Zaterdag ochtend met vrouw vertrokken en in een hotel in Luedenscheid overnacht. s'-avonds nog heerlijk Italiaans wezen eten en om 21:30 het bed in nadat ik de 6 ontmoetingspunten met mijn vrouw in de TomTom had ingevoerd. 's-ochtend 6:00 wakker, 6:30 heerlijk ontbijten, 7:15 de auto in en om 8:00 in Plettenberg gearriveerd. Kende nog de weg naar een parkeerplaats onmiddelijk naast het starter office, en tot mijn verrassing, parkeerplaatsen zat. Dus snel ingeschreven, nog een portie havermout naar binnen gewerkt en een fles water gedronken. Om 8:45 het startvak in (om los te rijden was er geen tijd meer). Omdat ik een startbewijs van iemand anders had overgenomen stond ik lekker voorin, een beetje ongewend voor mij; meestal sta ik aan de staart van het veld. Naast me stond iemand van de lokale MTB vereniging; hij vertelde me dat het een loodzware editie zal worden met heel veel modder; hij maakte me nog attend op een aantal gevaarlijke stukken. Dus maakt je borst maar nat, dacht ik nog.
Om 9:00 startschot en het veld ging heel rustig van start, eerst geneutraliseerd en daarna mocht je nog in het dorp de eerst klim op. Iemand steekte een vuurwerk af, heel veel mensen, alhoewel de hemel al donker was en de temperatuur met 8 graad toch behoorlijk laag. Deed me denken aan Saarschleifen 2013. Had besloten om heel rustig te beginnen en dat deed ik dan ook. Eerste lange klim van dikweg 150 hm ging lekker, keek naar mijn hartslag, maar geen hartslag en ook geen snelheid op mijn display. Shit, dacht ik, want mijn bikecomputer stond nog gesynchroniseerd op een ander borstband en de speedsensor zat te ver af van de magneet; waarschijnlijk tijdens het transport in de auto gebeurd (was niet gebeurd had ik me was los gereden). Dus na de eerste klim stoppen, op nieuw sensor aanmelden en verder. Keek naar het display, weer geen hartslag. Kwam er achter dat mijn sensor met een borstband van iemand die toevallig op dat moment langsreed had gesynchroniseerd. Dus weer stoppen, maar dit keer ca 10 m naast het parcours bleven staan. Nadat dit probleem was verholpen weer op de bike; duurde ca 2 minuten en inmiddels had ik het gevoel dat bijna iedereen me had gepasseerd. Kon me niet echt schelen; wist dat het nog een lange rit zal worden. Daarna heel snel mijn rytme opgepakt en de tweede lange klim op (dit keer 350 hm). De eerste 35 km gaan erg snel; tussen km 22 en 30 lang stuk voornamelijk asfalt en zonder hoogteverschillen. Onder andere langs het bejaardenhuis gereden (en ja, tal van bejaarden stonden en zatten voor de hoogdingang te juichen, ongeloofelijk). Daarna nog door het open lucht zwembad heen en verder op asfalt richting het moeilijke gedeelde van het parcours met aan het begin een klim van ca 350 hm. Overal enthousiaste mensen langs het parcours, die helemaal uit hen dak gingen. Ja, dat is Plettenberg, ongekend in Duitsland.
Op het snelle asfalt gedeelde flink wind tegen. Kon aansluiten bij een groep van 7 man. Niemand had er zin in om voorin te rijden en de snelheid zakte weg. Toch maar besloten om achterin te rijden, want dacht al aan de volgende klim bij km 30. Alhoewel de snelheid wegzakkte, kon niemand anders meer aansluiten en zo zijn we met 8 man aan de lange klim begonnen. Al in de aanloop kon ik iedereen passeren en naar enkele minuten zag ik dat er niemand meer achter me zat. Ok dacht ik en ging gewoon lekker door. Na km 35 reed ik in op twee mannen uit Breda, die blijkbaar samen reden. Later bleek dat we min of meer samen bleven tot ca 10 km voor de finish, toen ik ze moest laten gaan (uiteindelijk verloor ik ca 1 minuut zo bleek later).
Plotseling een super-glibberige afdaling met stenen en wortels (bij droog weer geen enkel probleem); mijn linker voet schot uit het pedaal, kort daarna ook de andere, linker been ongeveer in hoogte van de heup en ik was nog VEEL TE SNEL. Honderd gedachtes schieten door mijn hoofd, voornamelijk niet vallen, niet nog een keer mijn sleutelbeen breken, en ja, overmorgen ga ik met vakantie, dus doe je best. Concentreerde me voornamelijk op mijn voorwiel; druk erop en blijven rollen; tegelijkertijd probeerde ik weer de controle te krijgen over mijn bike. En, niet te geloven, het lukte me op de bike te blijven. Inmiddels waren de twee uit Breda al helemaal uit het zicht verdwenen, maar achter me hoorde ik ook niemand. Beneden even bijkomen, nog dank je wel zeggen tegen wie dan ook en daarna weer geprobeerd mijn rytme op te pakken.
Enkele km later zat ik weer in het achterwiel van de twee uit Breda; ze reden een hele 'onrustige' race, soms vrezelijk hard zodat ik ze moest laten gaan, soms weer langzaam, zodat ik kon aansluiten of zelf langs ben gegaan. Op een gegeven moment weer zo'n glibberige afdaling over een smal padje tussen de dennen door. Weer tal van wortels en modder. Een van de twee uit Breda glibbde weg en lag op zijn rug. Kon net nog stoppen en van de fiets af. Gelukkig niets gebeurd met hem en nadat hij zijn kramp weer onder controle kon hij verder.
Omdat we een strak tempo reden konden we behoorlijk veel rijders inhalen tussen km 40 en 65. Daarna reden we min of meer alleen. Soms moest ik loossen, maar zag beiden altijd voor me rijden.
Laatste 10 km reed ik nagenoeg alleen; hartslag zakte in de klimmen na ca 140, dus eerste tekens van vermoeidheid. Maakte niet uit, want zat al lang niet meer in de wedstrijdmodus. Geprobeerd om nog wat te genieten van de rit en veiligheid stond bovenaan (met een Mountain King II voor en een RaceKing achter had ik een prima keuze gemaakt).
Bij km 85 werd ik plotseling aan het einde van een afdaling door drie mannen ingehaald. Geen enkel idee waar ze plotseling vandaag kwamen. Raakte toch wat gefrusteerd op dat moment. Gelukkig kwam een van de laatste langere klimmen van ca 100 hm. Zag meteen dat ze het moeilijk kregen en hup zat ik weer in de wedstrijdmodus. Mijn rytme opgepakkt en heb ze allemaal kunnen inhalen. Daarna een langer stuk vals plat omhoog en hier kon ik het verschil maken. Op weg naar de laatste afdaling in richting finish hoorde ik helemaal niemand meer achter me. Prima zo dacht ik nog.
Dan de afdaling naar de finish. Staat bekend als het enig technische stuk van het hele parcours. Maar gezien het feit dat onder deze omstandigheden zelfs Plettenberg uitdagend kan worden was ik al een beetje bang voor dat gedeelde. Dacht nog, als het te gevaarlijk wordt gewoon afstappen, geen risicos meer nemen; denk aan je vakantie; en het gaat om niets. Voordeel was dat ik niemand voor of achter me had. Uiteindelijk viel het mee, omdat ik gewoon langzaam reed. De drie haarspeltbochten gewoon met een voet uit het pedaal gereden, en daarna rustig tot aan de finish.
Rond de finish weer het gewende gekkenhuis. Honderden van toeschouwers, juichend, schreeuwend alhoewel het behoorlijk was begonnen te regenen. Dus besloten om meteen de bikewash op te zoeken, die ik ook meteen gebruikte als douche voor mezelf. Daarna bij de auto omkleden (nog steeds onder de 10 graden, dus echt koud), en met mijn vrouw nog in een Konditorei in de beurt van de finish voor wat puntjes taart (heerlijk !) en een kopje koffee. Daarna in de auto en 3 uur later thuis om het Nederlands elftal nog zien te verliezen van Turkije (pfffff!).
Achteraf bleek dat mijn race nog goed was voor P26 overall (van ca 118 mannen die de finish haalden) en P6 bij de senioren 3 op meer dan 30 minuten
achter de winner van mijn klasse, die overall 6e werd. Maar met minder dan een uur achter Mathias Froon, overall winnaar, en minder dan 17 minuten achter Karen Brouwer (winnares bij de vrouwen) was ik toch nog tevreden.Als je nog nooit Plettenberg bent gereden, gewoon doen. Parcours is heel snel en alles behalve technisch, maar toch leuk. Maar toeschouwers en organisatie zijn gewoon het beste wat ik ooit ben tegen gekomen. Tal van parkeerplaatsen zijn beschikbaar in de onmidellijke omgeving van de start/finish. Verzorging onderweg elke 10 km met dikweg 20-25 man/vrouw per station; en iedereen is enthousiast en moedigt je aan. Met 300 km vanuit het westen van ons land ook heel goed bereikbaar. Gezellig sfeertje en tal van kleine bars en restaurants in het centrum, waar je (als het weer meevalt) lekker kunt zitten en genieten.
