Afgelopen weekend voor het eerst routes Epen en Parkstad-Landgraaf gefietst.
1. Eerst Epen, zo slim als we waren na het avondeten....
Gestart in Hoog-Vaals, dus bij Holset het bos in. Direct een erg pittige klim (vooral het 2e deel richting Epenerbaan), viel zwaar tegen. De keuze moeten maken tussen afstappen en eten binnen houden, en doorstoempen en een herbeleving van de asperges, maar gekozen voor optie 1 (hoe dom kun je zijn, maar anders konden we maar 1 rite doen
). Daarna wat op en af in het bos, weinig bijzonders.
De afdaling naar Camerig / Epen was mooi. Snel, tricky bochtjes, oppassen voor stenen, maar met de rem er wat op ivm niet altijd even overzichtelijk pad en andere bosgebruikers.
Daarna een lang en saai stuk, met een lange klim naar Eperheide en niet-lopende brede paden. Van Schweiberg richting Holset weer klimmen, soms makkelijk, soms vreselijk steil. 1 vrij rechte afdaling die door de regen de dagen ervoor erg modderig was en daardoor rustig gereden. Laatste klim richting Hijgend Hert was loeisteil in 1e deel, iets te steil voor ons, dus gelopen.
Conclusie: Mooie route om een keer gereden te hebben. Pittig klimwerk (in ieder geval 4 pokkesteile stukken), maar veel rechttoe-rechtaan werk op brede paden. Ik mistte echt de flow en daardoor het plezier, maar een keer of 2 echt een smile op mijn gezicht gehad...
2. De volgende ochtend Parkstad - Landgraaf gedaan:
Een duidelijk andere route, meer van bos naar bos, meer korte venijnige klimmetjes en vooral meer singletracks. Ow, en brandnetels, struiken en nog meer brandnetels....
Gestart bij de parkeerplaats Strijthagen, eerst paar North Shore-dingetjes gedaan, altijd leuk. Daarna snel stukje bergaf en weer omhoog in het Kisselsbos. Ook het Kapellerbos was een mooi stukje, met een snelle afdaling erin (40+ km/h!). Op het einde de parallelweg genomen, ivm een door onkruid en brandnetels overwoekerd pad.
De klim bij Kakert was pittiger da gedacht, ook omdat er nog een 2e stuk kwam (niet verwacht dus..). Stuk in Eijkhagenbos ook mooi, we oppassenvoor de hoeveelheid losrennende honden en hun baasjes. Na een overbruggingsstuk weer mooi singletrackwerk rond Rouenhof.
Na Winselerhof eindelijk het zware klimwerk rond de Wilhelminaberg. Een paar keer over een breed pas omhoog tot het volgende plateau, 1x met korte haarspeldbochtjes, steeds hoger stijgend. Toen gekozen voor de halfpipe downhill, klonk veruit het leukste. Heerlijk omlaag, met enige voorzichtigheid door de bochtjes, tot plots het voorwiel zonder enige waarschuwing wegschoof. Ik hard onderuit, wat schaafwonden en een beurse schouder. Mijn fiets weer gepakt, en de oorzaak ontdekt: voorband compleet lek. Waarschijnlijk een stootlek, en daardoor geen grip meer.... Gelukkig een biba erbij gepakt en weer verder omlaag.
En weer omhoog, naar de top van de Wilhelminaberg. Weer pittig klimmen, weliswaar over de klinkerweg, slalommen tussen vooral bootcampende dames (tja, vind ik niet heel erg.....). De nieuwe afdaling de Wilhelminaberg af inclusief switchbacks was weer erg leuk, maar wel de grens van mijn simpele alu hardtail met simpele Magura MT2 remmen....
tenslotte nog het pad om het sportpark heen, met paar ttf's, leuke toevoeging.
Conclusie: erg leuke route, afwisselend met korte steile klimmetjes en afdalingen, overbruggingsstukken, veel singletracks, en op het einde erg pittig klimwerk met voor Nederlandse begrippen erg lastige afdalingen. Een downhillfiets heb je niet nodig, maar een simpele alu hardtail schiet ook wat tekort, wil je echt snel. In ieder geval veel meer smile op min gezicht gehad dan route Epen!
...
