Team Trail Addicts op pad!!
Lake District: trails, pints en adrenaline!
Wat is het heerlijk om in februari een biketrip voor de aanstaande zomer te plannen. Op zoek naar toffe bestemmingen zie je hoge bergtoppen, zonovergoten valleien, dusty trails en foto’s van bikepark-rijders in tanktops. Onze zomerse bikebestemming heeft niets van dat alles. De locals rijden in Goretex kleding, de hoogste top is nog geen 1.000 meter en een een dusty trail zul je er zeker niet treffen. Toch voelden we de aantrekkingskracht: we gaan naar het Lake District (UK)!
Waar vind je het op de kaart? Tussen Wales en Schotland, aan de westkust van Engeland. Het heeft geen skiliften of bikeparks. Welenkele trailcenters en goed beschikbare gps-tracks. Met z’n vieren maken we er een road trip van. Werkelijk een road trip, want we kiezen voor de boot van Hoek van Holland naar Harwich. Dat betekent dus nog vijf-en-een-half-uur links rijden dwars door Engeland.
Aangekomen op een fantastische campingspot bij Ambleside (een echt outdoor-mekka!), gooien we het quick-pitch tentje uit en rijden we naar Grizedale Trailcenter. Op de boot van de overtocht zijn geen wilde party’s (en gelukkig ook geen wilde golven), dus we zijn uitgeslapen om direct The North Face Trail te rijden. Een mooie ‘loop’, met wat flowy singletracks en technische klimmen. Dat zorgt er tenminste voor dat het klimmen ook vermakelijk wordt. We merken direct hoe de ondergrond is: rotsig! Een korte double-black-diamond sectie is echt bikepark-stijl. Op dit terrein zijn we niet echt gekleed. Het is lastig inschatten of een jump een double is, of een table, dus we rollen erover heen. De berms zijn ook droog met loose gravel. Ja, het is hier al een paar dagen goed weer. Uniek!
‘s Avonds proosten we met wat pints en maken we plannen voor de volgende dag. Op onze Garmins hebben we de Helvellyn – Sticks Pass trail staan. Een must-do volgens Britse bikesites, en waarschijnlijk ook de heftigste. De complete ronde is nog geen 17km en 1.000 hoogtemeters klimmen, maar we doen er een hele dag over. Een aantal van ons zijn het gewend om ruim een uur met de fiets op de rug te lopen, maar het blijftzwaar. Dit is ruig terrein. Geen boom te bekennen. Grote rotsblokken. En je blijft je afvragen waarom ze helemaal op deze afgelegen plek de stenen-gestapelde muurtjes hebben gebouwd. Compleet bezweet worden we op de top ook nog eens aangevallen door midges (steekvliegjes, red.). We springen op de bike, maar merken direct dat we echt gefocused moeten zijn voor deze afdeling. Dit wordt aan poten! Rotsblokken rollen onder onze noppen vandaan en op steil terrein is het daardoor lastig om de juiste balans te vinden. De moeilijkheidsfactor blijft zo ongeveer de hele afdaling. Maar ervan genieten blijft gelukkig ook mogelijk! Totdat we een donderklap boven ons horen en we in race-speed de afdaling willen maken. Er zijn hier geen plekken om te schuilen! Terug op de parkeerplaats zit de adrenaline nog hoog. Nog een andere trail zoeken? Nee, let’s call it a day.
Dag drie doen we wel twee plekken aan. Een autorit is in het Lake District noodzakelijk. De reisafstand is niet ver, maar de reistijd kan over de kronkelende weggetjes wel tot
drie kwartier oplopen. We doen Whinlatter Trailcenter aan, op aanraden van een local. De Altura trail hadden we niet willen missen! Dit is fantastisch aangelegd: flow, flow, flow! Je golft gewoon door het landschap. En ook al liggen er hoge berms in: op hoge snelheid blijft het een uitdaging om erbinnen te blijven. Hierover blijven we lang napraten tijdens onze BBQ en kampvuurverhalen.
Voor onze vierde en laatste bikedag hebben we de Garburn Pass gepland. Het wordt inmiddels routine om bij de trailstart snel de fiets klaar te maken en direct te vertrekken. Iets té snel, want we rijden de gps-track in tegengestelde richting, merken we. Toch maar omkeren. Gelukkig doen we dat. Want, zo later blijkt, de omgekeerde richting is een zeer technische klim en saaie gravel-road afdaling. De vier andere bikers die we tegenkomen (en dus verkeerdom rijden) zullen flink gebaald hebben! Onze richting gaat langs schapen en ontelbaar veel wildhekken. Bijna boven aangekomen barsten de grijze wolken open die we al lange tijd zagen hangen. De eerste regendag van onze trip. Dat hoort bij het Lake District en het verandert ook onze rijstijl. Leisteen blijft spekglad, maar we merken dat alle andere losse rotsblokken best te rijden zijn. Snelheid houden is het devies. Heb je te weinig vaart? Dan kan één groot blok je over-the-bars gooien. Houd je snelheid dan zoekt je wiel wel een weg erlangs of er overheen.
Highfives! De laatste afdaling zit erop. We zijn doorweekt, en moeten onze tenten ook nog inpakken in de regen. Maar, oh, wat gaan we graag nog eens terug naar het Lake District. Er moeten nog zoveel meer trails liggen…
Nog belangrijk: We hebben voor al onze GPS tracks gebruik gemaakt van de TOP 20 routes in de UK. via onder andere via http://www.mbr.co.uk/news/20-best-mount ... -uk-322684" onclick="window.open(this.href);return false;
Verder kregen we nog wat tips van locals. De Trilcenters in het Lake district zijn echt de moeite waard. Volgend jaar richting SCHOTLAND!!
Ik blijf het zeggen, voor gave trips moet je in UK zijn 
