Wat een "leuk" onderwerp en ook confronterend.....
Ik val ook in die groep en hoe kijk ik er tegen aan?
Tot kleine 3 jaar terug nog volop in het wedstrijdleven en kon nog "alles" tot me een klein noodlot (2-6-2013) in Rhens me met beide benen op de grond zette. Dat figuurlijk, want dat ging juist niet
Dan gooi je er een schepje bovenop om nog fanatieker te zijn voor comeback tot een onschuldige schuiver in Nordenau (30-08-2014) je ongenadig "straft". Dan ga je over eea nadenken en besluit het anders te gaan doen. Geen wedstrijden/ marathons, maar puur recreatief. Is op zo'n moment moeilijk om dat knopje om te zetten en dankzij een Giro di Kika weet je je zinnen te verzetten.
Meer ongedwongen bezig zijn en doen wat je leuk vind, dus geen intervalachtige dingen meer. Nog minder (lees bijna nooit) met klote weer naar buiten etc.
Ik moet zeggen dat dit leventje me enorm bevalt. Sinds ik gestopt ben met marathons rij ik meer km's en uren dan in die periode, alleen is het nu fietsen ipv trainen.
Langere afstanden nog meer mijn ding geworden, maar durf niet zomaar te zeggen dat 200, 300, 400 km kan fietsen (ik ken mijn grenzen
).
Ben nog wel beetje competitief ingesteld en daarbij wil Strava me best een beetje bij helpen......
Zal volgende week in Tenerife zeker kijken naar langere segment vanaf zeeniveau tot 2.500 meter hoger om voorbeeld te noemen. Vooral kijken naar eigen tijden in voorgaande jaren.
Verder een beetje een (recreatieve) uitdaging in de vorm van "Merida Cross Country" wat voor mij toertocht+ zal worden. Gewoon omdat ik het leuk vind en de tijd? Onbelangrijk.
Verder merk ik dat ik voorzichtiger geworden ben, wat afgelopen weekend op MTB in Duitsland best even confronterend was. Afdaling van 3 jaar terug een makkie en nu billen bij elkaar.
Dan nog het herstel na zwaardere ritten, dat duurt langer en langer. Dat
Maar de lol in het fietsen is er nog steeds. Dat was in mijn "topjaren" (10 jaar terug) ook zo. Nu is het gewoon anders, maar niet minder.