Mocht u mij nog kennen van een tijd terug toen ik nog actief was hier op het forum dan zou u kunnen weten dat ik geen trol ben. Ik heb meestal een aparte uitgesproken mening en daar sta ik ook bekend om.....want ik schrijf/zeg gewoon wat ik vind en dat is nooit als trollenpost bedoeld! Al ben ik me er terdege van bewust dat dat zo over kan komen.kermit schreef: ↑do 25 april 2019, 08:55Jammer genoeg is het leven niet zo zwart-wit als je wellicht zou willen...Gebbetje schreef: ↑wo 24 april 2019, 10:27 Als je niet normaal kunt fietsen is een elektrische fiets een prachtige uitvinding. Voor bijvoorbeeld ouderen of gehandicapten. In alle andere gevallen ben je gewoon lui. Ik zou me kapotschamen op zo’n ding. Je gaat toch ook niet in een elektrische rolstoel zitten terwijl je niets mankeert? Als je te beroerd bent om normaal te doen, blijf dan lekker thuis en ga een hobby zoeken die geen lichamelijke inspanning kost.
Ik heb de vraag al eerder gesteld, maar wanneer ben je oud? Met 50? 60? 70?
Wanneer ben je lichamelijk niet meer in staat tot "normaal fietsen"? Als je gemiddelde snelheid onder de 15 per uur zakt op een standaard NL rondje? Onder de 10km/h? Of als je omvalt bij een bultje?
Wie bepaalt die definitie wanneer je "niet meer in staat bent" tot "normaal fietsen"? Jij? Ik?
Ik kan nog steeds rondjes rijden op een gewone mtb. Maar de snelheid ligt dan zo laag dat er van uitdaging niet veel sprake meer is. In het buitenland worden de mogelijkheden ook steeds beperkter als ik elke hoogtemeter zonder ondersteuning moet doen. Anderen pakken een lift of een shuttlebus, what's the difference? Ik fiets graag paden die niet kunstmatig aangepakt zijn in plaats van alleen de flowafdalingen vanaf een liftstation. Dan ben je doorgaans aangewezen op zelf omhoog trappen.
En misschien nog wel interessanter om eens naar te kijken, waarom heb je zoveel moeite met iemand op een e-mtb? Dat zegt namelijk veel meer over jezelf dan over degene op die e-mtb.
Ook de conclusie dat je lui zou zijn als je met ondersteuning trapt is pure nonsens. Ga eens lekker 50km Utrechtse Heuvelrug rijden op een e-mtb, dan heb je heus wel wat gedaan als je weer terug op de parking komt. Ja, de intensieve pieken zijn eruit gehaald maar je hebt net zoveel omwentelingen met je cranks gedaan als je maatje op een gewone bike.
En misschien trap ik er ook wel in, ben ik weer aan het proberen de nuance erin te brengen als reactie op een trollenpost...
Waarom heb ik zoveel moeite met e-mtb? Nou, ik heb veel te maken met mensen met een handicap/beperking en ik denk dat het daar vandaan komt. Als je mensen ziet vechten tegen hun beperking en ze ziet vechten tegen het onbegrip dat ze tegenkomen in hun dagelijks leven dan is het, voor mij althans, moeilijk om te zien dat kerngezonde mensen lachend op hun e-bikes door het leven gaan. Voorbeeldje, ik zat laatst op een verjaardag waar iemand uiterst trots vertelde dat hij zo goed en gezond bezig was sinds hij een e-bike had aangeschaft. Nou is de reactie van het gros van de mensen hierop dat dit een goede gang van zaken is. Nou.....bij mij schiet dat in het verkeerde keelgat. Wat die man eigenlijk zegt is dat hij al die tijd te beroerd is geweest om iets aan zijn gezondheid/algehele conditie te doen behalve toen het hem gemakkelijk werd gemaakt dmv een e-bike. Dat vind ik een slappe instelling ondanks dat hij nu meer beweging krijgt dan voorheen. Men verwacht tegenwoordig alles maar op een presenteerblaadje te ontvangen. Ik sta dagelijks twee keer knarsentandend op het schoolplein te kijken naar 26 jarige hipstermoeders die op hun peperdure e-bike hun kroost op school komen afleveren. Ik kan gewoon geen begrip en respect voor dat soort gedrag opbrengen. Daarnaast snap ik ook totaal niet wat er nou zo leuk aan is om met hulp van een elektromotor een klim te doen. Uiteindelijk heb je, als je boven bent, het toch niet helemaal 100% zelf gedaan.....hoe kun je daar nou voldoening uit halen? En het ergste is dan dat zo iemand high fivend staat te vieren dat ie dat toch maar effetjes geflikt heeft.........GRRRRRRRR!!!