Side swipe schreef:
Wiel-Maat schreef:
Maar zeker niet alleen om suiker....je vochthuishouding raakt uit balans en ook zout dient dan te worden aangevuld; er wordt vaak gedacht dat suiker de eerste aanvulling zou moeten zijn, maar juist zout is hier belangrijk(er).
Ik doelde op het verschil tussen dextrodrank en een mix water/jusd'orange. Onder aan de optelstreep zijn dat gewoon koolhydraten (Suiker is 99% koolhydraat). Uiteindelijk zet je lichaam koolhydraat om in glucose...Of dat nu een sport drank (fructose) is of een pizza.
Het verschil zit m dan in de glycemische index, dus de tijd die nodig is om van je maag in je bloed te komen.
Buiten het suiker verhaal is zout ook belangrijk. Wat zout doet heeft met de term Electrolieten te maken. Verder weet ik dat niet.
OK snap ik, ik las eruit dat je het anders stelde. En ja als diabeticus zijnde is suiker/koolhydraten dan natuurlijk je focus...vanuit dat oogpunt moet je er ook wel mee bezig zijn.
Op de site van runners world (uiteraard niet direct MTB maar wel hetzelfde qua sport principes) vond ik nog een interessant
artikel ... ik heb hieronder het meest relevante deel mbt het zoutverhaal hier gequote zodat je niet het hele stuk hoeft te gaan lezen (en dan is dit al een aardige lap)
Runnersworld schreef:
Verlies door sporten
Tijdens lichamelijke activiteiten produceert het lichaam warmte. Het lichaam streeft ernaar de temperatuur op 37 graden Celsius te houden. Onder meer door middel van het verdampen van vocht op de huid verliezen we warmte en voorkomen we dat de lichaamstemperatuur oploopt. Tijdens het lopen kan het vochtverlies aanzienlijk zijn.
Een verlies van twee liter per uur is niet ongebruikelijk. Natuurlijk hangt de grootte van dit verlies deels af van de omstandigheden, zoals de omgevingstemperatuur, de luchtvochtigheid, de mate van getraindheid, de duur en de intensiteit van de inspanning.
Via dat zweet verliezen we ook mineralen. Zweet is een hypotone vloeistof. Dat wil zeggen dat de zoutconcentratie in zweet lager is dan die van extracellulaire vloeistoffen en bloedplasma. Er gaat daardoor via zweet relatief minder zout verloren ten opzichte van vocht. Bij veel lopers bestaat het idee dat vermoeidheid na een training of wedstrijd kan worden veroorzaakt door een zouttekort. Dit is meestal niet het geval.
Op voedingsgebied moet je de oorzaak van uitputting eerder zoeken in uitdroging en het leeg raken van glycogeenvoorraden in spieren en lever. Bovendien krijg je via de gebruikelijke voeding meer dan voldoende natrium binnen. Extra aanvulling via bijvoorbeeld zouttabletten is niet aan te raden en kan bovendien de complete waterhuishouding van je lichaam in de war brengen. Ook maagpijn, darmklachten en diarree kunnen het gevolg zijn.
Zouttekort
Toch komen zouttekorten wel eens voor, vooral bij ultralange inspanningen en met name bij deelnemers die zich minder goed voorbereid hebben. Vaak kunnen zij dan het laatste deel van de wedstrijd slechts wandelen of langzaam joggen. Hun stofwisselingspeil is laag en ze produceren daardoor veel minder warmte en zweet. Meestal denken ze vermoeid te zijn door de uitdroging. Ze drinken daarom veel meer water dan ze als gevolg van de inspanning verliezen.
Door het drinken van water zonder zout worden de extracellulaire vloeistoffen verdund. Er ontstaat een verlaagde zoutconcentratie in het lichaam. Dit kan tot uiting komen in vertroebeling van bewustzijn, eventueel gepaard gaande met spierverstijving en -krampen. Ook desoriëntatie en coma met epileptische aanvallen komen voor. Er is dan sprake van een watervergiftiging.
Recreatieve atleten die aan zeer langdurige inspanningen meedoen, kunnen daarom het beste dranken gebruiken die natrium bevatten. Je hebt de keuze uit kant-en-klaarsportdranken of mineraal- en bronwatersoorten met een redelijk hoog natriumgehalte (lees de verpakking). Indien de voorkeur uitgaat naar water, drink dan niet meer dan een halve liter per uur.
Vaak wordt, om aan zout te komen, het eten van zoute drop geadviseerd. Dit is een onjuist advies. Het zout in drop is geen natriumchloride, maar amoniumchloride. Amoniumchloride heeft geen invloed op de bloeddruk. Toch kan te vaak en te veel drop eten de bloeddruk verhogen. Dit wordt veroorzaakt door een totaal andere stof, namelijk glycyrrhizinezuur.
Glycyrrhizinezuur is afkomstig uit de zoethoutwortel en geeft drop haar specifieke smaak. Deze stof komt in alle dropsoorten evenveel voor. Dus ook zoete drop, laurierdrop en Engelse drop bevatten glycyrrhizinezuur. Dropverslaafden doen er goed aan niet meer dan 150 gram drop per dag te eten.
Dat dus. Ik lees overigens niets over elektrolyten maar in andere bewoordingen heeft dit er volgens mij wel betrekking op.
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
Policy 
. Wist ik ook niet .....
