Adventures of an old rookie .....

[Ad58]

Gisteren dus voor het eerst een tweeluik gereden: Cadettenkamp/Vrachelse heide. Dankzij de aanwijzingen van Prulleman konden we de verbinding goed vinden.
Ik was best gespannen: kan ik het conditioneel wel aan? Is Vrachelse Heide te doen voor mij? Na het eerste stuk Cadettenkamp ga ik met samengeknepen billen richting Vrachelse Heide ....
En ik moet zeggen; het was goed te doen! Vanaf de afslag via het Cadettenkamp kom je al vrij snel een paar leuke klimmetjes tegen. Ik kon ze allemaal zonder al te veel moeite nemen. We kwamen ook nog een leuk dropje tegen. Dat was weer even billenknijpen! Ik heb
er niet teveel over nagedacht. Kont naar achteren, niet te langzaam en hopla! Voor ik het wist was ik er overheen. Leuk! Gaandeweg krijg ik meer vertrouwen, ontspan ik meer en werd het tempo hoger.
Mijn nieuwe fietsvriendin gaat als een duivelin over de track. Ze fietst echt met speels gemak en neemt de bochten met ongekende souplesse. Daar kan ik nog veel van leren! Zij fietst voorop omdat ze bekend is met de route. Op de lastige punten wacht ze me op en geeft wat aanwijzingen. Zoals bij het dropje....
En ja, eigenlijk was het dik genieten zo. En veel te snel naar mijn zin zitten we alweer op de afslag naar het Cadettenkamp.
Ik realiseer me opeens dat ik op het gehele traject nergens heb hoeven af te stappen of ook maar een voetje aan de grond heb hoeven te zetten.
Vol gas scheuren we het Cadettenkamp op. Al snel krijgen we de 4 klimmetjes, waarbij ik bij de laatste na het laatste bochtje toch weer stilval. Blijft lastig voor mij! Mijn vriendin haalt hem wèl natuurlijk!
We doen de laatste afdaling en we zijn alweer klaar.
Wat was het leuk! Ondanks dat we een paar keer even moesten zoeken en een paar korte stops hebben gedaan waarbij we mijn techniek hebben geëvalueerd, kunnen we tòch een gemiddelde van 17,8 aftikken. Voor haar is dat langzaam, voor mij super!
We zitten tot onze oren onder de modder, maar wát een euforie!
Zowel conditioneel als qua techniek kan ik dit makkelijk aan! Gaan we vaker doen!

[Prulleman]

Tof man! Ook fijn om er zo achter te komen dat 2 rondjes ook prima te doen is. . Dat geeft zeker een goed gevoel

[Ad58]

Zeker! Het plan is dat wanneer ik Vrachelen echt goed kan, we Dorst gaan proberen. Volgens mijn vriendin is Dorst toch wel stukken lastiger, maar zou ik het zelfs nu al zeker moeten kunnen....

[Prulleman]

Als je vrachelen zo in 1 keer rijd zonder problemen, dan lukt Dorst ook wel !

[Ad58]

Kijk, dat geeft de burger dan weer moed!

[Koekepan]

Gisteren dus voor het eerst een tweeluik gereden: Cadettenkamp/Vrachelse heide. Dankzij de aanwijzingen van Prulleman konden we de verbinding goed vinden.
Ik was best gespannen: kan ik het conditioneel wel aan? Is Vrachelse Heide te doen voor mij? Na het eerste stuk Cadettenkamp ga ik met samengeknepen billen richting Vrachelse Heide ....
En ik moet zeggen; het was goed te doen! Vanaf de afslag via het Cadettenkamp kom je al vrij snel een paar leuke klimmetjes tegen. Ik kon ze allemaal zonder al te veel moeite nemen. We kwamen ook nog een leuk dropje tegen. Dat was weer even billenknijpen! Ik heb
er niet teveel over nagedacht. Kont naar achteren, niet te langzaam en hopla! Voor ik het wist was ik er overheen. Leuk! Gaandeweg krijg ik meer vertrouwen, ontspan ik meer en werd het tempo hoger.
Mijn nieuwe fietsvriendin gaat als een duivelin over de track. Ze fietst echt met speels gemak en neemt de bochten met ongekende souplesse. Daar kan ik nog veel van leren! Zij fietst voorop omdat ze bekend is met de route. Op de lastige punten wacht ze me op en geeft wat aanwijzingen. Zoals bij het dropje....
En ja, eigenlijk was het dik genieten zo. En veel te snel naar mijn zin zitten we alweer op de afslag naar het Cadettenkamp.
Ik realiseer me opeens dat ik op het gehele traject nergens heb hoeven af te stappen of ook maar een voetje aan de grond heb hoeven te zetten.
Vol gas scheuren we het Cadettenkamp op. Al snel krijgen we de 4 klimmetjes, waarbij ik bij de laatste na het laatste bochtje toch weer stilval. Blijft lastig voor mij! Mijn vriendin haalt hem wèl natuurlijk!
We doen de laatste afdaling en we zijn alweer klaar.
Wat was het leuk! Ondanks dat we een paar keer even moesten zoeken en een paar korte stops hebben gedaan waarbij we mijn techniek hebben geëvalueerd, kunnen we tòch een gemiddelde van 17,8 aftikken. Voor haar is dat langzaam, voor mij super!
We zitten tot onze oren onder de modder, maar wát een euforie!
Zowel conditioneel als qua techniek kan ik dit makkelijk aan! Gaan we vaker doen!

Euhmm, ik weet niet wat jij onderweg uitgespookt hebt samen met je "vriendin", maar mijn witte pak was gisteren na drieluik Dorst Cadettenkamp Vrachelen nog net zo wit als toen ik begon. Leuk je enthousiasme en verhaal, maar overdrijven is ook een vak

[Ad58]

Zelfs na het wassen zitten de vlekken nog op mijn fietskleding. Niks overdreven aan. Weet je zeker dat je Vrachelen hebt gereden?

[Koekepan]

Zelfs na het wassen zitten de vlekken nog op mijn fietskleding. Niks overdreven aan. Weet je zeker dat je Vrachelen hebt gereden?

Ow wacht, bij jou was gisteren vrijdag en bij mij was gisteren zaterdag.. Mijn welgemeende excuses..

[Ad58]

Its all good! Maar als verdere bewijsvoering; zo zag mijn bike er uit:

[Ad58]

Vandaag alleen maar een rondje Cadettenkamp. Reden is een druk afgelopen weekeinde en bovendien heb ik mijn stuur met 1,5 cm verlaagd. Eigenlijk ben ik best wel moe, maar de nieuwsgierigheid wint het!
En al snel kom ik tot de ontdekking dat die 1,5 cm lager erg veel uitmaakt!
Alsof mijn fiets kleiner aanvoelt wat zich vertaalt in meer controle. Vooral in de lastige bochten. Het lijkt alsof ik nu meer druk op het voorwiel kan uitoefenen, waardoor ik meer te vertellen heb.
Cadettenkamp vormt eigenlijk geen probleem meer. Op de Mont Ventoux na dan...
Opeens valt me op dat het beginstuk zanderiger is dan ik eigenlijk dacht. Ik schakel wat meer terug, waardoor ik stukken sneller uitkom.
Ik heb die belangrijke goede lijn voor die lastige eerste bocht te pakken, schakel terug en klim staand verder omhoog. Bij de 2e bocht links omhoog schakel ik weer terug. Bij het laatste stuk lijk ik hem tóch niet te halen, maar nòg 1 keer terug schakelen doet wonderen. En yes, Ik ben op de zandvlakte zonder af te hebben hoeven stappen. Kont naar achteren en óp naar het laatste afdalinkje. En oppassen geen stuurfoutjes te maken, want het gaat hard hier.
Bij het eindpunt aangekomen kan ik 18.4 gemiddeld aftikken, wat een nieuw PR is. En ik heb niet eens volle bak gereden. Je suis content!
Woensdag weer een tweeluikje....

[Oystein]

Doe je goed

Blijven oefenen en kijken waar je de winst kan pakken

Mocht jij je een keer vervelen is dit nog erg informatief leesvoer, als PDF te downloaden.

http://belovlas.narod.ru/extreme/books/ ... 2nd_ed.pdf

Ik heb deze al een paar keer doorgenomen en elke keer steek je er weer wat van op .. zeker als je tijdens het fietsen probeert de tips in de praktijk te brengen

[Ad58]

Hey, thanks Oystein! Ga ik zeker naar kijken!

[ThaSingleTrackMastah]

Goed boek, heb ik ook.
Veel tips en duidelijk verhaal met fotos erbij, voor beginners en gevorderden.

[Ad58]

En vanmorgen weer een rondje Cadettenkamp/Vrachelen. Vrachelen is nog een beetje wennen voor mij, ik rijd het nu voor de tweede keer. Maar ook nu kom ik nergens in de problemen eigenlijk. Het is wel wat technischer dan Cadettenkamp. Ik haal alle klimmetjes en ik moet een beetje opletten voor de boomwortels want die zijn nogal glibberig vandaag ivm de regen merk ik.
Ik merk ook dat het allemaal wat sneller gaat dan de vorige keer. Zoals gebruikelijk rijdt J. voorop en ik sukkel er achteraan. Hier en daar wacht ze me op of brult ze een waarschuwing. Bij een afdalinkje met een paar boomwortels zoals natuurlijke traptredes, maak ik zowaar een jumpje. Wat een plezier!
Veel te snel naar mijn zin zijn we alweer op het Cadettenkamp. Helaas schiet vlak voor de Mont Ventoux mijn voet van de trapper, waardoor ik teveel snelheid verlies en dus niet bovenkom. En ik had er net zo over op geschept hoe ik hem gisteren wél gehaald had... hoogmoed enzo... Ach, zo blijft het spannend tenminste, geen drama van maken!
Maar tóch kunnen we een leuk gemiddelde van 18,5 km/uur aftikken waarmee ik weer een nieuw PR heb.
Verder merk ik op dat ik dit momenteel conditioneel makkelijk aan kan. Maar misschien pluk ik wel gewoon de vruchten nu van de conditietraining op de racefiets gedurende afgelopen zomer.

[Ad58]

Vandaag weer het tweeluik. Ik heb gisteren flink getuinierd en heb nu dus aanzienlijk spierpijn. Bovendien door omstandigheden een beroerde nachtrust gehad en ik was van ellende om 05.45 al op..
Om 10.00 begint het te kriebelen en ondanks dat mijn lijf niet goed voelt ga ik tóch...het mtb-bloed kruipt waar het niet gaan kan.

En inderdaad, het gaat voor geen meter. Alles lijkt opeens lastig en moeilijk. Stuurvastheid is slecht. Tegen beter weten in neem ik tóch de afslag Vrachelen. Opeens zie ik daar bij een afdalinkje een scherp bochtje te laat, of ik onderschatte het. Ik doe een paniekstop en de fiets blijft braaf staan.... Ad daarentegen, wordt in een sierlijke boog over zijn stuur gelanceerd. En we kunnen de eerste val in mijn mountainbike-carrière noteren. Ik land op mijn onderarmen. Nu doe ik iedere ochtend push-ups en dat kon ik goed merken dus. Het gaat allemaal redelijk soepel en mijn lijf en botten kunnen de klap goed verwerken. Om het af te maken, landt de fiets boven op mij en krijg ik een liefdesbeetje van de pennen van mijn Nano-pedalen in mijn bovenbeen.
Verder niets serieus, maar de schrik zit er tóch wel even in.
Op het Cadettenkamp aan gekomen, haal ik, geheel en al in stijl van deze rit, de Mont Ventoux ook net niet. Volgende keer ga ik toch maar eens kijken of het kleinste blad van mijn triple wellicht een betere keuze is.
Aan het eind tik ik een magere 16,6 gemiddeld af.
Ach ja, gewoon een mindere dag zullen we maar zeggen.
Het positieve is weer dat ik nu weet dat ik nog steeds soepel kan vallen en geen broze botten heb. Dus de val-angst zal vanaf nu ook minder zijn....