Geralt schreef:
Noem nog maar eens een naam uit de NLse wielergeschiedenis die eenzelfde palmares in verschillende disiplines op naam heeft staan als Mathieu. Geen te vinden en hij is pas begin 20 dus lijst wordt nog veeel langer!
Mevrouw Vos (al had zij juist de meeste moeite met het technische aspect van de MTB, waardoor dat avontuur niet zo succesvol verliep).
Ben het wel eens met Japie: ongetwijfeld is er veel talent, maar het komt niet tot ontwikkeling als het nooit ontdekt wordt. MTB-en is niet bepaald een jeugdsport in Nl. En hard fietsen kun je prima trainen, zelfs bergop fietsen valt nog te oefenen, als je in vlak Nl woont, met de juiste trainingsvormen.
Maar techniek... daar zul je gewoon een technisch uitdagende omgeving voor moeten hebben. En daarvan is er helaas maar weinig in Nl. Flowtrails zijn smooth en su-per-leuk... maar niet technisch. Maar we moeten wel ergens beginnen, dus laat dat dan de plek zijn waar de jeugd enthousiast wordt. Prima geschikt om veilig de smaak te pakken te krijgen.
Het zou mooi zijn als er op de UHR bv baantjes konden/mochten worden aangelegd die echt technisch zijn. Drops, boomstammen, wortelen, keien, geulen. Duidelijk bordje erbij: alleen voor ervaren rijders. Maar ik begrijp de huiver wel die er bestaat ivm 'aansprakelijkheidskwesties/gedoe' bij degenen die ze aanlegt.
In de openbare ruimte gaat dit er nooit komen. Dit moet men op plekken realiseren als Papendal. Tevens heb je in Sittard nog waterley en zie je dat er bij MTB verenigingen steeds meer aandacht is voor techniek. Overigens denk ik dat de mtb routes best technisch zijn. Bij ons op de UHR zijn zat uitdagingen waarbij je veel kan winnen door lef, een goede bochtentechniek en door het kiezen van de juiste lijnen. Heb je oog voor het sturen dan maak je ook zonder probleem de stap naar de super technische parcoursen,..kwestie van veel doen. Talent heb je of niet, zelfde geldt voor lef en techniek. Het rondje in Apeldoorn is ook niet super technisch als je alle obstakels een paar keer gereden hebt. Van mij hoeft het overigens niet zo. Hou liever mn dure materiaal heel. Zou een sponsor alles betalen dan wordt het een andere verhaal
Als je in NL al trails kunt vinden waarop je je skills zo kunt trainen dat de stap naar de Wereldcup cyclus te doen is, vindt ik t vreemd dat de echte wereldtoppers die zelfs al jaren meestrijden op t hoogste niveau toch nog geregeld tegen de grond, boom of wat dan ook terecht komen.
Op tv lijkt t wel mee te vallen maar denk toch echt dat 99% van de forumleden alhier toch ff zouden slikken aleer een volle ronde te rijden.
En dan nog, een ronde rijden of een ronde rijden tegen zowat max hartslag en op zeer hoge snelheid!
Dit zal in NL nooit voldoende te trainen zijn.
Ook omdat bv op meerdere omlopen de grote hoogte en de verminderde zuurstofopname ook een grote rol gaan spelen.
Zijn profs, en voor de top is het geen hobby maar een beroep.
En waar ligt de grens tussen top mtber en wereldbeker deelnemer? Michiel vd Heijden is een geweldige mtber, skills en talent genoeg masr toch de afgelopen 2 seizoenen geen aansluiting kunnen maken bij de top 25.
En toch zal hij hier alle forumleden naar huis blazen! Zegt genoeg over t niveau tijdens de weteldbekers en t talent wat Mathieu heeft.
Laatst gewijzigd door Geralt op ma 10 september 2018, 12:45, 1 keer totaal gewijzigd.
Geralt schreef:Waarom hebben talenten een track nodig in NL?
Liggen op paar 100km al echte WC circuits.
Ik neem aan dat als je jeugdrenner bent dat je niet 3x per week even naar de alpen of Ardennen rijd, is ook niet nodig want WC waardig rondje is best op een oude afvalberg te bouwen.
Daarnaast zoals Japie Carbon al aangeeft gaat het ook om aanwas van nieuwe talenten, zoals het stuk uit de NRC al aangeeft kunnen Nederlandse renners qua fysiek wel meekomen met de wereldtop maar komen ze op technische stukken tekort omdat daar te weinig trainingsfaculteiten voor zijn.
Hopelijk kan VDP in 2020 echt goud halen want dan zal mountainbike onder de jeugd aan populariteit winnen en faciliteiten verbeteren.
Nu is de sport ook wel groeiende maar zijn het vooral 30ers die vinden dat ze meer moeten bewegen, categorie 15-25 zie je veel te weinig op de routes.
De KNWU heeft de afgelopen jaren, heel veel geld gestopt in een kleine groep talenten, die op Watersley klaargestoomd moesten worden voor Tokio 2020.
Het project is mislukt en van alle talenten die daar (intern) gezeten hebben, is alleen Milan Vader nog redelijk op weg.
Door te gokken op deze beperkte groep talenten heeft de KNWU te weining gedaan om het mountainbiken in de breedte te ontwikkelen.
De Nederlandse renners die zich nu manifesteren, zoals Mathieu van der Poel, Anne tauber, Sofie von Berswordt, David Nordeman, gebroeders Van Dijcke enz... hebben dit allemaal op eigen kracht bereikt, dus zonder echte steun van de KNWU.
Training is like fighting with a gorilla.
You don't stop when you're tired, you only stop when the gorilla is tired.
Jullie doen wel heel moeilijk over een stukje techniek... . Met een paar keer per jaar naar het buitenland ben ik een aardig eindje gekomen. Eigenlijk door de basis gewoon in NL te oefenen: bunny hopje, voorwiel optillen. Kom ik in het buitenland het grootste deel van de rijdbare technische trails mee naar beneden. En dan ben ik echt geen held of natuurtalent. En dan heb ik het ook nog allemaal na mijn 18e geleerd... .
Weg met de labrador onderdelen!
"Mountainbikers don't get old. They just go downhill"
(Ja, maar jij hebt dan ook een trailbike, @Lars, de oplossing voor elk XC-probleem, daar kan ook alles mee ! Maar of je daarmee ook het beste de juiste techniek aanleert, met zo'n trailbike die alles verdisconteert... da's weer een andere vraag... We waren het er net over eens hier dat het hier in vlak Nl juist aan echt uitdagende trails ontbrak...(Sorry, kon het niet laten, @Lars)).
The "Fun Zone" is definitely quicker to find on a shorter travel bike.
You only want as much as is necessary and as little as possible.
Lars TB schreef:Jullie doen wel heel moeilijk over een stukje techniek... . Met een paar keer per jaar naar het buitenland ben ik een aardig eindje gekomen. Eigenlijk door de basis gewoon in NL te oefenen: bunny hopje, voorwiel optillen. Kom ik in het buitenland het grootste deel van de rijdbare technische trails mee naar beneden. En dan ben ik echt geen held of natuurtalent. En dan heb ik het ook nog allemaal na mijn 18e geleerd... .
Ik heb je zaterdag niet voorbij zien komen.....
Ja natuurlijk kom je er wel mee naar beneden, echter gaat het er om dat je met de zelfde snelheid als Shurter naar beneden komt nadat je net in het rood bent gegaan op de klim.
Natuurlijk moet je wel technische aanleg hebben, heb je dit niet dan helpt training in NL ook niet veel.
Wat in ieder geval niet helpt is dat we van elke moeilijk bocht in Nederland maar een kombocht gaan maken omdat anders mensen op hun plaat gaan of er teveel rembobbeltjes ontstaan.
aurelius schreef:(Ja, maar jij hebt dan ook een trailbike, @Lars, de oplossing voor elk XC-probleem, daar kan ook alles mee ! Maar of je daarmee ook het beste de juiste techniek aanleert, met zo'n trailbike die alles verdisconteert... da's weer een andere vraag... We waren het er net over eens hier dat het hier in vlak Nl juist aan echt uitdagende trails ontbrak...(Sorry, kon het niet laten, @Lars)).
Dus je zegt eigenlijk dat al die xc-jongens op de verkeerde fiets rijden?
Weg met de labrador onderdelen!
"Mountainbikers don't get old. They just go downhill"
Lars TB schreef:Jullie doen wel heel moeilijk over een stukje techniek... . Met een paar keer per jaar naar het buitenland ben ik een aardig eindje gekomen. Eigenlijk door de basis gewoon in NL te oefenen: bunny hopje, voorwiel optillen. Kom ik in het buitenland het grootste deel van de rijdbare technische trails mee naar beneden. En dan ben ik echt geen held of natuurtalent. En dan heb ik het ook nog allemaal na mijn 18e geleerd... .
Ik heb je zaterdag niet voorbij zien komen.....
Ja natuurlijk kom je er wel mee naar beneden, echter gaat het er om dat je met de zelfde snelheid als Shurter naar beneden komt nadat je net in het rood bent gegaan op de klim.
Natuurlijk moet je wel technische aanleg hebben, heb je dit niet dan helpt training in NL ook niet veel.
Wat in ieder geval niet helpt is dat we van elke moeilijk bocht in Nederland maar een kombocht gaan maken omdat anders mensen op hun plaat gaan of er teveel rembobbeltjes ontstaan.
Op het moment dat je Schurter bij moet gaan houden, dan helpen een paar dropjes, een rockgarden of een off-camber bocht ook niet meer, dat ga je nooit in NL namaken.
Het ligt vooral aan je eigen instelling of je het wel of niet leert. Die basistechniek om op pakweg 90% van Schurter te komen kun je echt wel in NL oefenen. En dan ben je waarschijnlijk al even goed als de helft van het veld, die blijkbaar ook niet verhuisd zijn of meer oefenen. Die laatste 10% moet Schurter ook heel hard trainen en wie weet moet hij daar ook 2 uur voor in de auto zitten. Maar dat is dan al wat minder dan het overgrote deel van het veld.
Weg met de labrador onderdelen!
"Mountainbikers don't get old. They just go downhill"
Laat Schurter nu de local zijn in Lenzerheide. Dat lusje is 20 min. van zijn huis. Neff woont ook even verder op. Zij rijden van kleins af aan al op dat soort onzin. Als je dan in Nederland op je 16e bedenkt ik ga mountainbiken schiet het niet op. Tegen de tijd dat je er aan kan gaan denken om het WK te rijden train je inderdaad over de grenzen. probeer eerst maar eens landelijk mee te komen als jeugd.
Topsport klimaat in NL, het is er, we behalen immers nl wel eens ergens een medaille.
Mountainbiken is geen sport in NL, voor de meeste een hobby. Niks mis met een hobby maar daarvoor leg je geen uitdagende trail aan. Die ambulance blijft dan rijden.
Clinics, passend bij een hobby. Voor een sport heb je lessen/ trainingen nodig. Ondernemers buiten dit uit en verzorgen clinics. Voor lessen/ trainingen heeft men geen tijd..Het is immers een hobby.
Zoals al aangehaald voor de jeugd is er niet veel. Het is immers een hobby.
KNWU deed een poging en die redden het niet en dus stoppen we er mee. Tja of dat nu die “geroemde” VOC mentaliteit is.
Of je eender voor welke sport talent nodig hebt, ik wat het te betwijfelen. Intrinsieke motivatie brengt je mijn inziens veel verder. Olaf Koss is een mooi niet Nederlands voorbeeld. Talent had ie niet, hard schaatsen en bijbehorende techniek heeft ie geleerd.
Eens met Lars TB, met trainen en doen kom je in Nederland al erg ver.
Ik sta een beetje versteld van de reacties in de trant van "we hebben geen technische parkoersen in NL nodig" hier :S. Hoe kom je er dan achter of je talent voor MTB'en hebt als er geen echte MTB parcoursen zijn? Moet iedereen die een gok wil wagen maar een jaar in Zwitserland gaan wonen ofzo?
@de "je kunt met een beetje basistechniek trainen in NL wel aan 90% van Schurter's techniek komen". Dit lijkt me een typisch gevalletje van je eigen kunnen overschatten........
Noin schreef:Ik sta een beetje versteld van de reacties in de trant van "we hebben geen technische parkoersen in NL nodig" hier :S. Hoe kom je er dan achter of je talent voor MTB'en hebt als er geen echte MTB parcoursen zijn? Moet iedereen die een gok wil wagen maar een jaar in Zwitserland gaan wonen ofzo?
@de "je kunt met een beetje basistechniek trainen in NL wel aan 90% van Schurter's techniek komen". Dit lijkt me een typisch gevalletje van je eigen kunnen overschatten........
That's the spirit merkte het alle voorgaande keren ook al dat, zelfs hier op een MTB forum, een grote meute het allemaal wel spannend genoeg vindt op de NL'se rondjes ..... al is he niet voor jezelf, dan voor de (je) kinderen.
Meer technische uitdaging (dat is dus niet persé meer bochtjes achter elkaar) en kippenpaadjes erom heen
Een grote meute vindt Hollandse rondjes inderdaad wel spannend genoeg, en een deel denkt daar soms ook een 'dikke' fully voor nodig te hebben met minstens 'x' (x = relatief teveel) veerweg... Wat meestal wel meevalt, als ze maar eens wat ervaring zouden kunnen opdoen, en 'gewoon zouden durven'.
Veel MTB'ers kunnen best meer dan ze misschien denken, en hun fiets kan ook vaak veel meer dan ze denken... Zoek een trap vlakbij huis en begin daar maar eens vanaf te rijden. Eerst van een paar treden, dan van een wat langere trap, een steilere, et voilà.
Zoek een dropje in de buurt, en leer er te droppen, daarna door naar een wat hogere.
Binnen no time verleg je je grenzen.
Clinic kan wonderen doen om heel snel drempels te verlagen en te slechten.
Achter een ervaren rijder aanrijden en diens lijnen volgen, kijken naar diens houding op een fiets ook.
Toertochten rijden in bv het uiterste Zuiden en over de grens ook.
Bochtjes kunnen we tegenwoordig op elk modern parcours in heel Nl wel oefenen.
The "Fun Zone" is definitely quicker to find on a shorter travel bike.
You only want as much as is necessary and as little as possible.
merkte het alle voorgaande keren ook al dat, zelfs hier op een MTB forum, een grote meute het allemaal wel spannend genoeg vindt op de NL'se rondjes ..... al is he niet voor jezelf, dan voor de (je) kinderen.
