Adventures of an old rookie .....

[Ad58]

Gaan we doen, Suravida! Gewoon even door een dalletje en straks weer omhoog! Is meestal na een dal....

[Ad58]

Eigenlijk lijkt het op die foto een dropje van niks! Maar toch hoor ik verhalen over hele valpartijen en lui die over de kop slaan enzo... Voorrem?

[Oystein]

Ook al ben ik geen beginner ga ik er ook niet soepeltjes overheen ..

Het probleem voor mij is dat het lagere stukje net achter de wortels net niet zichtbaar is als je aan komt rijden ... dan lijkt het of je in een blind gat duikt en daar moet ik mij dan overheen zetten en vertrouwen dat je goed land ... natuurlijk wel genoeg naar achteren hangen en stuur niet nose down naar beneden laten storten.

Het is meer een psychologisch iets maar als het nog niet vloeiend gaat heb je elke keer weer net die angst waardoor je juist weer niet soepel er overheen gaat .. zo hou ik het zelf in stand ... haha.

Ik neem dan ook nooit de tijd om erna de drop vanaf de achterkant te bestuderen om voor mezelf te zien dat het niks voor stelt en dan nogmaals doen.
Ik zie alleen maar het diepe gat omdat ik de landingszone nog niet kan zien bij het aanrijden

[MacReal]

Wat ook vaak verkeerd gaat, is dat mensen (te vroeg) te extreem naar achter "hangen". Dan zijn je armen helemaal gestrekt als je voorwiel naar beneden valt. Je raad het al, dan val je zo achter je stuur aan, er overheen.

[kermit]

Wat helpt is verder weg kijken, zeg maar naar de helling waar je na de drop weer tegenop gaat. Je ingebouwde computer zorgt er dan voor dat je als vanzelf de goede dingen doet om daar ook uit te komen. Precies de reden dat mensen tegen een boom knallen terwijl er links en rechts meters ruimte zijn. Verkeerd gekeken

En ik postte een leuk plaatje van HdB ter illustratie, maar geloof mij: die rijdt bovengemiddeld goed. Als ik een hele goede dag heb kan ik soms enigzins in de buurt blijven, maar meestal zie ik zijn achterwiel rap verdwijnen...

En op foto's valt alles altijd tegen. Ik heb plaatjes van mezelf waarbij ik ook denk, is dat nou alles? Terwijl ik op de fiets toch aardig onder de indruk was van diezelfde helling

[Ad58]

Ok. Ik durf niet meer!

[Ad58]

Maar ik denk dat als ik daar ooit eens kom ik eerst eens even afstap om de situatie eens goed te bekijken eerst. Mits de situatie het toelaat natuurlijk.

[kermit]

Ok. Ik durf niet meer!

Oeps, dan zeg ik de verkeerde dingen...
Want het is juist de bedoeling dat je gaat denken dat het wel meevalt (wat ook zo is).

[awinkel]

Omdat je op je fiets zit lijkt het vaak ook hoger dan het daadwerkelijk is.
Zodra het eenmaal gelukt is vraag je je af wat er nou zo moeilijk aan was.

[Oystein]

Precies ... je ogen tellen er nog eens bijna 1,80 meter bij op ... je wielen hoeven maar 30 cm .. je ogen zien dan 2,10 meter

[awinkel]

...en je hersenen bedenken vervolgens in een split second wat er allemaal mis kan gaan.
Zie daar het mentale spelletje.

[Ad58]

Het avontuur gaat verder! Gisteren om 17.00 afgesproken met Oystein Hij bood aan om mij een cursusje te geven. Nou, mij heb je natuurlijk want deze ochtend zat me erg dwars. Het is altijd erg leuk om een forumlid te ontmoeten! Bovendien hadden we die afspraak al lange tijd staan ook. Omdat ik erg dicht bij het Cadettenkamp woon, kwam Oystein naar mijn adres.
Allereerst heb ik natuurlijk uitgebreid de prachtige fiets van Oystein bewonderd; een eigen build Stanton Sherpa frame met zelf uitgezochte onderdelen en vette 2.6 banden. Wat een heerlijk monster!
Ik ben ermee naar het Cadettenkamp gereden en Oystein op mijn Cube. Ik moest wel wennen aan de zeer korte stuurpen. Stuurt erg direct, maar ik vond het toch wel wat nerveus ondanks het riante 76 cm brede stuur.
Daarom in het bos toch maar op mijn eigen bike.
Oystein pakte meteen mijn zwakke punt aan: de bochtentechniek.
En al snel werd het aandachtspunt duidelijk: ik kom te weinig uit het zadel en kantel de fiets te weinig. Alsof ik nog op mijn racefiets zit. Oystein legde uit dat je moet gaan staan en de fiets tussen je benen moet kantelen en als het ware de bocht door moet zwiepen. Ook werd er veel aandacht besteed aan de verdere lichaamshouding en balans in de bochten.
Om de beurt voorop. Oystein deed het dan overdreven voor en ik mocht proberen het na te doen. Als Oystein achter mij reed, bekeek hij mijn gestuntel en gaf aanwijzingen.
En al snel zat het eerste rondje Cadettenkamp erop.
Nog eentje!
En nu ging het opeens stukken beter. Lang niet alles natuurlijk, maar op sommige momenten ervoer ik opeens wat nu eigenlijk de bedoeling is. Je neemt de bochten dan ook veel scherper en stabieler opeens, waardoor je ze stukken harder en met veel meer vertrouwen kunt nemen.
Ook mijn zicht was opeens veel beter, maar er was ook veel minder zon natuurlijk. Ik snap nog steeds niet goed wat er vanmorgen nu eigenlijk aan de hand was.
Oystein merkte ook op dat het nu stukken harder en beter ging.
Hij legde ook uit, dat je door te blijven zitten, je jezelf tegenwerkt en de bocht naar de buitenkant uitdrift door verkeerde krachten uit te oefenen op de fiets.

Het ging eigenlijk opeens zó lekker, dat we besloten Vrachelen ook maar te doen!
Ook hier kon ik het geleerde regelmatig goed in praktijk brengen. Ook hier weer om de beurt voorop. Wat een heerlijke manier om het te leren!
Helaas bleef ik op een relatief eenvoudig stuk met een trapper ergens achter haken. Ik weet nog steeds niet hoe het kwam, misschien lette ik wel teveel op Oystein en te weinig op de track.... Mijn fiets werd opeens door een reuzenhand onder mij uit getrokken en ik zeilde door de lucht. Gelukkig kom ik me goed opvangen en rolde netjes door om de val te breken. Een paar schaafwonden en mijn fiets was ook nog helemaal in orde.
We zijn snel weer verder gegaan met de les.
Conditioneel ging het prima, en op sommige stukken ging het best wel hard. Over dat dropje ga ik even niets vertellen nu.. Iets met chicken enzo...
Ik had het zó naar mijn zin dat ik af en toe van louter plezier zat te lachen op mijn bike. Wie had dat verwacht na vanmorgen?
En al snel zaten we weer op de afslag naar het Cadettenkamp. Die bewuste laatste klim niet gehaald, maar ik vermoed dat dit onderhand psychologisch is. Alle klimmetjes haal ik met gemak, maar deze dus niet! Ook een tweede poging op het lichtste blad van mijn triple mocht niet baten. Oystein haalde hem met gemak natuurlijk, want wát kan die man een potje fietsen zeg! Boven stond een groepje, en we raakten even in gesprek we keken naar de verrichtingen van collega-klimmers. En ze sneuvelden bij bosjes! Gaf tòch een goed gevoel! Er heerste een gemoedelijk sfeertje daar.
We zijn tevreden weer huiswaarts gekeerd. Onderweg nog even de attack-houding en achter het zadel hangen geoefend. Thuis aangekomen hebben we in onze tuin nog gezellig wat gedronken en nagekeuveld tot het voor Oystein tijd werd om te vertrekken.

Oystein, wat heb ik genoten man! En wat heb ik veel geleerd! Nogmaals bedankt voor alles!
Ik hoop dat ik het vast kan houden en zal zeker alles diverse malen nalezen in het e-book en in praktijk proberen uit te voeren!
Vandaag rustdag en morgen hopelijk weer een tweeluikje.

[Oystein]

En natuurlijk niet tevergeten ... we hebben zo spelenderwijs toch meer dan 32 km gefietst

Maar goed om te horen dat je er plezier in had en ook merkbaar harder door de bochten ging.
En nu kwestie van blijven oefenen en dan even niet op snelheid maar desnoods in slowmotion de bewegingen herhalen voor de bochtentechniek.

Jammer dat het nu savonds steeds sneller donker wordt maar lukt vast nog wel een keer om na het werk nog een rondje te doen

[Ad58]

Ik houd me aanbevolen!

[floris500]

Leuk om te lezen dat jullie zo'n plezier hebben gehad! Meerijden met iemand die beter fietst dan jou kan vaak enorm leerzaam zijn inderdaad, zolang je er ook de tijd voor neemt