Kellerwald Marathon

[Niels]

Ik ga niet, véél te weinig gefietst, volgende kans in Sorpetal.

[trainspotter]

Nou lekker hoor, zit je 450 km in de auto, kun je na 40 kilometer fietsen alweer naar huis. Ketting viel uit elkaar. Zo'n Powerlink vind je ook niet zo makkelijk terug. Ik had natuurlijk geen reserve meegenomen. Een materiaalpost was er geloof ik niet, ik kon hem althans niet vinden.

Voor mijn gevoel ging het niet echt goed, maar ik reed toch nog redelijk voorin mee. Toen ik de tweede doorkomst ging tellen tot de lui waar ik tussen reed, bleek 't zo rond de 40e plaats te zijn. Maar goed, daar heb je weinig aan als je gedoucht en wel langs de kant staat.

Het parcours was hier en daar toch minder saai dan alle verhalen die erover de ronde gaan. Twee hele leuke steile klimmetjes, die je nog net kon rijden op 22x32. Afdalingen waren hier en daar ook best aardig. Helaas dus maar een ronde van kunnen genieten.

[Spook-E]

Ik heb na 1,5 ronde (en drie maanden trainingsachterstand) de strijd gestaakt wegens veel kramp, rugpijn en een rem die het niet deed. Samen met een paar bijna schuivers was het zelfvertrouwen ook tot onder het minpunt gedaald en vond ik het wel welletjes. Helaas.

Ronde vond ik zelf wel veel leuker dan die van vorig jaar.

Komende weken nog maar wat werk verrichten voor de Sorpetal (jij ook Niels!)

[aboogaar]

Ik had na de eerste ronde nog het idee dat ik niet echt veel geleden had, reed lekker met Harold op, maar na 6 of 8 km ofzo in de tweede ronde begon ik al kramp te voelen. Moest toen dus ook Harold én de Belgische marathon-kampioene laten gaan. Toen maar een tempo gezocht onder de kramp-grens maar ik baalde wel, dacht dat m'n benen goed waren.
Eerlijk gezegd heb ik ook even aan opgeven gedacht maar dacht nee ik ben hier nu, afzien is ook genieten en dan maar doorrijden al is het maar om hard te worden. Ook de bemoedigende woorden van Remie bij m'n 80 km-doorkomst hielpen me door.
Hoewel ik me eventjes wel zielig voelde toen ik in m'n eentje het dorp uitreed, alleen op dat zandpad omhoog, terwijl ik me bedacht welke stukken ik voor de derde keer allemaal nog moest.
Maar die derde ronde is me uiteindelijk lang niet tegengevallen, heb m'n wat lagere net-onder-de-kramp tempo vol kunnen houden, ook nog alles kunnen fietsen (op het allerbovenste stukje van die héle steile klim na, waar die stenen bovenin los lagen) alleen op die vuile laatste klim echt met kramp gereden.
Maar toen ik binnenkwam bleek ik dus eigenlijk niet de enige die het zwaar had gehad, ik was gewoon nog 45e (ondertussen met definitieve lijst geloof ik 48e) in de Masters 1 klasse, en meer dan de helft is voortijdig gestopt.
Dus halverwege was het gevoel niet goed, maar daarna werd het alleen maar beter
En die extra kilo- en hoogtemeters gaan nog van pas komen verderop in dit seioen Afgelopen week reed ik de rode route in Theux, en ondanks dat het parcours véél slechter was dan in de voorgaande keren is het me nog niet eerder zo gemakkelijk afgegaan.