Dorst ligt er geweldig bij momenteel. Ik zou een poging wagen als ik jou was. Moet lukken op dat nieuwe beestje.
Ad en zijn stalen ROS update pag. 11
- Ad58
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 2751
- Lid geworden op: ma 27 februari 2017, 09:46
- Mijn mountainbike: Niner Ros 9
Haha, gaat zeker lukken ook denk ik. Maar voor deze keer hebben we C+V gepland ivm de skills van degene met wie ik fiets. Maar gaat goed komen!
Fietst op staal tussen zijn MS-aanvallen door.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
- Oystein
- Mountainbike Junk
- Berichten: 375
- Lid geworden op: vr 2 maart 2012, 14:00
- Mijn mountainbike: Stanton Sherpa
Mooi om de lezen hoe blij je met je nieuwe fiets bent
En het is inderdaad een erg mooi frame met dito afmontage ... geniet er van en en hopelijk veel veilige km's met een hoop lol ... maar waarschijnlijk rij je nu al met een super grijns door het bos
En het is inderdaad een erg mooi frame met dito afmontage ... geniet er van en en hopelijk veel veilige km's met een hoop lol ... maar waarschijnlijk rij je nu al met een super grijns door het bos
- Meegs
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 3160
- Lid geworden op: di 6 maart 2007, 15:07
- Mijn mountainbike: Spectaculaire Kloof
Mooie vooruitgang ten opzichte van je Cube.
Veel plezier ermee.
Om op die dropper terug te komen, post ik nog maar even dat de huidige pen meer dan voldoende is. Als het lekker zit, dan niet veranderen.
Veel plezier ermee.
Om op die dropper terug te komen, post ik nog maar even dat de huidige pen meer dan voldoende is. Als het lekker zit, dan niet veranderen.
-
- Extreme Biker
- Berichten: 675
- Lid geworden op: do 28 juni 2018, 11:04
- Mijn mountainbike: Kingdom Void the Shorty
Mooie bike Ad,
Erg vermakelijk inderdaad zo'n LTHT. Ik ga morgen bergschenhoek en vlaardingen rijden, ik ben bang dat het blubber wordt maar dat zijn dan de laatste routes van de 52 in 52 challenge, anders was ik zeker naar de VDC drieluik gekomen. (bij schoonmoeders op bezoek, anders te ver uit de richting)
Veel plezier, binnenkort maar weer een LTHT ride doen
Erg vermakelijk inderdaad zo'n LTHT. Ik ga morgen bergschenhoek en vlaardingen rijden, ik ben bang dat het blubber wordt maar dat zijn dan de laatste routes van de 52 in 52 challenge, anders was ik zeker naar de VDC drieluik gekomen. (bij schoonmoeders op bezoek, anders te ver uit de richting)
Veel plezier, binnenkort maar weer een LTHT ride doen
Just do Ti, or did i die?
- Ad58
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 2751
- Lid geworden op: ma 27 februari 2017, 09:46
- Mijn mountainbike: Niner Ros 9
En gisteren dan een tweeluikje; Cadettenkamp en Vrachelen.
Een wat serieuzer ritje dus. Het eerste stuk Cadettenkamp vlieg ik overheen. Voor mijn doen dan hè?
Gaandeweg dringt het tot me door dat die carbon zadelpen eigenlijk toch wel fantastisch is. Hij veert niet, maar absorbeert de schokken duidelijk. Super! Ik test het regelmatig uit door bewust te blijven zitten bij worteltapijtjes. Er ontstaat een glimlach...
De tubeless RaRa 2.25 evo liteskin combi doet het ook uitstekend. Comfort, riante grip en nergens uitbreken, happen of wegglijden. Langzamerhand gaat het steeds sneller.
Ik vind een mooie houding; uit het zadel en met de achterkant van mijn bovenbenen lichtjes tegen het bredere achterstuk van het carbonzadeltje. Een soort lichte attack houding.
Bij een paar bochtjes achter elkaar slalom ik heerlijk tussen de bomen door..
De glimlach wordt breder...
Voor ik het weet schiet ik de afslag Vrachelen op. Ik ben mijn fietsmaatje Anton kwijt. Die fietste voorop maar heeft denk ik de afslag Vrachelen gemist. Hij let wel vaker niet op.
Op het verharde deel wacht ik en fiets een stukje verharde weg op, maar hij is nergens te bekennen..
Ik wacht nog een tijdje, maar dit is zinloos.
Dan maar Vrachelen in mijn eentje..
En al snel zit ik weer in het bos. En man, man, man, wat gaat het lekker...
Op een gegeven moment kom ik bij een jumpje waar een wat diepere kuil is ontstaan. Ik vlam er overheen en geniet ervan hoe die Fox 34 met zijn 130 mm veerweg zijn werk doet..
Op naar het moeilijkere stuk; ik kijk er naar uit. Ik merk ook dat ik op stukken loskom waar ik nog nooit eerder los ben gekomen...
Daar komen de eerste lastige klimmetjes. Ik kan herhaaldelijk bij het eerste stuk mooi gebruik maken van de snelheid die ik al heb. Het in 1 keer 4 versnellingen kunnen terugschakelen speelt hier zijn troeven uit. De meeste klimmetjes kan ik gewoon zittend doen.
De stukken met los zand vormen eigenlijk geen enkel probleem meer. Een enkele keer een voetje aan de grond maar dat was het wel.
En veel te snel eigenlijk zit Vrachelen er alweer op....
Op het verharde stuk richting Cadettenkamp kom ik een boze en heftig zwetende Anton tegen. Hij was verdwaald... Hij wil toch nog Vrachelen doen en we spreken af dat we elkaar thuis weer zien. Ik woon namelijk vlakbij het Cadettenkamp.
Even gas geven en in no time zit ik alweer op het laatste stukje Cadettenkamp. Tsja, dit is gewoon dik genieten. Ik rijd in een heerlijke flow naar de laatste 4 klimmetjes. Zoals altijd na Vrachelen lijkt het Cadettenkamp opeens super makkelijk.
Overmoedig geworden door mijn succes ben ik benieuwd of ik dat laatste klimmetje ook haal met maar 1 keer 4 versnellingen terug te schakelen. Nee dus! De laatste paar meter moet ik lopen. Nou ja, eigen schuld en ik moet er om lachen ook eigenlijk.
Het laatste afdalinkje en dan ben ik alweer onderweg naar huis.
Ondanks de vertragingen door een verdwaalde Anton, zie ik dat ik toch nog 18.4 gemiddeld heb gereden.
Ik denk dat het wel goed gaat komen met dit fietsje en mij! Het is duidelijk dat dit een erg speels fietsje is, terwijl je tóch ieder moment erg veel controle houdt. Alles lijkt te kloppen aan deze fiets.
Toen Anton een uurtje later ook thuis kwam, hebben we er samen nog lachend een heerlijk biertje op gedronken...eind goed, al goed!
Een wat serieuzer ritje dus. Het eerste stuk Cadettenkamp vlieg ik overheen. Voor mijn doen dan hè?
Gaandeweg dringt het tot me door dat die carbon zadelpen eigenlijk toch wel fantastisch is. Hij veert niet, maar absorbeert de schokken duidelijk. Super! Ik test het regelmatig uit door bewust te blijven zitten bij worteltapijtjes. Er ontstaat een glimlach...
De tubeless RaRa 2.25 evo liteskin combi doet het ook uitstekend. Comfort, riante grip en nergens uitbreken, happen of wegglijden. Langzamerhand gaat het steeds sneller.
Ik vind een mooie houding; uit het zadel en met de achterkant van mijn bovenbenen lichtjes tegen het bredere achterstuk van het carbonzadeltje. Een soort lichte attack houding.
Bij een paar bochtjes achter elkaar slalom ik heerlijk tussen de bomen door..
De glimlach wordt breder...
Voor ik het weet schiet ik de afslag Vrachelen op. Ik ben mijn fietsmaatje Anton kwijt. Die fietste voorop maar heeft denk ik de afslag Vrachelen gemist. Hij let wel vaker niet op.
Op het verharde deel wacht ik en fiets een stukje verharde weg op, maar hij is nergens te bekennen..
Ik wacht nog een tijdje, maar dit is zinloos.
Dan maar Vrachelen in mijn eentje..
En al snel zit ik weer in het bos. En man, man, man, wat gaat het lekker...
Op een gegeven moment kom ik bij een jumpje waar een wat diepere kuil is ontstaan. Ik vlam er overheen en geniet ervan hoe die Fox 34 met zijn 130 mm veerweg zijn werk doet..
Op naar het moeilijkere stuk; ik kijk er naar uit. Ik merk ook dat ik op stukken loskom waar ik nog nooit eerder los ben gekomen...
Daar komen de eerste lastige klimmetjes. Ik kan herhaaldelijk bij het eerste stuk mooi gebruik maken van de snelheid die ik al heb. Het in 1 keer 4 versnellingen kunnen terugschakelen speelt hier zijn troeven uit. De meeste klimmetjes kan ik gewoon zittend doen.
De stukken met los zand vormen eigenlijk geen enkel probleem meer. Een enkele keer een voetje aan de grond maar dat was het wel.
En veel te snel eigenlijk zit Vrachelen er alweer op....
Op het verharde stuk richting Cadettenkamp kom ik een boze en heftig zwetende Anton tegen. Hij was verdwaald... Hij wil toch nog Vrachelen doen en we spreken af dat we elkaar thuis weer zien. Ik woon namelijk vlakbij het Cadettenkamp.
Even gas geven en in no time zit ik alweer op het laatste stukje Cadettenkamp. Tsja, dit is gewoon dik genieten. Ik rijd in een heerlijke flow naar de laatste 4 klimmetjes. Zoals altijd na Vrachelen lijkt het Cadettenkamp opeens super makkelijk.
Overmoedig geworden door mijn succes ben ik benieuwd of ik dat laatste klimmetje ook haal met maar 1 keer 4 versnellingen terug te schakelen. Nee dus! De laatste paar meter moet ik lopen. Nou ja, eigen schuld en ik moet er om lachen ook eigenlijk.
Het laatste afdalinkje en dan ben ik alweer onderweg naar huis.
Ondanks de vertragingen door een verdwaalde Anton, zie ik dat ik toch nog 18.4 gemiddeld heb gereden.
Ik denk dat het wel goed gaat komen met dit fietsje en mij! Het is duidelijk dat dit een erg speels fietsje is, terwijl je tóch ieder moment erg veel controle houdt. Alles lijkt te kloppen aan deze fiets.
Toen Anton een uurtje later ook thuis kwam, hebben we er samen nog lachend een heerlijk biertje op gedronken...eind goed, al goed!
Fietst op staal tussen zijn MS-aanvallen door.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
- Jamis Diablo
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 5065
- Lid geworden op: di 12 december 2006, 00:25
- Mijn mountainbike: de oudste.
- Contacteer:
Dit leest als een avontuur van de Kameleon
Super dat ie zo goed bevalt
Super dat ie zo goed bevalt
- Ad58
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 2751
- Lid geworden op: ma 27 februari 2017, 09:46
- Mijn mountainbike: Niner Ros 9
Dank jullie! Haha, hij verdwaalt al als hij bij ons de straat uit rijdt...
Fietst op staal tussen zijn MS-aanvallen door.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
- Ad58
- Elite Mountainbiker
- Berichten: 2751
- Lid geworden op: ma 27 februari 2017, 09:46
- Mijn mountainbike: Niner Ros 9
Tóch leert hij het niet af om veel te ver vooruit te rijden. Hij vindt het fijn om in het begin al volle bak te rijden. Later zit hij dan ineens door zijn energie heen. Ik heb hem er al een paar keer op gewezen dat hij beter zijn reserves kan verdelen en dan op het laatst kan knallen als hij nog wat over heeft, maar nee..
Toen hij gisteren thuiskwam moest hij ook zo ongeveer geranimeerd worden.
Eens leert hij het nog wel hoop ik...
Verder is het een goeie jongen en fijne fietsmaat en even gek als ik!
Toen hij gisteren thuiskwam moest hij ook zo ongeveer geranimeerd worden.
Eens leert hij het nog wel hoop ik...
Verder is het een goeie jongen en fijne fietsmaat en even gek als ik!
Fietst op staal tussen zijn MS-aanvallen door.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.
A result doesn't define me. Refusing to quit in the darkest moments does.