Saarschleifen Bike Marathon, Orscholz (D) 30 juli 2017

Wedstrijden en prestatietochten over lange afstanden onder veelal zware omstandigheden.
Plaats reactie
rokl
Elite Mountainbiker
Elite Mountainbiker
Berichten: 2300
Lid geworden op: zo 1 mei 2011, 16:28

Een van mijn favoriete wedstrijden. Bij welzijn wordt het voor mij de 6e keer dat ik aan deelneem.

http://saarschleifen.bike" onclick="window.open(this.href);return false;
Mijn bikes: Merida Big.Nine 3000-D Lite (2013-2021); Grand Canyon CF SL 8.9 (2016-); Scott Spark 910 (2020-)
rokl
Elite Mountainbiker
Elite Mountainbiker
Berichten: 2300
Lid geworden op: zo 1 mei 2011, 16:28

Weersvoorspellingen zijn goed. Toch maar ingeschreven.
Mijn bikes: Merida Big.Nine 3000-D Lite (2013-2021); Grand Canyon CF SL 8.9 (2016-); Scott Spark 910 (2020-)
dirtbikertje
Mountainbike Junk
Mountainbike Junk
Berichten: 310
Lid geworden op: za 10 februari 2007, 18:20

Blijft een mooie marathon qua parcours, zeker voor Duitse begrippen misschien wel de mooiste!
Mooi lopend parcours met hele leuke singletrack stukken.
De rest van de organisatie is natuurlijk zoals je van de Duitsers gewend bent ;-).
Enige minpuntje is het feit dat je bij ingaan van de '2e ronde' op heel veel korte afstand rijders of achterblijvers stuit. Niet handig als je net in het heetst van de strijd zit.

Zelf een mooie race kunnen rijden, krap binnen de 4u binnen gekomen op de lange afstand.
Volgend jaar zeker weer!! (En hopelijk dan wat meer tijd over om nog wat kaffee und kuchen te nuttigen na afloop :D.
rokl
Elite Mountainbiker
Elite Mountainbiker
Berichten: 2300
Lid geworden op: zo 1 mei 2011, 16:28

dirtbikertje schreef:Blijft een mooie marathon qua parcours, zeker voor Duitse begrippen misschien wel de mooiste!
Enige minpuntje is het feit dat je bij ingaan van de '2e ronde' op heel veel korte afstand rijders of achterblijvers stuit. Niet handig als je net in het heetst van de strijd zit.
Je rijt ook veel te hard. Ik deed 5:05 over en had geen last van korte afstand rijders en achterblijvers :lol: :lol:

Was weer een fantastische race. Na de deceptie van 2016 toen ik nog de ambitie had om onder de 5 uur te blijven en uiteindelijk na 5:23 was gefinished, dit jaar besloten om geen poging tot een PR te doen, maar vooral niet te hard te beginnen zoals in 2015 en 2016 om nog van de 2e ronde redelijk te kunnen genieten. Want er is maar een fout, die je bij Saarschleifen zeker niet mag doen en dat is te hard van start te gaan (d.w.z. de eerste 40 km!). De rekening krijg je dan op de laatste 8 km van ronde 1 en 2 gepresenteerd.

Mijn plan niet te hard te beginnen lukte perfect. Op de eerste 20 km qua gevoel nagenoeg iedereen laten gaan en genoten van het mooie weer en de schitterende landschap; enkele km met de (uiteindelijk) 2e vrouw samen gereden (nadat ze in de eerste afdaling een bocht niet haalde en rechtdoor reed) totdat ik ze bij km 13 heb laten gaan met de zekerheid dat het nog een lange race wordt en ik haar misschien nog tegen kom. Hetzelfde gelde voor een aantal renners, die me in aanloop naar de eerste serieuse klim langs de Wolfsbach (1.3 km lang, 121 hm) inhaalden. Afgelopen jaar met een goed gevoel bij km 42 aan de voet van de Bitburger Steige aangekomen om start/finish behoorlijk gesloopd te passeren. Dat wilde ik niet nog een keer meemaken. Met name tussen km 20 en 40 behoorlijk langzamer gereden dan in de jaren daarvoor. De eerste serieuse klim bij km 15 (Wolfsbach) al alleen gereden; in de jaren daarvoor reed daar een lang lint van rijders omhoog. Dus het zal weer een eenzame race worden, dacht ik toen, waarvan ik helemaal niet hou. In de klim langs de Wolfsbach zag ik een groep van ca 8 mannen met daarbij ook de 2e vrouw ca 200 m voor me rijden, maar toch besloten om niet aan te haken en weer dezelfde fout te maken zoals in de jaren daarvoor.

Er waren wat veranderingen in de technische secties ivm kapwerkzaamheden, maar de organisatie heeft er weer een feest van gemaakt; Wollscheidkopf en Ziegelberg waren weer om te smullen. Dit keer vast besloten om de Bitburger Steige (het begin van de slotklim van 8 km met bijna 300 hm) na het verplichte loopgedeelde helemaal te rijden (voor het laatst is me dat in 2012 gelukt). En nu weer, ging zelfs verrassend gemakkelijk; heleboel toeschouders die iedereen aanmoedigden; kreeg echt kippenvel van. Prachtig. Trouwens voor de klim in aanlopp naar de Bitburger Steige de 2e vrouw toch weer ingehaald; ze moest de Bitburger Steige gedeeldelijk lopen en daarna heb ik haar niet meer gezien (ze kwam uiteindelijk ca 10 min later over de streep).

Na 50 km start/finish gepasseerd en ik voelde me prachtig; geen enkel teken van vermoeidheid, dus dat gaf motivatie voor de 2e ronde. Twee Belgen stonden aan de verzorging, maar zijn meteen achter me op de bike gestapt en haalden me kort daarna in. Dat was het moment waarop ik had gehoopd, maar niet van durfde te dromen nadat ik al bijna de helft van ronde 1 alleen was gereden. Meteen besloten om in hen achterwiel te gaan rijden. De eerste Belg bepaalde blijkbaar het tempo voor de tweede (achteraf bleek dat hij ook S3 rijder was). Ze probeerden mij uit het wiel te rijden, maar ik zat op dit moment prachtig in mijn vel en liet me niet afschudden. Enkele km later in aanloop naar de eerste technische sectie stopte plotseling de eerste Belg, blijkbaar materiaalproblemen; hij zei nog wat tegen de tweede, en deze reed door met mij in zijn achterwiel. Op dat moment dacht ik alles of niets, want het alternatief was waarschijnlijk 40 km alleen rijden. Dus geen alternatief. Helaas 1 km later, in een afdaling met veel stenen en gestuiter, schakelde ik aan het einde iets te vroeg op het kleine kettingblad, wetende dat naar een scherpe rechter bocht het onmiddelijk omhoog ging. Door al dat gestuiter viel mijn ketting eraf en moest ik afstappen. Dat had de Belg meteen door en weg was hij (uiteindelijk ging hij 9 min eerder over de streep en van mijn begeleiders hoorde ik achteraf dat hij gigantisch hard ging en nog een aantal rijders wist in te halen; petje af voor deze raceindeling). Het duurde bijna een minuut totdat ik weer verder kon rijden omdat ik, toen ik voor het eerst opstapte, nog wat schakelproblemen kreeg en weer af moest stappen. Het was echt doodzonde; wat een gemiste kans. Het had een mooi gevecht en een gezellige ronde kunnen worden! Vanaf dat moment helemaal alleen gereden en daar heb ik er een hekel aan.

Toch bleef het soepel lopen. Wel voelde ik langzaam wat vermoeidheid, maar mijn hartslag bleef in de klimmen tussen de 140-145 en zakte niet af; en dat is voor mij een prima waarde die aangeeft dat ik nog een tijd door kan gaan. Aan de verzorgingsposten hoefde ik niet te stoppen, want vrouw, dochter en zus stonden alle 15-20 km op me te wachten om mij te voorzien van een volle fles. Daardoor nog een stuk of 5 man kunnen inhalen. In de technische sectie van de Ziegelberg hoorde ik achter me schakelgeluid en in de klim daarna keek ik over mijn schouder en zag ik 3 mannen op een afstand van 200-300 m naderen. Maar tot mijn verrassing werd ik tot de finish niet meer ingehaald.

In aanloop naar de Bitburger Steige op het stukje asfalt langs de Saar gas teruggenomen, nog een gelletje gegeten, mijn nog halfvolle fles de prullebak ingegooid om gewicht te reduceren :wink: :wink: en me mentaal voorbereid op de lange slotklim. Kort aan gedacht om de Bitburger Steige nog een keer omhoog te rijden. Uiteindelijk toch besloten dat korte stuk (ca 10 m lang) met > 20% af te stappen om onmiddelijk daarna weer op de bike te gaan zitten en de rest omhoog te rijden. Nog hartstikke veel toeschouders aanwezig (heb ik in eerdere jaren al anders mee gemaakt in ronde 2), die me weer enthousiast aanmoedigden.

De slotklim is uiteraard meer dan de Bitburger Steige. Korte klimmen, vals plat, wat technische passages met bochtenwerk, wortels en stenen etc. Dat haakt behoorlijk in. Daarom nog 500 m voor finish iemand van de lange afstand kunnen inhalen, die helemaal geparkeerd stond. Na 5:05 over de streep, wel moet, maar niet kapot. Was deze keer mentaal moeilijker dan fysiek, omdat ik het grootste gedeelde alleen moest rijden en het gevecht met anderen misste. Uiteindelijk bleek 5:05 nog goed te zijn voor P39 overall (van 127 starters en 95 finishers) en P8 in de S3.

Hopelijk zit deze prachtige marathon volgend jaar weer in de cup, want dan heb je 2 keer meer deelnemers en is het altijd gezellig. Ik weet, wel een behoorlijke afstand te rijden, maar voor mijn gevoel wel de moeite waard. Trouwens, een van de best georaniseerde marathons die ik ken en de Cloef bij start/finish heeft perfecte faciliteiten om nog een uur te blijven rondhangen, zeker bij goed weer.
Mijn bikes: Merida Big.Nine 3000-D Lite (2013-2021); Grand Canyon CF SL 8.9 (2016-); Scott Spark 910 (2020-)
dirtbikertje
Mountainbike Junk
Mountainbike Junk
Berichten: 310
Lid geworden op: za 10 februari 2007, 18:20

Mooi verslag Rokl, leuk om te lezen!

Zelf kan ik er iets korter over zijn:
Tactiek was om niet meteen de kop te pakken. In de eerste afdalingen echter al gauw onbedoeld een gat op iedereen behalve een iemand. Besloten om toen maar gewoon door te trekken. De rest van de wedstrijd vervolgens met diezelfde persoon afgelegd. Niet echt meer een gevecht dacht ik ondertussen al, gezien het leek of hij maar alleszins blij was dat ie mijn wiel kon pakken. Op 2 kilometer na de hele wedstrijd van voren mogen rijden, er werd nauwelijks overgenomen, en zeker niet met een tempo waarvan ik zou zeggen 'wedstrijdtempo' (deze marathons zijn voor mij wel degelijk 'wedstrijden'). Maar had dus ook niet verwacht dat ie in de laatste beklimming nog volle bak langszij kwam zetten om alsnog te laten zien dat ie sterker was. Het verschil tussen een marathon mentaliteit en een wielren mentaliteit denk ik ;-).

Nu even tijd om te herstellen, wat trainen de aankomende tijd, en dan wordt de eerstvolgende wedstrijd de chouffe marathon op 20 augustus! Lange tijd geleden dat ik een belgische marathon gereden heb helaas, dus heb er wel zin in :-)
rokl
Elite Mountainbiker
Elite Mountainbiker
Berichten: 2300
Lid geworden op: zo 1 mei 2011, 16:28

Dus je bent een van de twee rijders die onder de 4 uur bleven? Zag je voor de start en nog even aan mijn begeleiders uitgelegd wie je bent en dat je waarschijnlijk zou winnen. Jammer dat het niet een echte wedstrijd werd. Voor mij als hobby biker niet voor te stellen met welke snelheid jij rijt. Heb ik ongeloovelijk respect voor. Trouwens, puur voor de nieuwsgierigheid: rij jij de rampe naar km 21 naar de brug over de Saar omhoog of stap je af?
Mijn bikes: Merida Big.Nine 3000-D Lite (2013-2021); Grand Canyon CF SL 8.9 (2016-); Scott Spark 910 (2020-)
dirtbikertje
Mountainbike Junk
Mountainbike Junk
Berichten: 310
Lid geworden op: za 10 februari 2007, 18:20

Yes, denk dat ik dat ben dan! 3u55 stond er geloof ik, zo uit mijn hoofd :-P.
Ik vind het wel interessant dat mensen vaak aangeven respect te hebben voor de voorste mannen. Geloof mij, voor elk niveau is het even moeilijk. Afzien doe je toch. Zeker voor de mensen die al hun hele leven lang (van wat ik begrijp dus ook jij Rokl) deze afstanden afleggen en dat continueren te doen, daar heb ik heel veel respect voor. Voor de mindere rijders is het overigens misschien wel het moeilijkst van allemaal. Zij doen er het langst over, en door de conditie misschien ook wel zwaarder.

Respect voor iedereen is dus het codewoord ;-)


Over die ramp naar de brug; wij hebben hem niet gereden, al was dat denk ik voornamelijk omdat je pas op het laatste moment kon zien dat als je de snelheid erin had gehouden het wel te doen was. Dat maakt het marathons rijden ook zo mooi, interpretatie/improvisatie van het parcours op het laatste moment. Wetenschap voor volgend jaar, denk dat ik dan wel een poging ga doen, haha!
Plaats reactie