Zondag 9 augustus
Na lang discussiëren toch besloten om vandaag als laatste fietsdag in te lassen, ErikV ging sowieso maandag niet meer rijden dus maar gewoon besloten om deze dag alles in de laden zodat we redelijk op tijd thuis aan zouden komen.
Na een flinke maaltijd zijn we met de auto’s terug gereden naar Schauinsland waar volgens een locale mountainbikester een mooie route van 13km lang omlaag zou moeten zijn.
Nadat we de auto’s hadden geparkeerd omhoog gefietst waar we de laatste halte van de lift omhoog al konden zien. Hier bevond zich ook een terras en een speeltuin.
Achter de speeltuin begon de route, en het begon al meteen goed, mooie singletracks over ruige wortelpaden met links naast je een mooie afgrond omlaag.
De route liep eigenlijk via etappes naar beneden, je kreeg elke keer een stuk route waarna je op de doorgaande weg uitkwam waar auto’s overheen reden. Elke keer was er een opening in de vangrail waar je verder de route op kon pakken.
Ook vandaag gereden met de helmcam die mtbdriver weer droeg, en een leuke cam-montage bedacht door Brum; doordat Brum met een shockproof en waterproof fotocamera rijd bedacht hij dat hij hem eigenlijk wel op de zadelpen kon ducktapen.
’s Avonds bleek dat de beelden heel erg goed gelukt waren en dat het erg leuk kijken was.
HIERO ErikV met daarachter mtbdriver in actie.
HIERO Mikstadt in actie.
En nog enkele actiefilmpjes van mtbdriver van de singletracks omlaag:
Begin van de route.
Lomp tussenstuk
Lekrijder van mtbdriver.
Na een paar afdalingen reed Micky de eerst band lek, na veel gepiel met de melk welke één grote brasszooi van de banden had gemaakt de boel weer gefixxed waarna we verder zijn gegaan.
En een paar km verder was het behoorlijk raak bij Bram en Erik, Erik reed beide banden lek, en Bram de achterband.
Toen zaten we ook meteen door alle binnenbanden heen, en doordat ErikV een flinke scheur in de binnenband had gereden zijn we met verbanddoos de band aan het plakken geweest.
Paar 100m verderop werden we nog even getrakteerd op een super mooi uitzicht en een erg mooie pauzeplaats.
Toen we eenmaal weer onder aan waren gekomen zijn we met de lift helemaal weer naar de top gegaan. Een kleine tegenvaller was de € 14,- die we per persoon moesten ophoesten om boven te komen…
Eenmaal boven besloten om weer te splitsen binnen de groepen, Micky en Bram zouden op de fiets naar Freiburg gaan waar we elkaar dan zouden ontmoeten bij de Roßkopf trail.
ErikV en mtbdriver reden met de auto’s eerst binnenbanden ophalen bij het thuisfront op de camping. Hierna zijn ze samen doorgereden naar Freiburg, maar de ergernis begon al snel toen bleek dat half Freiburg volgeparkeerd was rondom de Roßkopf trail omdat er één of andere domme voetbalwedstrijd aan de gang was. Na 20min verkeersregelaars omgereden te hebben eindelijk een parkeerplaats gevonden op een paar km van de Roßkopf trail vandaan.
Tussendoor nog geprobeerd contact op te nemen met elkaar maar helaas niet echt meer gelukt.
Dus besloten Erik en Luke om de Roßkopf gewoon maar omhoog te rijden. Onderweg werd er druk ge-sms’ed en toen bleek dat Brum en Micky nog een stuk moesten fietsen.
Boven aangekomen de bescherming aangetrokken en de helmcam weer aangezet en weer aangereden, mtbdriver voorop, ErikV erachteraan.
Na een paar 100m was het al raak, door een klein stuurfoutje schoot mtbdriver uit de bocht en maakt hij een mooi koprol door een rocky section wat resulteerde in twee pijnlijke armen en nog wat schaafwonden. Ook bleek de linker kniebeschermer kapot te zijn.
Na de remhendel omlaag geslagen te hebben doorgereden en na een paar km verder was het op een andere manier weer bij mtbdriver raak, hij werd in zijn hoofd gestoken door eens wesp.
Even later kwam ErikV weer bij waarna hij meteen de wespennaald eruit trok.
Dit is allemaal te zien op de
HELMCAMFILM.
En ook hierna meteen weer doorgereden naar onderen, na een paar minuten wachten begon mtbdriver zich af te vragen of er niets was gebeurd met ErikV omdat het best lang duurde.
10min later kwam ErikV naar onderen gewandeld, zijn binnenband was kapot gegaan onderweg.
In de tussentijd hadden Bram en Micky weer wat reserve binnenbanjes tevoorschijn getoverd, en zijn ze begonnen aan de lange afdaling richting Freiburg. We besloten de blauwe route te volgen. De route bestond uit mooie lange single tracks, en stenen waren er ook genoeg! Toen kwamen we uit op een kruising met een erg mooi uitzicht, een houten hut, bankjes en vuurplaats waar een groepje mensen aan het bbqen was. De perfecte pauzeplaats. Hier hebben we wat gegeten en de kaart erbij gepakt om te kijken welke route we moesten volgen. We vonden een wandelpad met een stuk of 12 (!) haarspeldbochten
Hiervoor moeten we straks overstappen op de gele route. Een tijdje later kwamen we 2 mountainbikers tegen die we ook al op de top gezien hadden bij de skilift. Hun hadden de gele route gepakt, en zeiden dat die erg tegen viel. Dus wij hadden wel de goede route gekozen. Nog eventjes gepraat met hun en micky heeft nog even op de scott ransom gefietst, en ik moet zeggen dat dat tog iets anders is dan mijn hardtail.
Even later weer verder gegaan (bergop), en we kwamen de mooiste paadjes tegen met ongelofelijk veel stenen, switschbacks, trappetjes en boomwortels. Dit pad omlaag zou echt iets voor luke zijn, we twijfelden of hij sommigge stukken zou rijden.
Na bij deze paadjes wat foto’s gemaakt te hebben kwamen we op een uitzichtpunt waar je beter niet omlaag kunt kijken… een afgrond recht omlaag van meer als 30 meter diep! Hier kwamen we nog een gestoorde mountainbiker tegen die met een techniek van niks toch een heel stijl pad met 2 drops omlaag fietste. In de afdaling die hierop volgde was er een mountainbiker behoorlijk hard gevallen, hij lag 5 meter van het pad af (en 5 meter lager), en was er niet goed aan toe. De ambulance was onderweg, en ze zeiden dat wij maar door moesten fietsen.
Een stukje verder was het wandelpad met de switchbacks. De eerste paar waren erg stijl en niet te fietsen. De paadjes waren hier erg smal, met een diepe afgrond aan een kant, dus het was opletten geblazen. Net op het laatste gedeelte ging Micky nog onderuit, en rolde een paar metertjes omlaag. Gelukkig stond daar een struik welke hem tegen hield en had hij alleen een paar sneetjes op zijn knie.
De weg vervolgd en nog naar de rosskopf gefietst. We waren van plan deze aan de achterkant af te dalen, maar omdat het al donker werd zijn we hem niet helemaal beklommen en zijn we via de roskopf trail omlaag gefietst. Onder aangekomen was het al donker en zijn we maar snel terug gefietst naar de camping.
Helaas konden we het niet laten om een voetbalstadion in te rijden om daar wat trappetjes af te rijden. Één trapetje gehad, onder aangekomen, pffffffff…. Micky had lek. We kwamen er achter dat de gekochte binnenbandjes een autoventiel hadden, en niet paste in onze naaf. Daar stonden we dan, geen reservebandjes meer, wat doe je dan? Luke heeft een keer iets gezegt over een knoop in de binnenband… Ach ja, we kunnen het proberen
Zo gezegt zo gedaan, en het werkt ook nog!!
Toen Micky’s band weer hard was, wou bram nog een keer de trap rijden om het te filmen, en je raad al wat er gebeurde Alweer lek!! Dan ook maar bij hem een knoop erin! Hierna de trappetjes maar ff overgeslagen en naar de camping gefietst. Om 22 uur kwamen we hier aan, en meteen een pot spagetti opgewarmd, want we hadden behoorlijk honger.
