Sneller worden op singletracks

[pietervl]

Op dit forum wordt vaak de suggestie gewekt dat je in de winkel een betere fietser kan worden. Neem andere banden, bredere velgen, een fiets met een andere geometrie, een ander type mountainbike, een dropper, meer vering en je problemen op de track verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Zo werkt het wel en niet. Het werkt zo wel omdat je in potentie je mogelijkheden vergroot. Het werkt niet omdat je die mogelijkheden ook moet weten en durven te benutten. Voor dat laatste heb je of talent en lef nodig, of je moet er aan werken. Dat laatste geldt voor de meesten onder ons.

Uitvergroot gezegd: het aanschaffen of huren van een downhill bike garandeert niet voor dat je een roadgap kunt nemen. Daar moet je zelf klaar voor zijn. Op een wat subtieler niveau geldt precies hetzelfde. Ik denk dat de meeste mensen geen gebruik maken van de extra zijwaartse grip van een nieuwe band omdat ze de reserve van de huidige band al niet beseffen of durven te gebruiken.

We moeten fitesen misschien wat meer gaan vergelijken met muziekinstrumenten. Als je een gitaar koopt weet je dat je een langdurig traject te wachten staat om hem te leren bespelen.

[Sabai]

Op dit forum wordt vaak de suggestie gewekt dat je in de winkel een betere fietser kan worden. Neem andere banden, bredere velgen, een fiets met een andere geometrie, een ander type mountainbike, een dropper, meer vering en je problemen op de track verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Zo werkt het wel en niet. Het werkt zo wel omdat je in potentie je mogelijkheden vergroot. Het werkt niet omdat je die mogelijkheden ook moet weten en durven te benutten. Voor dat laatste heb je of talent en lef nodig, of je moet er aan werken. Dat laatste geldt voor de meesten onder ons.

Uitvergroot gezegd: het aanschaffen of huren van een downhill bike garandeert niet voor dat je een roadgap kunt nemen. Daar moet je zelf klaar voor zijn. Op een wat subtieler niveau geldt precies hetzelfde. Ik denk dat de meeste mensen geen gebruik maken van de extra zijwaartse grip van een nieuwe band omdat ze de reserve van de huidige band al niet beseffen of durven te gebruiken.

We moeten fitesen misschien wat meer gaan vergelijken met muziekinstrumenten. Als je een gitaar koopt weet je dat je een langdurig traject te wachten staat om hem te leren bespelen.

Dat is juist niet wat ik bedoel. Ik bedoel dat je dan echt aan je techniek moet werken. En dat bouw je uiteraard naar eigen kunnen op. Maar als je dat doet ,geheid dat je sneller word in de bochten op de single tracks. En het is nog leuk om te doen

[pietervl]

Op dit forum wordt vaak de suggestie gewekt dat je in de winkel een betere fietser kan worden. Neem andere banden, bredere velgen, een fiets met een andere geometrie, een ander type mountainbike, een dropper, meer vering en je problemen op de track verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Zo werkt het wel en niet. Het werkt zo wel omdat je in potentie je mogelijkheden vergroot. Het werkt niet omdat je die mogelijkheden ook moet weten en durven te benutten. Voor dat laatste heb je of talent en lef nodig, of je moet er aan werken. Dat laatste geldt voor de meesten onder ons.

Uitvergroot gezegd: het aanschaffen of huren van een downhill bike garandeert niet voor dat je een roadgap kunt nemen. Daar moet je zelf klaar voor zijn. Op een wat subtieler niveau geldt precies hetzelfde. Ik denk dat de meeste mensen geen gebruik maken van de extra zijwaartse grip van een nieuwe band omdat ze de reserve van de huidige band al niet beseffen of durven te gebruiken.

We moeten fitesen misschien wat meer gaan vergelijken met muziekinstrumenten. Als je een gitaar koopt weet je dat je een langdurig traject te wachten staat om hem te leren bespelen.

Dat is juist niet wat ik bedoel. Ik bedoel dat je dan echt aan je techniek moet werken. En dat bouw je uiteraard naar eigen kunnen op. Maar als je dat doet ,geheid dat je sneller word in de bochten op de single tracks. En het is nog leuk om te doen

Maar dat schreef je niet........

[kermit]

Er zijn ook mensen die tevreden zijn met het bescheiden niveau van hun skills en net zoveel plezier hebben als iemand die beter/sneller kan rijden... In tegenstelling tot wat hier vaak tussen de regels door te lezen is is dat niet iets minderwaardigs in mijn optiek.

Als je wel de ambitie hebt om dingen bij te leren: doen. Kan leuk zijn en geeft voldoening.
Maar als je plezier hebt in het redelijk relaxed over een eenvoudige route toeren, ook prima.

Beter materiaal helpt tot op zekere hoogte. Als je een -voor jouw niveau- listig stukje wilt rijden geeft een moderne trailbike toch meer vertrouwen dan een ouderwets steile xc-ert. Met fiets A durf je het wel aan, met fiets B misschien niet. Of nog simpeler, doe datzelfde stukje met je dropper hoog en met de dropper laag. Voelt toch anders...
Maar inderdaad, een roadgap springen ga je alleen doen na oefening en stapsgewijs opbouwen. Of niet, de meesten gaan zover niet want hebben überhaupt die ambitie niet.

Maar goed, terug naar de startvraag over sneller worden op singletracks. Dat wordt gewoon (gericht) oefenen
En ook dan zul je op een gegeven moment tegen grenzen aanlopen, waarschijnlijk die van jezelf en niet van het materiaal...

[markje]

Er zijn ook mensen die tevreden zijn met het bescheiden niveau van hun skills en net zoveel plezier hebben als iemand die beter/sneller kan rijden... In tegenstelling tot wat hier vaak tussen de regels door te lezen is is dat niet iets minderwaardigs in mijn optiek.

...niks aan toe te voegen... ik ben absoluut niet de snelste, ik zal dat ook nooit worden, maar ik word altijd vrolijk als ik aan het fietsen ben.

Beter materiaal helpt tot op zekere hoogte.

Misschien is het niet eens dat het persé helpt, het kan je ook gewoon meer vertrouwen geven. Ik ben geen held bergaf door een stevige valpartij een jaartje of 10 geleden op het traumapad in Nijmegen. Dat heeft 5 jaar door mijn hoofd gespeeld bij elke afdaling waar het wat technischer werd, omdat ik geen voetje aan de grond kan zetten als er wat is. Totdat ik een dropper heb gekocht en daarna was het grotendeels voorbij. Puur door het idee dat ik een voetje aan de grond kan zetten als het nodig is.

[kermit]

Dat bedoel ik ook, het helpt je doordat je meer vertrouwen krijgt met beter materiaal.
Ik ben geen durfal, maar rijd toch leuke paadjes omdat de fietsen goed genoeg zijn om dat met vertrouwen te doen.

Nu is vertrouwen natuurlijk iets abstracts wat alleen in je hoofd zit. En sommige mensen hebben amper vertrouwen nodig omdat ze geen angst kennen en er vanuit gaan dat alles goed afloopt. Waar anderen (ikke... ) altijd zien waar en hoe dingen fout kunnen gaan. Dan helpt een fiets die je het gevoel geeft dat die het (met gemak) aan kan.

Terug naar harder gaan op singletracks: dan gaat vertrouwen bijvoorbeeld over banden. Als je in je kop hebt dat een bepaalde band rare dingen kan gaan doen zul je daar niet beter door gaan rijden. Ongeacht of die band echt niet best is of dat jij toevallig ooit een glijdertje met zo'n ding gemaakt hebt wat heel ergens anders aan lag maar die band voor altijd tot "persona non grata" gemaakt heeft.

Ik weet ook wel dat VdP met een alleen een binnenband om z'n velgen al meer kan dan ik met Minions, maar dat wil niet zeggen dat ik goed ga rijden met die biba's

[Majoorkees]

Vaak komt het toch ook wel neer op de drie geheimen van de snelle vooruitgang: oefenen, oefenen en oefenen

En natuurlijk kun je ook schema’s gebruiken, de al eerder geopperde opnames maken en dan reflecteren en toepassen, beter materiaal kopen et cetera. Mijn persoonlijke idee is: eerst heel veel oefenen en dingen uitproberen. Ik reed op mijn oude Fisher na flink trainen menig moderne fietser weg. En na een aardig tijdje niet fietsen rijdt menig hobbyist me weg op mijn vrij nieuwe Scalpel Je hebt vrij veel training nodig voor spiergeheugen en gevoel met het parcours. Met name op het grensgebied van je kunnen en dat van het materiaal.

Onder de streep: maak lol en word beter, dat gaat bijna vanzelf merk je dan opeens

[Stunning]

Nog wat gedachtekronkels van mij dan...

Nu zat mijn dochter al veel op de (race)fiets omdat ze schaatster is, echter heeft ze de overstap naar MTB rijden ook technisch makkelijk kunnen verteren omdat ik haar veel achter mij aan heb laten rijden. Zien is doen. Ik zou zeggen, rijd eens een paar ritten achter je maatje aan, bijhouden en gewoon afkijken hoe hij dat doet. Kan zeer leerzaam zijn !

Ten tweede, om het ook niet bij het materiaal te zoeken, wellicht is jouw lichaamsbouw wel anders dan je maatje en dat meer tegenwerkt in een bocht. Heeft met name te maken met waar het zwaartepunt in jouw lichaam zit. En vooral ook, hoe kan je corrigeren. Ik ben zelf ook met mijn bochtentechniek bezig geweest, mij heeft het enorm geholpen door mijn zogenaamde 'core' sterker te maken. Dat scheelt echt flink in de bochten. Zeker op hoge snelheid. Er is een reden waarom Max V. zoveel in het krachthonk zit... MvdP heeft trouwens ook een hele sterke core. Simpel wat plank oefeningen doen een paar keer per week helpt al enorm.

Wat verder ook helpt, en dat kan makkelijk op de routes die jij rijdt (weet ik uit eigen ervaring), is het rijden met je lockout erop. Dus minder vering op je voorvork. Je voelt dan véél beter hoe je druk in de bochten kan zetten.

Rijhouding is zeker ook een dingetje... Ik heb gekozen voor een 'slammed stem', daardoor iets meer druk op het voorwiel. Veel getest en ja hoor, het helpt (mij).

Tenslotte toch nog een materiaal ervaring van mijn kant, op basis van testen die ik heb gedaan vorig jaar met bijna alle XC banden van Maxxis (alleen de Ardent Race niet getest). Op de UHR- en Veluwe routes heb je eigenlijk niet zoveel aan middengrip, zelfs in het natte seizoen niet eens zo echt. Zijdelingse grip daarentegen is goud waard. De twee banden die er voor mij echt boven uit staken als allround voorband; zijn de Ardent en de Rekon Race. Die hebben beide goed werkende zijnoppen waarmee letterlijk in de kombochten kan hangen gaan hangen. Ze nodigen je ook echt uit om met je lichaam een bocht in te sturen, ipv dat je je stuur gaat gebruiken om het gebrek aan grip te corrigeren. Ter vergelijk, ik rijd ook met zo'n 20km/u gemiddeld over Amerongen en Leersum heen. Met deze banden is het heel simpel, hoog de bocht aansnijden, lichaam erin gooien en dan de bocht naar het midden trekken en lekker door rossen

[yo-eddy]

Zoek eens een pumptrack op probeer snelheid te maken zonder trappen. Als je dat onder de knie hebt maakt echt veel verschil. Veel mountainbikers gebruiken hun energie niet efficient. Momentum in je voordeel laten werken en snelheid maken als het makkelijk gaat. Sowieso alleen remmen als het echt moet en dan bij voorkeur niet in de bocht. Je banden hebben het al druk genoeg met allerlei krachten overbrengen en dan ook nog met remkracht moeten dealen is te veel. Het is vaak een reflex om bij het gevoel dat je grip verliest te denken dat je te hard gaat dus dat je moet remmen. Terwijl de oplossing meestal zit in een betere gewichtsverdeling (houding!) en effectiever de zijnoppen van je band gebruiken. Als je banden hebt met harde compound op het loopvlak zijn de zijnoppen vaak van zachter rubber met meer grip. Het voelt niet intuïtief maar je kan verlies van grip in de bocht dus het best beantwoorden met meer inleunen, en dus vooral niet remmen. Mountainbiken heeft wat bochten betreft wel wat gemeen met rijden in een achterwielaangedreven oldtimer: als je het gevoel hebt dat je de bocht niet houdt moet je vooral gas geven want anders vlieg je eruit (when in doubt, flat out).

Veel herkenbare zaken
Ik omschrijf mijzelf vaak als een "luie" rijder, niet omdat ik inactief op de fiets zit maar omdat ik altijd zoek naar "gratis" snelheid. Te vinden door kleine heuveltje te "pumpen", bochten goed te nemen en soms voor bepaalde secties even wat extra vaart te maken. De echt eenvoudige passages gebruik ik dan om beetje op adem te komen.
Naast redelijk efficient is dit voor mij ook de leukste manier van rijden. Gebeurt meer dan eens dat ik rustig staand achter iemand aan kan "coasten" die overal wild trappend overheen stuitert.

[corex]

Zoek eens een pumptrack op probeer snelheid te maken zonder trappen. Als je dat onder de knie hebt maakt echt veel verschil. Veel mountainbikers gebruiken hun energie niet efficient. Momentum in je voordeel laten werken en snelheid maken als het makkelijk gaat. Sowieso alleen remmen als het echt moet en dan bij voorkeur niet in de bocht. Je banden hebben het al druk genoeg met allerlei krachten overbrengen en dan ook nog met remkracht moeten dealen is te veel. Het is vaak een reflex om bij het gevoel dat je grip verliest te denken dat je te hard gaat dus dat je moet remmen. Terwijl de oplossing meestal zit in een betere gewichtsverdeling (houding!) en effectiever de zijnoppen van je band gebruiken. Als je banden hebt met harde compound op het loopvlak zijn de zijnoppen vaak van zachter rubber met meer grip. Het voelt niet intuïtief maar je kan verlies van grip in de bocht dus het best beantwoorden met meer inleunen, en dus vooral niet remmen. Mountainbiken heeft wat bochten betreft wel wat gemeen met rijden in een achterwielaangedreven oldtimer: als je het gevoel hebt dat je de bocht niet houdt moet je vooral gas geven want anders vlieg je eruit (when in doubt, flat out).

Veel herkenbare zaken
Ik omschrijf mijzelf vaak als een "luie" rijder, niet omdat ik inactief op de fiets zit maar omdat ik altijd zoek naar "gratis" snelheid. Te vinden door kleine heuveltje te "pumpen", bochten goed te nemen en soms voor bepaalde secties even wat extra vaart te maken. De echt eenvoudige passages gebruik ik dan om beetje op adem te komen.
Naast redelijk efficient is dit voor mij ook de leukste manier van rijden. Gebeurt meer dan eens dat ik rustig staand achter iemand aan kan "coasten" die overal wild trappend overheen stuitert.

Op kinderroute Austerlitz ligt een klein lusje dat naast de route ligt. Met o.a. 3 kuilen en een stammen pad. Zonder trappen dit stukje rijden is een leuke uitdaging om techniek fijn te slijpen.Vanaf de paarse route de scherpe bocht nemen en dan het geheel uit pompen duwen trekken en wat er allemaal kan om de gang erin te houden. Is een leuke afwisseling en oefening.

[yo-eddy]

Veel herkenbare zaken
Ik omschrijf mijzelf vaak als een "luie" rijder, niet omdat ik inactief op de fiets zit maar omdat ik altijd zoek naar "gratis" snelheid. Te vinden door kleine heuveltje te "pumpen", bochten goed te nemen en soms voor bepaalde secties even wat extra vaart te maken. De echt eenvoudige passages gebruik ik dan om beetje op adem te komen.
Naast redelijk efficient is dit voor mij ook de leukste manier van rijden. Gebeurt meer dan eens dat ik rustig staand achter iemand aan kan "coasten" die overal wild trappend overheen stuitert.

Op kinderroute Austerlitz ligt een klein lusje dat naast de route ligt. Met o.a. 3 kuilen en een stammen pad. Zonder trappen dit stukje rijden is een leuke uitdaging om techniek fijn te slijpen.Vanaf de paarse route de scherpe bocht nemen en dan het geheel uit pompen duwen trekken en wat er allemaal kan om de gang erin te houden. Is een leuke afwisseling en oefening.

Op bijna iedere route liggen wel secties waar je dit toe kunt passen.............. en op de steeds meer plekken is tegenwoordig wel een pumptrack in de buurt te vinden om te oefenen, deze in Renkum was ik laatst met de kleine man https://www.instagram.com/p/CaaaKs0jhdF/

[corex]

Als de 1e bocht niet goed genomen wordt dan kun je deze sectie niet zonder trappen uitrijden. Voor degen die het stukje kennen weten wel wat ik bedoel.

Het rest stukje van de Hoge Ginkel route op de UHT Amerongen ( Paars) is ook zo'n sectie . Daar ligt de uitdaging in het niet remmen. De laatse ruime bocht is daar de uitdaging.

Het grappige van deze 2 uitdagingen is dat het retour secties zijn die weer op de route uitkomen.

Zijn wat concrete locaties en manieren om techniek eigen te maken. Ieder kan zijn eigen opdracht uitdaging stellen. Dat maakt oefenen leuker tastbaar en specifieker. En geen electronica voor tijdmeting nodig om te checken of je vooruitgaat.

[Lars TB]

Dat is juist niet wat ik bedoel. Ik bedoel dat je dan echt aan je techniek moet werken. En dat bouw je uiteraard naar eigen kunnen op. Maar als je dat doet ,geheid dat je sneller word in de bochten op de single tracks. En het is nog leuk om te doen

Maar dat schreef je niet........

Het was inderdaad vrij interpretabel... . Maar iedereen die de ervaring heeft een paar dagen downhill gereden te hebben in een bikepark weet precies wat Sabai bedoelt: thuis ben je opeens stukken sneller in de bochten.

In zo een bikepark en op een DH-bike oefen je bijna automatisch. Ook al ga je de eerste paar runs als een slak naar beneden, je krijgt op een gegeven moment je draai wel te pakken. Binnen je eigen grenzen en wie weet verleg je ze zelfs (als het goed is heb je een complete 'ridder-uitrusting' aan: wat kan je overkomen?!).

En dan lijkt het in NL op je eigen fiets opeens heel gemakkelijk te gaan.

Precies wat Sabai zegt/bedoelt

[Prulleman]

Al vaker gezegd, los van de fiets, is het vooral oefenen, herhalen, en nog een keer.

(vlakke singletracks zijn op de meeste fietsen prima te doen, en maakt de fiets/geo juist minder verschil t.o.v steilere / heftigere / ruwere tracks). Op een rondje Dorst (veel bochten, weinig hoogteverschil) zit er weinig/geen verschil tussen mijn vorige F-Si (hardtail, normaal qua lengte en 69 graden) en mijn nieuwe spark (moderne geo, zeker voor xc begrippen, langer, slacker, 120mm voor/achter). Maar op de UHR, waar ik lang niet zo vaak kom als de lokale tracks is het verschil wel groot, aan de ene kant omdat de fiets daar in alle opzichten beter tot zijn recht komt en aan de andere kant omdat mijn techniek / ervaring in die hoek wat minder is dan op de lokale tracks.

Qua tips, probeer in de bochten lager te blijven, als je je bovenlichaam vlakker houd heb je meer range met je armen om je fiets naar de grond te duwen en is je zwaartepunt lager. Verder moet je oppassen met "druk op je voorwiel" door op je stuur te leunen, in zekere zin klopt het dat je druk op je voorwiel moet houden/brengen, maar probeer dit eens vanuit druk op je BB in combinatie met de juiste gewichtsverdeling.

[38x10]

Ik kom regelmatig met de trapper aan de grond. Doet me verder helemaal niets, wordt ik niet onzeker van.
Ik neig daardoor wel naar een pedaaltje die aan de onderzijde wat gladder is. Maar ik laat me er zeker niet door belemmeren.

Als je een paar keer in volle sprint in een wielerkoersje op dunne bandjes met je pedaal de grond raakt omdat je de bocht te krap neemt (en overeind blijft), dan schrik je niet meer zo van een pedal strike op de MTB hoor.

Op de één of andere manier heb ik meestal wel de juiste reflex als het mis gaat. Ik weet niet zo goed hoe je dat zou moeten oefenen, maar een ontspannen maar gefocuste houding op de fiets helpt wel. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik merk zelf ook wel dat als het een keer (bijna) mis gaat op een lastige trail, ik daarna vaak een tijdje als een krant daal.

De tip van Sabai is een goede. Nergens is mijn leercurve zo steil als in een bikepark. Ook na een weekje skiën ga ik vaak strakker door de bochten merk ik. Ook lijnkeuze is een dingetje. Wat dat betreft leer ik soms zelfs van mijn zoontje, die een rondje als Lage Vuursche bijvoorbeeld maar saai vindt en daarom vaak hele creatieve lijntjes rijdt.