Alright, hierbij het verslag van een dagje Witten met mijn maatje. In de ochtend relaxed naar Witten gereden om de eerste kleine klim te maken naar Japaner. Ik had er zin in!
*Even een korte terugblik naar vorige week. Vorige week reed ik met dezelfde maat in Vlaardingen en halverwege begon mijn achterrem aan te lopen. Eén van de zuigers liep aan en ik had er weer de pest in. Die MT7's zijn echt goede remmen, maar niet gelijk sluitende zuigers komt, zeker achter, wel vaak voor. Om de 3-4 maanden moet het zaakje wel uit elkaar om rond de zuigers goed schoon te maken om zo te zorgen dat ze weer goed gelijk naar buiten komen. Vandeweek wel weer gefixed, stuk door de tuin gereden, beetje klooien. Gebruikte, maar met meer voering geplaatst en alles werkte dikke prima. Tijd om naar Duitsland te gaan.
Terug naar vrijdag,. Omhoog klimmen voor de Japaner en na 200 meter ging het al fout. Het achterwiel stond stil, compleet geblokkeerd
Tool tevoorschijn gehaald en na een korte check en wat trekwerk kreeg ik de remklauw van de schijf af. Eén van de remblokken was krom en had zich tussen de schijf en de remklauw getrokken. "Grrrrrrr, klote rem!"
Remblokken eruit, klauw terug erop en de rest van de afdaling maar langzaam met de voorrem gereden. Gelukkig gaat deze route terug naar de parkeerplaats waar ik een setje verse remblokken had liggen. Die had ik niet meegenomen omdat we nog wel een paar keer langs de auto zouden komen en de remblokken nog voldoende voering had. Volgende keer dus wel in de tas mikken. Reparatie nummer 1...
Mooi, rem weer gefixed. Weer naar boven aan de andere kant van de weg en klimmen maar. Op naar de toffe Moscow Mule om daarna via een relaxte asfaltroute naar de Helikopter Trail te rijden. (deze rijdt ik nu via de Am Arenberg, naar Appelsiepen en dan terug naar het bos via Weg zum Poethen. Is er iemand bekend met een kortere weg om bij de Helikopter Trail te komen?).
In de Helikopter zit nog wel één mindfuck, een steil stukje met een S-bocht inclusief een aantal uitgesleten geulen. Vorige keer lag ik daar in de bosjes en tegen een gids van Basta Bikes aan, nu lag ik in een uitdagend standje met mijn voet vast achter de fiets
Terug naar boven lopen en opnieuw proberen. Andere lijn, beter kijken en toen ging het goed! Een kleine hoera in mijn hoofd en we konden weer verder. Verder dalen en klimmen bracht ons naar de zwarte Gedern DH. Ik weet niet waarom deze zwart is, maar het is een mooie afdaling terug naar de bewoonde wereld. Lekker veel stenen, korte bochtjes en halverwege een kleine sprong over een boomstam.
Ook weer afgevinkt
Ondertussen zaten we weer onderaan de heuvel en op het asfalt terug naar de auto. Even de bammetjes uit de kofferbak halen en mijn derailleurpad vervangen omdat ik die krom had gereden tijdens de val. Reparatie nummer 2...
Tijd om weer te klimmen. Die asfaltklim vanaf de doorgaande weg blijft leuk. Ketting op het 50-tandblad en rustig omhoog harken. Op naar de blauwe Pauls Welt. Of toch maar die zwarte Little Champery. Veel goede verhalen over gehoord, maar ja. Toch wel zwart. Ik heb heb wel wat ervaring, maar voor mijn maatje is dit de eerste keer fatsoenlijk enduro en dan kan het wel iets te veel zijn. Bij de splitsing tussen blauw en zwart toch maar de keuze gemaakt voor zwart. Lopen kan altijd!
Wat een keuze was dat! Dit is nu mijn favoriete trail. Toffe snelle stukken, wortels, stenen, bochten, steile billenknijpende afdalingen, technische delen en uitkomend op die verschrikkelijke switchback waar vorige keer mijn stuurpen dacht "Leuk dat je wiel naar rechts wilt, ik ga naar links"
video.
Na de LC waren we er beiden over eens: "
Deze pakken we nog eens maar dan met de grote camera!" Nog een kleine stukje richting die steile switchbacks en terug naar de auto. Maar ja, die switchbacks blijven wel een mindfuck. Dit keer sloeg mijn wiel weer om, maar dit keer was het enkel een luidruchtige burb van ontsnappend lucht uit het wiel en geen verschuivende stuurpen.
"
Hmmmmm, shit. Weer niet gelukt..." Terug naar boven lopen en opnieuw proberen, maar dan met een stuk minder druk in het wiel. Rustig aanrollen, goed naar rechts de bocht door kijken, voorrem lossen in de bocht en op naar de linker bocht. Zelfde sausje: goed doorkijken, voorrem los en rollen maar.
YESSSSS! Ook gehaald, lekker bezig
Helemaal trots en blij reden weer op het asfalt. Van blijdschap een bunnyhop over een putdeksel, highfiven met de plastic borden langs de weg, langs het hoerenhuis door naar de auto. Ik had er zin in! Ik spot verderop een putdeksel en wil die ook hoppen. Ik maak alleen de stomme fout scheef te springen, voel in de lucht dat ik scheef neer ga komen en de zachte voorband helpt ook niet mee. Schuin neerkomend zet ik mijn linkerbeen op de grond, klap gelijk door waardoor mijn grote teen dubbelklapt en de rest van de route naar de auto zat ik met een linkerbeen die vanaf de knie naar de voet niet meer mee wilde doen. Klim maar lekker met je rechterpoot!
Bij de auto kwam het gevoel weer een beetje terug en na een refil van water, een energiereep, een beetje wrijven over mijn been én het pakken van de grote camera gingen weer omhoog. Maar eerst nog even reparatie nummer drie
Ergens heb ik mijn achterschijf krom gekregen en daar zat een flinke slag in. Tooltje er weer bij, schijfrichter eraf gehaald en zo ver mogelijk de schijf weer minder wokkelvrij gemaakt. Prima om door te rijden, ik bestel wel een verse als ik weer thuis blijf. Tip voor de volgende keer: naast een setje remblokken een padrichter en remschijf meenemen als reserve
Nog één keer de afdaling van Little Champery voor de mooie beelden en dan was het tijd voor een schnitzel bij Cafe Del Sol.
De beelden spreken voor zich, het was te gek! Zeker de twee schuine boomstappen pakken met de hardtail was gaaf om te doen.
video. Ik merk nog wel veel spanning in de korte steile afdalingen met direct een bocht, die gaan traag en met gespannen lichaam. Ik durf nog niet genoeg te kantelen om de snelheid erin te houden en vloeiende lijnen te rijden. Maar aan de andere kant, ik heb vandaag al genoeg nieuwe dingen gedaan en geleerd, je kunt niet alles in één keer hebben.
Onderaan ging ook de switchbacks in één keer goed en toen was het klaar met de dag. 950 hoogtemeters en 26km verder stonden we moe en voldaan op de parkeerplaats. Wat een schitterende dag vandaag! Tijd voor een koud drankje en een schnitzel, die hebben we wel verdient!
TL;DR: het was een schitterende dag, dat zie in de beelden
Voor een video moet je hier zijn: https://youtu.be/3F_pNgryOBo Voor de route kun je hier kijken:
https://www.strava.com/activities/7703240066
Eén met de natuur!
Panne op de Japaner. Hier begon het gezeur
Even stoer poseren, alles voor de Gram!
Fijne band!
De bekende wokkel
Creepy huisje ergens in het bos
Natuurlijke trails zijn het mooiste, zeker met wortels.
Deze was tof! Twee dwars én schuin liggende bomen met rolbare drops. Gas geven, recht vooruit kijken en gaan!
Dit stukje was een mindfuck. Op de foto niet steil, maar met twee kleine dropjes in de afdaling extra eng.
Als je dan de foto's en video terug zien dan vraag je je af waarom ik er zo moeilijk over deed.
Maatje had precies hetzelfde gevoel
Eén van de snellere, mooie stukken van LC
Weapon of choice
Klein beetje airtime
We sluiten het af met dit beeld. Deze komt thuis groot te hangen, dit vind de mooiste beelden. Veel omgeving en de rijder in het klein, zodat hij opgaat in de omgeving.