nieuwsgierig: hoe vaak onderuit?

koenekoen · vr 27 februari 2009, 00:29

Hallo,

Na 3 jaar volledig schadevrij te hebben gebiked (ook in Limburg, Ardennen, Vogezen, Mallorca en Garda) ga ik nu regelmatig onderuit. De laatste 3 crashes waren alledrie een voorwiel dat weggleed. Dit ondanks een band met redelijke grip (nobby nic op 2 bar)

Wat ik anders doe is dat ik dit jaar voor t eerst ook 's winters (nat) probeer door te fietsen. Resultaat is 1x gekneusd sleutelbeen en nu een gekneusde knie (als het meezit).

vraag:
- hoe vaak gaan jullie nu per jaar serieus onderuit?
- hoort het er volgens jullie bij of wil ik teveel? (ik ga 's zomers behoorlijk hard)
- nog tips?

Michon · vr 27 februari 2009, 01:44

Grappig. Ik had dat ook. Hoe harder ik ging rijden hoe vaker ik viel. Vorig jaar een x of 4 gevallen. dit jaar ook al een x.

Kamibassie · vr 27 februari 2009, 11:01

Shit happens! Hoe verder je komt hoe meer je je grenzen wilt verleggen en hoe meer risico`s je gaat nemen. Dus hoort onderuitgaan er wel een beetje bij

.
afgelopen 1 1/2 jaar heeft dat bij mij geresulteerd in een zwaar gekneusde schouder (knuffelen met een boom in een te hard genomen en te scherpe bocht) en div. schaafwonden aan armen en benen (schuivers) laatste 8 mnden geen noemenswaardige dingen gehad (klopte even af)

Daarbij rij ik wel het hele jaar door of het nu nat is of niet, dus misschien moet je toch nog een beetje aan de mud wennen en gaat je onderschift wel veranderen in "mudlover"

Barra · vr 27 februari 2009, 12:25

Als je de grenzen niet opzoekt, zal je ook niet ontdekken waar ze liggen.

Ik ben nu een paar maanden bezig, maar af en toe vallen is de prijs die je betaalt als je jezelf wilt verbeteren. Het kostte mij dit najaar een paar gebroken ribben (in de afdaling te hard een scherpe bocht in) en een bloedneus (in een ultra-steile klim achterover gekukeld, stuur op m'n neus).

Je kan natuurlijk ook risico's gaan mijden, maar dan heb je er in mijn beleving ook minder lol aan...

XbeanX · vr 27 februari 2009, 14:03

Ik ben nog nooit echt hard gevallen (in 4 jaar), Ik fiets ook het hele jaar door, maar ben simpelweg iets voorzichtiger.
Ik vind het nu net lijken alsof iedereen beweert dat crashen/vallen nu eenmaal een bijkomstigheid is tijdens het fietsen. Ik ben het hier niet mee eens, want het is ook mogelijk om sneller en beter te worden zonder jezelf aan bot breuken te helpen.
Natuurlijk hoort een keer vallen er gewoon bij, maar als je regelmatig hard crashed en dan met gebroken of gekneusde ledematen daar uit komt denk ik dat het toch ergens fout gaat.
Dus als ik zou was zou ik er toch aan gaan werken om het aantal valpartijen naar beneden te krijgen. Wat mij betreft een kwestie van je eigen kunnen en de risico's goed proberen in te schatten.

En natuurlijk is het waar dat je de grens niet op kan zoeken zonder er overheen te gaan, maar je moet je dan wel afvragen wat je ervoor over hebt om je grens te leren kennen.

scarcage · vr 27 februari 2009, 14:19

Ik crash ook regelmatig, ben opzich redelijk voorzichtig maar ik zie toch regelmatig een gladde wortel over het hoofd of schat los zand in een bocht verkeerd in. Als je het parcours kent kun je de risicoplekken op een gegeven moment goed inschatten, maar een nieuw parcours is altijd een risico. Als het gevroren heeft en de kans op botbreuken groter is doe ik meestal wel extra voorzichtig maar in andere gevallen hoort het er gewoon een beetje bij.

(de stomme valpartijen laten we maar even buiten beschouwing, links losklikken en dan rechts af willen stappen bijvoorbeeld

)

BramJ · vr 27 februari 2009, 14:21

Ik ben er pas 1x serieus onderuit gegaan, maar ik fiets ook nog niet zo super lang

maarja, het hoort er wel een beetje bij als je vol gaat knallen op de grens, je kan immers altijd net een beetje over de grens gaan he?

suravida · vr 27 februari 2009, 14:29

Afgelopen 3 jaar 1x echt hard over de kop geslagen in een lange afdaling na een verkeerd ingeschatte pothole (lag mul zand in ipv het verwachte harde zand elders..) En daarbij ook meteen mijn helm afgeschreven, blauwe en stijve schouder en her en der wat schaafwonden. Verder wel eens wat lullige schuivers met gladde boomwortels etc maar niks heftigs.
Ben met schaatsen dit jaar vaker hard onderuit gegaan!
Maar wat mij betreft hoort vallen niet perse bij het biken, en ik probeer het dan toch ook te vermijden. Maar goed, uiteindelijk is het de gulden middenweg zoeken tussen lekker knallen en geen grote risicos nemen. Al moet ik wel zeggen dat sinds ik mijn Prophet SL met Lefty heb ik een heel stuk harder listige stukken induik, dus het zal wel een kwestie van tijd zijn voordat ik weer op mijn bek ga

sik · vr 27 februari 2009, 15:38

ik heb weleens een blauwe plek, maar ik zal ook niet beweren dat ik heel hard de grens op zoek.
in de modder rijden is wel anders dan zomers, maar als je daarbij (op nederlandse toertocht of vaste routes?) twee keer kneusingen oploopt zit het denk ik toch meer in je techniek dan echt grensen opzoeken.

dus aan je modder techniek werken(zijn al een hoop topics over bochtentechniek en gladde boomwortels)
en misschien een paar judolessen om je valreflex te verbeteren?

marcel frenk · vr 27 februari 2009, 15:50

koenekoen schreef:Hallo,

Na 3 jaar volledig schadevrij te hebben gebiked (ook in Limburg, Ardennen, Vogezen, Mallorca en Garda) ga ik nu regelmatig onderuit. De laatste 3 crashes waren alledrie een voorwiel dat weggleed. Dit ondanks een band met redelijke grip (nobby nic op 2 bar)

Wat ik anders doe is dat ik dit jaar voor t eerst ook 's winters (nat) probeer door te fietsen. Resultaat is 1x gekneusd sleutelbeen en nu een gekneusde knie (als het meezit).

vraag:
- hoe vaak gaan jullie nu per jaar serieus onderuit?
- hoort het er volgens jullie bij of wil ik teveel? (ik ga 's zomers behoorlijk hard)
- nog tips?

Hoi Koenekoen,

Als het telkens je voorwiel is dat wegschuift, dan ligt de oorzaak er in dat je op dat moment te veel van je gewicht op het voorwiel hebt leunen. Probeer de gewichtsverdeling wat meer naar achteren te leggen. Op een bepaald punt gaat dan je achterwiel wegschuiven, daarvoor schuif je over twee wielen weg (zodra je te hard of te plat gaat) wat beter op te vangen is.
Ik probeer het zo te voorkomen: op het moment van insturen leun ik nog wel op het stuur, maar zodra de beweging is ingezet ga ik wat meer overeind zitten en haal de druk van de stuur/voorwiel af. Als het voorwiel dan toch nog glijdt ga je in ieder geval niet meteen onderuit, vang je het wegglijden nog wel op.

En tja, vallen is niet leuk, maar af en toe toch onvermijdelijk als je bezig bent om je grenzen te verleggen.
Succes ermee!

Gr,
Marcel

Crapton · vr 27 februari 2009, 16:49

Ben het met Marcel Frenk en opmerkingen over rijtechniek/zitpositie eens. Ik heb zelf een NN 1.8 voor en ben zeer te spreken over de grip. Ik denk niet dat het aan de band ligt, hoewel ik 2 bar een te lage spanning vind om fijn strak te sturen (heb zelf 3-3.5 bar).

Een ander punt is goed vooruit kijken. Welke plek is modderig, waar zit een wortel. Je weet dat als je er met je volle snelheid en gewicht in de bocht overheen gaat je weg kan glijden, terwijl op 10-20 cm ernaast geen probleem is.

Probeer ook soepel en vloeiend te rijden, dat gaat vaak harder terwijl het zachter lijkt. Hoekig en abrupt rijden is spectaculair maar niet effectief.

Om je overige vragen te beantwoorden:
1. Ik per jaar maximaal 1-2 maal onderuit - laatste keer stomme fout in de bocht te hard geremd alleen voor omdat ik 1 hand los had.
2. Je rijdt denk ik te hard voor je kunnen, maarrrrr een ongeluk kan gewoon ook in een klein hoekje zitten...

Jorem · vr 27 februari 2009, 17:53

Ik ben 1 keer erg hard onderuit gegaan in België, en in Nederland wat kleine valpartijen gehad. Wel veel van geleerd. Rij nu eerst de route een keer rustig (deed ik niet altijd namelijk) zodat je weet wat je kan verwachten. Dat scheelt al de helft van de valpartijen. Verder steeds iets harder zodat het niet meteen helemaal mis gaat, maar je langzaam kan wennen aan de route.

Vallen hoort erbij, maar toch liever zo min mogelijk

.

cisco · vr 27 februari 2009, 19:44

Wat wil je allemaal weten....
Spier scheuringen
schaafwonden op armen, benen en lichaam
Botbreuken in mijn linkerhand (2 x geoppereerd)
Ribben gekneusd
Schouder gekneusd
Pols gekneusd
Crankstel in miin knie, 3 mooie littekens van de bladen
Dit alles in 12 jaar fanatiek biken.
Valt nog wel mee

P I M · vr 27 februari 2009, 21:57

cisco schreef:Wat wil je allemaal weten....
Spier scheuringen
schaafwonden op armen, benen en lichaam
Botbreuken in mijn linkerhand (2 x geoppereerd)
Ribben gekneusd
Schouder gekneusd
Pols gekneusd
Crankstel in miin knie, 3 mooie littekens van de bladen
Dit alles in 12 jaar fanatiek biken.
Valt nog wel mee

Mooi palmares

.

Ik ben een keer aan het einde van een afdalinkje op m'n plaat gegaan door een piepklein stronkje wat ik niet zag omdat ik druk bezig was met inhalen. Einde wedstrijd, gekneusde heup en schouder.
Afgelopen winter startoefening aan het doen. Ik had dikke overschoenen aan waardoor ik niet helemaal ingeklikt zat. Flink op de pedalen staan, en ineens zat er geen pedaal meer onder mijn voet, en stond ik op de grond met één been... bij een vaartje van 25 per uur oid. Leverde een mooie OTB op, met paar sneeën, kneuzingen en schaafwonden tot gevolg

. Verder dan nog wat niet noemenswaardige blauwe plekken, schrammetjes en kneuzinkjes

.

julie · vr 27 februari 2009, 22:24

Het is logisch dat je als je harder rijdt, ook sneller brokken maakt, je hebt nu eenmaal minder tijd om op te letten waar je rijdt (kuilen, boomstronkjes etc). Ook als je hard rijd (in wedstrijdverband bijv) ben je ook vaak minder lucide zeker als je in je hoge hartslagzones begeeft, dan is een stuurfoutje zo gemaakt.