Sjef schreef:Hier en daar heb je een punt maar met name het deel over de specifieke sterkte van de verschillende materialen is wel een klok en de klepelverhaal IMHO. Waar DK overigens op doelt is dat aluminium frames stijf gebouwd moeten worden om vermoeiiingseffecten teniet te doen. Feitelijk heb je qua absolute stijfheid dus inderdaad gelijk.
Het zijn twee aspecten van hetzelfde probleem. Aluminium frames worden niet stijf gebouwd om vermoeiingseffecten
teniet te doen: dat kan met dit materiaal namelijk niet. Je kunt dit truukje wel met staal uithalen, zij het dat het een onhanteerbaar zwaar frame oplevert. Je kunt door het gebruik van meer materiaal het uiteindelijke catastrofale effect van vermoeiing wel
uitstellen, maar het is verder een nogal praktische definitiekwestie vanaf welk tijdstip je het hebt over teniet doen of uitstellen. Voor mij is dat: voorzichtig zijn met het kopen van een aluminium frame dat al jarenlang door een zwaar en sterk persoon is afgeragd
.
Wat er verder gebeurt: een aluminium frame moet een zodanige (buis)geometrie hebben dat je niet het gevoel hebt op een stuk elastiek te rijden én dat de optredende krachten niet leiden tot een overschrijding van de treksterkte zodat het materiaal permanent vervormt of breekt voordat het door vermoeiing de geest heeft gegeven. Het oplossen van het ene probleem betekent voor aluminium ook automatisch dat je een groot stuk van het andere probleem oplost, vandaar dat ik denk dat je ze (binnen praktische grenzen) niet goed kunt scheiden.
Bronnen:
Sheldon Brown (ondanks het criminele gemis aan eenheden in het tabelletje van dit artikel),
m-gineering (framebouwer van eigen bodem, kijk ook naar zijn eigen projecten, erg leuk),
Torelli Bicycles (verslaafd aan staal, maar verder goede beschrijving),
Science of Cycling (had dieper op de materie in kunnen gaan) en ik had gehoopt wat techdocs van
Easton Bike, maar deze site was tijdens het schrijven van dit bericht onbereikbaar.