. Daar ben ik dan 
.Wat ik vooral denk is dat we, zeker ook Lars en ik, vooral grote MTB-liefhebbers zijn, en dat we hoogstens andere meningen erop na houden. Denk dat als we (Lars en ik bv) eens samen een rondje rijden de discussies daarna wat minder scherp zullen zijn, maar dat de tegenstellingen qua meningen gewoon ook blijven, en dat is helemaal niet erg!
Wat betreft het doorspoelen naar de huidige eeuw: de XC/marathonprofs rijden allemaal inmiddels op de technischere parcoursen een fully, in ieder geval volgeveerd, en steeds vaker een dropper. Van alleen maar zo licht mogelijk zijn ze al afgestapt, functie gaat inmiddels boven heel-erg-licht-gewicht, maar licht is nog steeds gewenst, bij die XC/marathonrijders... omdat ze lang/explosief bergop moeten, en elke seconde telt.
Ga je vooral naar beneden, vind je daarin de grootste lol, dan is gewicht eigenlijk nooit een groot issue, zeker niet als er een lift aan te pas komt.
Voor een gemiddelde amateur is 'snelheid' ook maar een relatief begrip. Al ben ik geen tel sneller, als XC/marathontype met voorkeur van zo technisch mogelijke trails vind ik licht (...aanvoelen) wel lekker. Wielen die licht aanvoelen bij acceleren, vering die ik kan 'locken' (niet compleet, dat is onaangenaam, maar 1 cm restvering/platform, heerlijk) ook, omdat ik van dat efficiente gevoel houd. Wordt ik er echt sneller van? Ik vind het vooral lekker, en voor mij leuker.
Ik word wel echter sneller van volgeveerd rijden tov een hardtail rijden, en van rijden met een dropper, omdat daardoor de controle toeneemt, en daarmee de eindsnelheid. Zou ik op de hardtail vroeg gaan bouncen, op een fully bounce ik minder/later... in het terrein waar ik vaak rijd. En een dropper heeft nog meer invloed dan 1 of 2 cm veerweg erbij, durf ik wel te stellen, als het steil bergaf gaat, en de ondergrond oneffener wordt.
En je stelt terecht: wat is XC? Ergens gaat XC over in... ja wat. Op een gegeven moment wordt het Trail, AM, Enduro, Freeride.
Voor mij is heel vlak en/of gesoigneerd Nl 'makkelijk' XC, 'hardtail gebied' (vering achter eigenlijk niet 'nodig', 'teveel vering' wordt daar snel 'overkill'. In Zuid Limburg en net over de grens wordt het soms al pittiger XC, door de aard van de ondergrond.
Aachenerwald ligt vol met XC, maar... afgelopen weekend reed ik er 28km 800hm zware trails, en daar begon voor mij echt wel de AM/Enduro (Toblerone, Jazztrail, noem ze maar op). Sommige trails zijn daar pittiger dan wederom de gesoigneerde flowtrails, die je ook regelmatig ziet in de Alpen of Dolomieten. Dan bedoel ik: kombochten, heuveltjes, die allemaal ‘te rollen’ zijn door de aangelegde gladde ondergrond. Gaat prima met een hardtail, of relatief weinig-veerweg fully.
Komen er worteltapijten, kuilen, stenen, boomstammen, gaps, etc. bij kijken (bv die paar genoemde Aachenerwaldtrails), is het rollen over, en komen de obstakels, dan is steeds meer veerweg zeer welkom, gewoon nodig, voor meer controle (en veiligheid) op hogere snelheid. 'Te doen' met 100mm voor en achter, dan zeer uitdagend, en mijn lol bestaat eruit om daar toch met de beperkingen van weinig veerweg zsm beneden te komen, achter de dikkere trail/AM bikes aan. Maar fietsen met meer veerweg doen het daar gewoonweg beter, comfortabeler, sneller, want met nog meer controle, ik bouncte daar echt wel wat harder
. Skills en conditie brengen je ver, een geschikte fiets erbij brengt je nog veel verder. Omdat ik ook heen en weer fiets naar Aachenerwald, enkeltje 30km, is een lichte efficiente fiets dan ook wel weer lekker. Iemand die ook mee heen en weer reed deed dat overigens gewoon op een dikke trailbike, maar die kan zo goed fietsen, die houd ik bergop met mijn lichte 100mm zelfs amper bij... dus, tsja...Een fiets is altijd een compromis. Licht is fijn, vering is fijn. Het parcours, de ondergrond, de conditie, je skills, je voorkeuren, bepalen wat het beste bij je past, en je budget bepaalt het mogelijke.
Als je maar lol hebt
!
behalve de dart2 die ik nu tijdelijk in bezit heb....ik heb gewoon medelijden met dat ding 
, want meer kun je het niet noemen 
....is het enige wat ik met geluk (en nog de goede maat ook 
van een neef van mij hier midden in de bergen 
helemaal nagelopen en alles op maat gezet 
