Even rekenen... : het antwoord is 2 gebroken ribben!
(sorry, nerd grapje)
Ironhorse Erik schreef: ↑zo 21 januari 2018, 18:35 De verwondingen genoemd betreft in de beginne epische verhalen die vaak al in de 90iger jaren van de route (zo rond 1996 en 1997). Sommige zijn ook al weer verdwenen, zo lag er in den beginne "de stronk van het geschaafde scheenbeen" aan de start van de zigzag afdaling, hadden we "de bruggetjes" (recent moeten verwijderen), bos in/ bos uit (door de bosbranden is bos-uit nu ca 0,3km eerder schat ik zo). We hebben schansen gehad die waren zo hoog dat je boven de bomen uitkeek, met gaps ertussen waarbij je wielen 6m boven de grond hingen (de restanten links achter de kneet te vinden). Die hadden ook namen als de widowmaker, en terecht ook denk ik als je gezien had hoe daar met 5cm veerweg mensen compleet kapotvielen.
Zo zijn er van voor de route ook voldoende plekken in het bos waar epische namen aan zijn gegeven. Het Hargergat bijv waar je met 75kmh tussen het prikkeldraad door vloog.
Ook heette de Niels Blink (rechts van de Kneet) vroeger de Kale Dennenappel. Iemand is daar zo hard via een schans in een boom gesprongen dat er eerst dennennaalden regenden, gevolgd door 1 plok, een kale dennenappel had losgelaten en is op zijn helm gevallen. Ook staat er een ergens 1 boom waar de bast vanaf is na een innige omhelzing in 1996. Dat is denk ik de heftigste klapper ooit geweest met een gebroken nek sleutelbenen schouderbladen en een tijdelijke dwarsleasie. Toen duidelijk werd dat hier een ontiegelijk portie geluk om de hoek kwam, en de rijder van het eerste uur door zijn fietsmaten zijn fiets aan de zijingang van het MCA gepresenteerd kreeg (en hij in ziekenhuis ochtendjas met haloframe op zijn bakkes een rondje over het parkeerterrein deed) hebben we ipv die boom een naam te geven, die rijder een naam gegeven: Bomenvriend. Dat leek ons toepasselijker. Vorig jaar is het nog op facebook voorbij gekomen. 20 jaar geleden. Zonder namen te noemen verder.
En laten we niet vergeten waarom de Kneet de Kneet heet. Ik denk dat 80% van de bezoekers niet eens weet dat de Kneet (Gerrie Kneteman) op 2nov 2004 het leven liet tgv een longembolie, en dat zijn dood totaal overschaduwd werd door de moord op Theo van Gogh.
De bocht van de 17 hechtingen daar ging een niet nader te benoemen iemand -heel bekend en veel gezien op de route van Schoorl- vervelend stupide onderuit en gebruikte haar arm als landingsspot. Dat deed wel even zeer, maar uiteraard werd de ronde eerst afgemaakt. Echter bij het aankomen bij de finish (of de start, net hoe je het ziet) bleek haar arm opengebarsten met een 5x5cm grote winkelhaak ten gevolg. Oei, dat moet wellicht even gehecht worden. Idd. Met 17 hechtingen. De vaste trail crew was erbij dus de epische naam was geboren, en terecht.
De wortel van de 4 gebroken ribben is iets recenter maar het vernoemen zeker waard. Er stond na deze klapper een spoor getrokken met de neus in de mulzand kuil (veroorzaakt door een brigade 26" rijders die een toertocht aan het doen waren). Iemand die ervoor gevallen was, stond hard gillend "ik hoorde zijn nek breken" te bellen met 112.......nou mevrouwtje zo erg is het nu ook weer niet hoor.....het zand en de houtsnippers werden uit de neusgaten gegraven en het zadel werd weer bestegen .Het rondje Schoorl werd naar verluid natuurlijk gewoon voldaan en de pijn weggedronken met twee herfstbokjes bij Duinvermaak. Er was overigens nog meer gebroken, maar deze man werd na 2 weken de pijn verbijtend en wat hulp aan Paracetamol weer op de fiets gesignaleerd
Er zijn inderdaad echter teveel verwondingen opgelopen om ze allemaal te benoemen, tot bijv. een stuk of 8 gebroken nekken aan toe. Die kunnen we niet allemaal zo aanduiden inderdaad. Echter, als het verhaal sterk genoeg is wil de commissie van naamgeving zich er gerust over beraden.
Schandalig is helaas wel de trend mbt het lastigvallen van hulpverleners tbv gebroken sleutelbeentjes. Mensen, als je je voeten nog voelt, en je neus zit nog waar hij thuis hoort, en het bot steekt nergens uit, rijd dan zelf naar het ziekenhuis. Gelukkig zijn er voldoende rijders die dat wel begrijpen, naar verluid heeft iemand vorige week de nok af nog een boomstronk gekopt, helm afgeschreven, oogkas kapot, gewoon zijn ronde afgemaakt (halverwege opgestapt), en week later heb ik hem zelf zien rijden met een blauw oog en een nieuwe helm.
Het gaat dus niet om de verwonding, hoe erg/serieus, maar om het verhaal erachter. Dump ze rustig in dit topic. Maar wees vooral voorzichtig. Een mooie trail aanduiding is natuurlijk gaaf. Maar de pijn vaak minder. En helaas zijn er ook voldoende gevallen van rijders die minder geluk hebben gehad en nooit meer zullen rijden (en zelfs nooit meer zullen lopen). Stay Safe!
De spijker op de kop We deden 30 jaar geleden al tig keer brutere dingen op stalen 26" hardtails dan wat er nu op de routes in NL ligt ...... vandaar dat deze oude mannen af en toe een beetje mopperen ..... en zelf de schep maar weer wat vaker in de hand nemenSuperstom schreef: ↑ma 26 november 2018, 22:25 Leuk verhaal van Erik. Ook wel grappig om te bedenken dat men toen met 5 cm veerweg (hoogstwaarschijnlijk nog met elastomeren en al) van flinke schansen aan het springen was en zichzelf in bomen lanceerde terwijl we nu, met onze dikke, moderne trail bikes, 3 pagina's lopen te discuseren over een dropje van 40 cm