Je kunt bij de Bosch vier ondersteunings niveau's instellen, Eco, Tour, Sport en Boost.
Bij elke stap wordt de ondersteuning vergroot en dus evenredig het bereik verkleint.
In de Eco stand krijg je het gevoel of iemand je een zetje in de rug geeft voor wat de ondersteuning betreft.
Het is belangrijk om redelijk in de juiste versnelling te staan anders merk je van die ondersteuning eigenlijk weinig meer en pas bij een hogere omwentelingssnelheid van je trappers ga je dan de ondersteuning weer merken.
De overgang van wel ondersteuning onder de 25km/h naar geen ondersteuning bij ongeveer 26km/h is vrij geleidelijk. Fiets je onder de 25km/h en schakel je de ondersteuning uit dan is het gevoel verglijkbaar met de overgang van een verhardeweg naar en bospad, je moet ineens wat harder trappen om dezelfde snelheid aan te houden.
Bij vertrekken of versnellen is een hele lichte zoem van de motor hoorbaar, bij een constante snelheid is de motor eigenlijk niet te horen.
In deze stand kun je je snelheid met wat tegenwind of een lichte helling goed vasthouden
De Bosch unit heet ook een schakelherkenning, als je van versnelling veranderd stopt tijdens het schakelen
de ondersteuning om daarna een soort extra zetje te geven om weer op de vorige omwentelsnelheid van je trappers, van voor het schakelen, terug te komen. In praktijk vind ik dit gewoon erg fijn werken.
In de Tour mode heb je wat meer ondersteuning.
Je merkt echt goed dat de ondersteuning meewerkt het is vergelijkbaar met stevige zet in je rug.
De ondersteuning gaat iets verder door en schakeld bij ongeveer 27 km/h helemaal uit.
Tijdens de overgang van 25-27km/h wordt de ondersteuning geleidelijk minder maar je merkt echt wel dat die ondersteunig weg valt en je zult een stuk zwaarder moeten trappen om dan 27 km/h, of meer, te blijven rijden.
Bij vertrekken of versnellen uit een bocht merk je goed dat de ondersteuning inschakeld, ook is dan een lichte zoem hoorbaar van de motor.
In deze stand is het ook merkbaar wat de motor doet bij bv loszand of modder, als je met je gewicht op een been staat en vervolgens de trapper met je andere been ronddraaid zal de ondersteuning inschakelen en al snel je band doorlaten slippen. De druk op je trapper valt weg en de motorondersteuning zal het wiel nog ongeveer een kwartslag laten doordraaien voordat de ondersteuning wegvalt.
In een situatie met heel weinig grip zal ook het achterwiel eerder slippen door de extra ondersteuning die je nu hebt maar meestal gaat het eigenlijk vanzelf goed zonder bij na te hoeven denken.
In deze stand kun je je snelheid goed vasthouden als je tegenwind hebt of een helling, bv brug of viaduct, op moet.
Ook kun je in deze stand goed je snelheid vasthouden als je door los zand moet.
In de laatse twee standen, Sport en Boost heb je echt een flinke ondersteuning.
Op onverharde stukken kun je nu je achterwiel al snel laten doordraaien (slippen).
Bij een echt steile helling is deze ondersteuning geweldig en kun je eigenlijk zonder al te veel moeite boven komen.
De ondersteuning is dan echter zo groot dat je al snel je fiets achterover trekt.
En ik zet de fiets in die gevallen vaak niet op het grootste blad maar een of zelfs twee standen lager.
De ondersteuning is dan wat minder extreem en je hebt meteen een iets hogere snelheid wat bij sommige technische passages weer een heel groot voordeel is.
Maximale ondersteuning op het grootste blad gebruik ik eigenlijk nooit omdat het achter wiel dan te snel doordraaid. Je hebt dan ook al snel een 'schokkerig' gedrag, je vetrekt met maximale ondersteuning, schiet weg en daardoor stop je met trappen, je ondersteuning valt helemaal weg enz.
In een mtb park zijn die maximale ondersteuningsstanden wel erg fijn om relatief snel weer boven te komen zonder buiten adem te zijn en meteen weer een afdaling te doen.
Als je langere klimmen moet doen dan kan ik me ook voorstellen dat dat heerlijk zal zijn al zal het wel snel je accu leeg slurpen als je omhoog wilt vliegen
In deze standen hoor me de motor goed zoemen.
Het uitschakelen van deze ondersteuning is redelijk drastisch te noemen, het is alsof je van een verharde weg ineens in los zand komt.
In deze standen is het ook niet meer zo heel belangrijk om in de juiste versnelling te staan, als je in een te zware versnelling staat dan is de ondersteuning krachtig genoeg om je nog steeds een redelijke hulp te bieden, die wordt natuurlijk wel beter zodra de omwentelingssnelheid van je pedalen het optimale gebied bereikt.
Dit is natuurlijk allemaal een subjectieve beschrijving/beleving.
Ik zou iedereen adviseren je fiets ergens te gaan proberenzodat je weet wat de te verwachten ondersteuning is.
Ikzelf heb de gok genomen en ging ervan uit dat de huidige top modellen voldoende ondersteuning bieden met een redelijk bereik en dat is me dan ook niet tegen gevallen.
Het bereik zal voorlopig de beperkende factor blijven.
Al vind ik 100 km bereik met de laagste ondersteuning niet slecht (mtb tocht van zo'n drie uur), het liefste zou je natuurlijk en hele dag in de alpen willen rijden zonder je accu leeg te rijden.
Ga je nu met maximale ondersteuning echt klimmen dan is het met 1 a 2 uur al snel gedaan met je accu, ik schat dat je zo'n 1000 a 2000 hoogte meters kan klimmen.
Het blijft natuurlijk leuk dat je dan nog redelijk fris boven komt.
En met een tweede accu in je rugzak zou je dit verdubbelen en dan wordt eea toch redelijk serieus..
Met een oplaadtijd van vier uur zou je dan in de nacht de twee accus kunnen laden en zo kun je dan wel hele mooie dagtochten maken.
Momenteel is het een redelijk dure grap, losse accu is snel 700 euro, maar stel dat we over een paar jaar deze capaciteit van twee accu's standaard in 1 accu hebt dan is er denk nog maar weinig te wensen over?
Al zal lichter en goedkoper wel altijd op het lijstje blijven staan denk ik..
