kunt gaan rijden. Was het te makkelijk, kies je de volgende keur 'een kleertje of bolletje meer'.
Het mooie van deze indeling is dat juist ook beginners en gezinnetjes en gravelaars weten waar ze terecht kunnen in Zuid L. Namelijk op vooral de 'oude 1.0 routes'. Komen die 1,0 routes ook nog uitstekend van pas tegenwoordig.

[hanjovdberg]

Tja Aurelius we weten nu wel dat men in Limburg al een indelingssysteem heeft ... ben je woordvoerder van de Limburgse mtb routes ofzo

Wat betreft het naampje en beestje enzo laten we gewoon accepteren dat het in de breedte Mountainbiken heet. Dat we geen mountains hebben wil nog niet zeggen dat de essentie van de sport (lekker buiten in de natuur rijden) niet gelijk is.

Gravelrijders zijn trouwens geen boswielrenners. Is echt een subcultuur die zich niet echt thuisvoelt bij de wielrenners maar graag een mix rijdt van asfalt, gravel en offroad. Hele relaxte cultuur en over het algemeen minder agressieve rijders dan menig strava haantje op de mtb.

[eRicW]

Nl is natuurlijk geen MTB-Mekka, je reinste flauwekul. Het begint al bij het ontbreken van de 'M' uit 'MTB-en' ...
Maar dat het maximale eruit wordt gehaald, inderdaad, dat staat wat mij betreft ook wel buiten kijf.

Ja, en dat laatste betwist ik dus. Er wordt een hoop omgeleid/opgehoogd/gladgestreken zonder dat daar uit veiligheidsoverwegingen noodzaak toe is. Snap dat mensen het niet tof vinden dat hun met bloed, zweet en tranen onderhandeld en geschepte route als flowtrail neergezet wordt, maar in the grand scheme of things is veel boven de grote rivieren dat wel. Regelmatig worden elementen die techniek vergen - nee, niet > 1 m drops! - zoals vlakke of off-camber bochten, onhandig schuin overstekende wortels, mulle klimmetjes, etc. vakkundig weggewerkt.

De vraag is of je hier de routebouwers op aan kan kijken of dat je vooral het mountainbikend boswielrennend publiek het kwalijk moet nemen dat ze niks willen proberen, geen behendigheid bij willen leren, en te pas en te onpas om de meest absurd simpele dingen heen rijden (wat de bouwers uiteraard willen vermijden).

Wat betreft het naampje en beestje enzo laten we gewoon accepteren dat het in de breedte Mountainbiken heet. Dat we geen mountains hebben wil nog niet zeggen dat de essentie van de sport (lekker buiten in de natuur rijden) niet gelijk is.

Ook dit betwist ik - zie mijn laatste opmerking hierboven. In het buitenland heb ik de MTB-mentaliteit vooral ervaren als aankloten/lol hebben/proberen/lachen als het niet lukt/morgen terug komen. Van de typische Franse geitenpaadjes tot ronduit kansloze XC rondjes in Zweden (denk: wereldbeker DH ondergrond met nul hoogtemeters, daar kom je niet ver op!). Het duidelijke onderscheid met de Nederlandse 'MTB'er is dat laatstegenoemde gewoon bezig is met z'n eigen wedstrijdje, geen enkele hindernis* die 'ie niet kent opnieuw wil proberen en indien in het bezit van een internetverbinding gaat zeiken dat de onderhoudsploeg wat moet doen aan de wortels/remkuilen/mul zand, etc. Ik zou er als parcoursbouwer moedeloos van worden.

* Zoals een wortel van meer dan 20 mm dik

[yo-eddy]

Gravelrijders zijn trouwens geen boswielrenners. Is echt een subcultuur die zich niet echt thuisvoelt bij de wielrenners maar graag een mix rijdt van asfalt, gravel en offroad. Hele relaxte cultuur en over het algemeen minder agressieve rijders dan menig strava haantje op de mtb.

De "Strava haantjes" worden natuurlijk ook gewoon te goed gefaciliteerd met het huidige aanbod MTB routes

Eigenlijk zijn de Gravelrijders zoals jij ze omschrijft precies de mountainbikers die EricW in het buitenland wél ziet.

[eRicW]

Eigenlijk zijn de Gravelrijders zoals jij ze omschrijft precies de mountainbikers die EricW in het buitenland wél ziet.

Bingo.

[lightrider]

Nl is natuurlijk geen MTB-Mekka, je reinste flauwekul. Het begint al bij het ontbreken van de 'M' uit 'MTB-en' ...
Maar dat het maximale eruit wordt gehaald, inderdaad, dat staat wat mij betreft ook wel buiten kijf.

Ja, en dat laatste betwist ik dus. Er wordt een hoop omgeleid/opgehoogd/gladgestreken zonder dat daar uit veiligheidsoverwegingen noodzaak toe is. Snap dat mensen het niet tof vinden dat hun met bloed, zweet en tranen onderhandeld en geschepte route als flowtrail neergezet wordt, maar in the grand scheme of things is veel boven de grote rivieren dat wel. Regelmatig worden elementen die techniek vergen - nee, niet > 1 m drops! - zoals vlakke of off-camber bochten, onhandig schuin overstekende wortels, mulle klimmetjes, etc. vakkundig weggewerkt.

De vraag is of je hier de routebouwers op aan kan kijken of dat je vooral het mountainbikend boswielrennend publiek het kwalijk moet nemen dat ze niks willen proberen, geen behendigheid bij willen leren, en te pas en te onpas om de meest absurd simpele dingen heen rijden (wat de bouwers uiteraard willen vermijden).

Wat betreft het naampje en beestje enzo laten we gewoon accepteren dat het in de breedte Mountainbiken heet. Dat we geen mountains hebben wil nog niet zeggen dat de essentie van de sport (lekker buiten in de natuur rijden) niet gelijk is.

Ook dit betwist ik - zie mijn laatste opmerking hierboven. In het buitenland heb ik de MTB-mentaliteit vooral ervaren als aankloten/lol hebben/proberen/lachen als het niet lukt/morgen terug komen. Van de typische Franse geitenpaadjes tot ronduit kansloze XC rondjes in Zweden (denk: wereldbeker DH ondergrond met nul hoogtemeters, daar kom je niet ver op!). Het duidelijke onderscheid met de Nederlandse 'MTB'er is dat laatstegenoemde gewoon bezig is met z'n eigen wedstrijdje, geen enkele hindernis* die 'ie niet kent opnieuw wil proberen en indien in het bezit van een internetverbinding gaat zeiken dat de onderhoudsploeg wat moet doen aan de wortels/remkuilen/mul zand, etc. Ik zou er als parcoursbouwer moedeloos van worden.

* Zoals een wortel van meer dan 20 mm dik

Dit is precies waarom ik mijn lol in het MTB-en ben verloren. Ik kan de route-bouwers geen ongelijk geven. Zelf ook wel routes ontworpen. Echter zijn er velen die de scherpe randjes eraf willen hebben want ze hebben of 1. geen techniek of 2. hun snelheid gaat eruit.
De beste stuurlui staan aan wal. In de tijd dat ik nog wedstrijden reed konden de Nederlanders die goed reden op de Nederlandse parcoursen niet echt potten breken in het buitenland omdat het daar technisch wel een stukje uitdagende was. Alles wat ook maar enigszins in de buurt van uitdagend kwam werd door KNWU uit de wedstrijden gehaald wegens gevaarlijk (onder druk van een groep verstokte boswielrenners)

[kermit]

...Regelmatig worden elementen die techniek vergen - nee, niet > 1 m drops! - zoals vlakke of off-camber bochten, onhandig schuin overstekende wortels, mulle klimmetjes, etc. vakkundig weggewerkt.

De vraag is of je hier de routebouwers op aan kan kijken of dat je vooral het mountainbikend boswielrennend publiek het kwalijk moet nemen dat ze niks willen proberen, geen behendigheid bij willen leren, en te pas en te onpas om de meest absurd simpele dingen heen rijden (wat de bouwers uiteraard willen vermijden)....

Ik denk dat er nog een element in het spel is wat in het buitenland doorgaans veel minder speelt. Dat is het aantal fietsers wat er in een bepaalde periode over zo'n pad rijdt, gecombineerd met de erosiegevoelige ondergrond die we hier hebben. Zand slijt wat sneller uit dan rots zeg maar

Dus je moet wel iets doen, ik laat even in het midden wat dan precies de beste optie is (matten leggen, leem toevoegen of voor mijn part elke week met het handje die bult weer ophogen). In het buitenland wordt er aan de aangelegde routes/flowtrails ook gewerkt. Wellicht minder frequent dan hier, maar dat ligt ook vaak aan de andere ondergrond.

En verder, tsja. We hebben nu eenmaal een maatschappij ingericht waar de smakeloosheid van de grote massa bepalend is voor wat er aangeboden wordt. Zie oa ook de ongebreidelde opkomst van vijftig in een dozijn commerciële TV-programma's (zelfs de publieke omroep "moet" mee) en oppervlakkige koppensneljournalistiek. Gericht op publiek wat geen enkele moeite wil doen en alleen hapklare (en te vaak gekleurde...) brokken voorgeschoteld wil krijgen.
Nu zul je wellicht zeggen, hé, ligt daar misschien een parallel met het mtb-route-aanbod...?
(En even voor de volledigheid, ik ben persoonlijk hartstikke blij met de routes zoals die er de laatste jaren zijn. Wellicht niet perfect maar wel tig keer beter dan lange rechte bospaden afraffelen wat eerder vooral voorkwam).

[eRicW]

< een hoop zinnigs >

Deze onthoud ik voor als iemand weer de Nederlandse 'cultuur' begint te prijzen (en nee, ze bedoelen dan niet het Koninklijk Concertgebouworkest).

Ik denk dat een fietscultuur waar men snapt dat MTBen niet vanzelfsprekend is en waar jezelf uitdagen óók techniek omvat (en afstappen / toegeven dat het niet lukt oké is) een hoop uithaalt. Dat eerste wordt hard aan gewerkt, dat tweede is denk ik een kwestie van de generatie na ons die het overneemt.

[Tijgerhaai]

Aardige discussie hier onderhand. Ik denk ook wel dat wij met zijn allen uiteindelijk naar het zelfde toe willen. Maar wij tegengehouden worden door regeltjesdrift en angst voor. In Limburg is men inderdaad lekker bezig met het classificeren van routes, maar loopt dan wel weer vooruit op een landelijk initiatief wat dan weer niet heel erg gewaardeerd wordt door de rest. Ondertussen maken ze zich ook niet heel populair met bemoeienis in het Stammenderbos. Dus zonder elkaar af te willen schieten denk ik dat het ondertussen wel eens tijd is geworden om met elkaar duidelijk te krijgen wat je technisch gezien op een MTB route kan verwachten. Dat daarbij met een schuin oog naar ervaringen in het buitenland wordt gekeken is alleen maar goed. Uiteraard heb je daarbij ook te maken met de mogelijkheden die ons land bieden. Maar die zijn meer dat een kombochtje hier en een dropje die rolbaar is daar.