Natuurlijk spelen meer zaken een rol, al die lengtes en hoeken geven samen een bepaald stuurkarakter aan een fiets.
Momenteel is (in vergelijking met vroeger) een slacke balhoofdhoek in, gecombineerd met een lange reach/bovenbuislengte, lage bracket en korte stuurpen (en een korte stuurpen hoort met een breed stuur gecombineerd te worden).
Dit geeft veel controle op snelheid door de stabiliteit die een flauwe balhoofdhoek (grote naloop), grote wielbasis en lage bracket geven. Op steile technische afdalingen geeft het ook meer vertrouwen, je voorwiel "zit verder voor je" dan bij de oudere geometrieën.
Keerzijde is dat een dergelijke fiets een actievere rijstijl vraagt in bochtenwerk, je moet meer met je gewicht over de fiets bewegen om bijvoorbeeld genoeg druk op je voorwiel te houden. Een conventionelere fiets kon je -iig op de makkelijke NL rondjes- "luier" rijden. Je zat al meer voorop, en door de steilere balhoofdhoek reageerde zo'n fiets sneller (nerveuzer...) op input van de rijder.
Is zo'n moderne geo persé beter? Vaak wel, maar afhankelijk van inzetgebied en voorkeuren kan een wat conventionelere fiets ook heel goed bevallen. Een vriend van me heeft recentelijk een frame op maat voor me gebouwd en daarbij heb ik bewust gekozen voor een geometrie die wel langer en slacker is dan vroeger, maar niet te ver doordraaft (een 29er met balhoofdhoek 68 graden). Dit omdat die fiets veel in NL zal worden ingezet, en zo ook nog goed geschikt is voor wat serieuzer werk in de bergen zonder extreem te worden.
Ik zeg altijd, er is geen beste fiets (dus wantrouw iedereen die dat wel beweert
). Er is wel een fiets die het best bij je past. Eigen keuzes maken dus, maar daarvoor is het wel fijn als je de kennis hebt om zo'n keuze te maken. Of je nu door blijft fietsen met deze fiets of uiteindelijk op een andere uitkomt, dit is wel een situatie waarmee je die kennis uitbreidt. De term "leermomentje" vat zulke dingen goed samen
En ja, die heb ik ook gehad... kosten helaas soms geld
