Mtb-route onderhoud; schieten we ons doel niet voorbij?

[Jan Willem]

Ben zelf al jaren een all time & all weather biker, 52wk per jaar op de MTbike maar kijk zeker wel wanneer ik welke route bij een bepaald weertype kies.

Neem een route als Amerongen. Uiterst intensief bereden lusje. Laatste onderhoudsbeurt jaartje of 10 geleden?
Ben beslist niet huiverig voor een plas water of een moddertapijt maar zoals die route er in de wintermaanden en natte perioden in de zomer er bijligt...
Dat heeft volstrekt niks meer met natuurlijk biken op een natuurlijke ondergrond te maken, daar is de boel al jaren compleet aan snot gereden.
Nu heb ik een sterke voorkeur voor het technische bike-werk maar mij zien ze momenteel en voorlopig niet in Amerongen, het begrip technisch biken moet je daar momenteel wel heel ruim zien.

In de barre natte tijden heb ik dan een gebied waar ook intensief MTB gereden wordt. En gewandeld. Inclusief ruiters (die hebben daar trouwens wel bewijzerde paden).
Echter is er één levensgroot verschil tov Amerongen: nagenoeg alle paden zijn daar voor 'ons' gewoon vrij toegankelijk.
Geen plassen in het natte seizoen? Best wel plassen en modder maar door de spreiding van het gebruik doet het allemaal gewoon natuurlijk aan. Paar dagen droog, water weer weg en niks aan gort gereden.

Dus:
Vaste, zeer intensief bereden lusjes als Amerongen hebben beslist wel onderhoud nodig, dát type onderhoud zoals sik hierboven al aangeeft (voorkomen dat het daar een moeras wordt).
En dat kost bakken met geld.

Geef je het bos vrij, dan krijg je een veel betere spreiding waardoor de paden over het algemeen genomen in betere, natuurlijke staat blijven.
En 't kost geen geld.

Mijn conclusie:
Met de visie dat je het bos spaart door de MTBers op vaste routes te laten rijden slaan 'ze' de plank voor 100% mis.

[Axium]

ik zit zelf niet perse te wachten op mooie aangelegde routes, want ik fiets vrij veel in het wild mijn neus achterna, dat mag hier ook bijna overal(tussen zons op en ondergang is hier overal de regel).

onderhoud aan de aangelegde routes vind ik wel belangerijk. als je toestemming krijgt om in het bos een route aan te leggen houd je die ook bij. ik denk niet dat de beheerder van je bos het erg op prijs stelt dat je route 4 keer zo breed word omdat iedereen de plassen vermijd.

de officiele routes zijn een soort visitekaartje naar de rest van de bosreceanten, en ik denk dat het voor de goede naam van de mtb-er belangerijk is dat de routes er netjes uitzien.

volgens mij is er ook bijna niemand die routes vermijd omdat ze beschadigt zouden zijn, en als ze dat wel doen vind ik het wel heel zwak.

[Jan Willem]

Eens.
Behalve dat laatste dan. Een prutroute mijden kun je behalve zwakte, nogal 'geldige' redenen voor hebben.

[Bergbike]

Men spreekt hier veel over 'natuur'. In zuivere vorm hebben we dat in nederland helemaal niet. Elke stukje grond, ook de bossen, is door de mens gemaakt. Zo zijn bijna alle bossen hier in Brabant aangelegd om zandverstuivingen te stoppen. De beheerders die dat doen, doen dat op verschillende wijze en om verschillende redenen. Zo ook bij de mtb routes. Dus leg je hier bij neer of onderneem zelf iets concreets zou ik zeggen. Er zijn veel onderhouden, weinig onderhouden en niet onderhouden routes. Rijd daar waar je het leuk vind. Rijd niet daar waar je het niet leuk vind.

[Jan Willem]

Onder natuur verstaan we hier non-asfalt en non-beton.

[Bergbike]

Nee dat is niet waar. De mensen die zeggen liever over 'natuurlijke' routes te rijden, klagen over het in hun ogen overdreven onderhoud. Niet over asfalt of beton. Daar gaat het hier in het geheel niet over.

Dus de vraag blijft, wat bedoelt men met een 'natuurlijke route'. In mijn ogen gewoon hoe een route erbij ligt als het enige dat er gebeurt het mtben zelf is. Zonder onderhoud dus. Kortom, laten we het zoals beoogd in de topictitel over onderhoud hebben. 'Natuur' is een onzinnige term.

[Axium]

natuur lijkt me juist wel een relevante term, om te differentieren van cultuur. iets wat door mensenhanden is gemaakt. een beetje zand verplaatsen doen beesten ook, maar iets half-verhanden of drainage aanleggen is cultuur. allebei onderhoud.

kun je erop fietsen? ja...

[Bergbike]

Dat is nou net mijn punt, geheel nederland is cultuur.

[J4cco]

Cultuur... Hier in de Flevopolder is alles cultuur. Hahaha.
De route in Lelystad aangelegd op de zeebodem. Momenteel Een modderbad. Maar zomers keihard.
Goed onderhoud wordt er gepleegd. Maar aan de regen is weinig te doen he.

Je moet het nemen zoals het is. Dat maakt het ATB-en juist zo leuk.

[Real Epic '89]

De cultuur is dat er geen onderhoud aan MTB paden wordt gepleegd en we "nadat een ander het MTB pad kapot gereden heeft" we niet in staat zijn het een en ander op te knappen/ repareren.

[de lachende derde]

Er is naar mijn idee een verschil tussen een technisch uitdagende route en een verrot gereden route. Ja, losgereden toplaag en sporen kunnen een afdaling moeilijker (en voor mij dus leuker) maken maar dat hoeft niet altijd het geval te zijn. Neem als voorbeeld de Broekpolder, veel stukken zijn veel te drassig waardoor je amper vooruit komt, technischer wordt het er niet op en sneller evenmin. De technische factor vind ik dus geen reden om te stellen dat er teveel onderhoud gepleegd wordt.

De hamvraag is naar mijn idee eerder of de routes niet te gepolijst en 'braaf' aangelegd worden. In GBR is hier sinds de komst van de trail centres al discussie over en ik denk dat er in de Nederlandse situatie ook wel wat voor te zeggen valt. Om een -voor mij- lokaal voorbeeld te noemen, in de Broekpolder zat oorspronkelijk een leuk vervalletje met daarvoor een dikke, off camber liggende wortel. Vlak erna kwam een steile klim en de kunst was over die wortel te hoppen, dat verval in te duiken en gelijk door te trappen om alsnog die klim te halen. Ondanks dat je er ook gewoon omheen kon werd het uiteindelijk helemaal glad getrokken waarna die klim gelijk een stuk makkelijker werd.

Dit is naar mijn idee exemplarisch voor hoe de meeste routes gebouwd worden: ieder obstakel wat nog iets van moeite of denkwerk kost wordt eruit gehaald, meestal om plaats te maken voor een kombocht. In het gunstigste geval krijg je er ergens anders een aparte rock garden (lees: willekeurig neergelegde berg stenen) of north shore (van een meter breed) voor terug. Naar mijn idee heeft dit niks meer met mountainbiken te maken, althans niet zoals het ten zuiden van de St Pietersberg gebeurt. Jammer, want de populariteit van enduro maakt duidelijk dat er kennelijk toch wel interesse is voor echt technisch fietsen.

[bert l.]

Er zijn meer routes die naar de kloten zijn gereden en die nodig wat onderhoud behoeven, dan dat er routes zijn waar teveel onderhoud is gepleegd en waar de uitdaging uit verdwenen is.

Veel routes zijn onverstandig aangelegd. Soms door met de beste bedoelingen een (ongeschikt) wandelpad aan te wijzen voor (mede-)gebruik door mountainbikers. Soms door met de beste bedoelingen een route speciaal voor ons aan te leggen, maar daarvoor dan met een happer de bovenlaag weg te halen, waardoor je direct een badkuip creëert op de kale ondergrond.

Route aanleg staat volgens mij gelijk aan waterbeheer. In de gehele winterperiode valt er in onze streken meer water dan dat er verdampt en wegloopt. Als je daar niet al bij aanleg over nadenkt, loop je verder achter de feiten aan.

[fianke]

Snap de vraag en de bezorgdheid. Ik kan alleen praten voor de route in Haaksbergen waar ik nauw betrokken geweest ben bij de aanleg en nu verantwoordelijk ben voor het onderhoud.

Bij gebrek aan natuurlijk hoogteverschil moeten wij het hebben van singletrails met een goede flow. Door veel rijders worden deze erg gewaardeerd. Het in stand houden van deze flow kan alleen door regelmatig onderhoud. Wanneer we dat niet doen, wordt er om plassen heen gereden waardoor brede plekken en sluiproutes ontstaan. Die afkortingen lijken sneller maar zorgen ervoor dat je een bocht verder niet uitkomt waardoor de flow snel verdwijnt. Dus onderhoud is noodzakelijk om een route leuk te houden. Waarom dan stukken afsluiten? Soms is dit noodzakelijk om verdere schade te voorkomen, onderhoud is vrijwilligerswerk. Soms kan met het kortstondig afsluiten van een deel van de route een hoop schade vermeden worden. Schade die in het voorjaar niet hersteld hoeft te worden.

Het is opvallend hoe sterk de neiging van rijders is om rechtuit te fietsen. We zijn hier scherp op en blokkeren deze zo snel mogelijk. Doen we dat niet is het aantal bochten in de route binnen de kortste keren gehalveerd. Schijnbaar is sturen toch niet zo'n geliefde bezigheid van sommige MTB'ers.

[hansdegebruiker]

Schijnbaar is sturen toch niet zo'n geliefde bezigheid van sommige MTB'ers.

Nou dat zijn dan geen bikers uit Dorst

[g60]

Nou dat zijn dan geen bikers uit Dorst

De hamvraag is naar mijn idee eerder of de routes niet te gepolijst en 'braaf' aangelegd worden. In GBR is hier sinds de komst van de trail centres al discussie over en ik denk dat er in de Nederlandse situatie ook wel wat voor te zeggen valt. Om een -voor mij- lokaal voorbeeld te noemen, in de Broekpolder zat oorspronkelijk een leuk vervalletje met daarvoor een dikke, off camber liggende wortel. Vlak erna kwam een steile klim en de kunst was over die wortel te hoppen, dat verval in te duiken en gelijk door te trappen om alsnog die klim te halen. Ondanks dat je er ook gewoon omheen kon werd het uiteindelijk helemaal glad getrokken waarna die klim gelijk een stuk makkelijker werd.

dit vind ik nou een mooi voorbeeldje, zulke hindernisjes moeten gewoon blijven zitten idd. maar waarom halen ze dat dan weg? heeft het niet meer te maken met veiligheid voor de rijders met minder skills? mountainbiken is niet alleen hard over een bospaadje fietsen. mountainbiken is ook behendigheid en controle over je fiets! de 1 kan dat beter als de ander.. maar ik vind niet dat alles vlak moet worden gemaakt voor degenen die wat minder zijn, of voor de veiligheid van de bikers. we willen zelf biken, eigen risico toch?
ik vind dorst een topbaantje, lekker snel, hobbelt niet teveel. maar zoetermeer en bergschenhoek zijn ook leuk, met die meer technische trapjes e.d. een natuurlijk afdalinkje met wortels nog beter! bij de skiberg in landgraaf lag b.v. een hele mooie, dat zijn tenminste uitdagingen, daar biken we voor toch? anders had ik wel gaan wielrennen zeg maar..
dus mijn mening: onderhouden prima, maar niet teveel zodat de natuurlijke hindernissen blijven voor de uitdaging.