Paar weken terug zoals elk jaar weer 2 weken wezen biken met m'n broer in de Franse Vogezen.
Nieuw dit jaar was dat we deze keer ook GPS tochten hebben gereden. Dus naast de vaste routes hebben we dit jaar ook 2 (en een half
) GPS routes gereden van forumgenoot Suravida.
Hier een verslag van onze 2 weken biken in de vogezen:
Dag 1 route 16 Le Thillot 35 km - 842 hm:
Op de eerste dag zijn we begonnen met een vaste rode route vanuit Le Thillot. Dit om weer even te wennen aan het fietsen in de bergen en de toch soms wel hoge temperaturen van boven de 30 graden. Dit bleek maar goed ook want vanuit Le Thillot mochten we meteen flink klimmen, het was op z'n zachtst gezegd best zwaar. Vooral bij je ademhaling komt meer kijken als een rondje boscrossen in Nederland. Route is niet super spectaculair, hoewel de afdaling bij de kopermijnen en de afdaling aan het einde terug het dorp in de route toch wel de moeite waard maken.
Hier een foto van een rustmoment net na de kopermijnen:
Dag 2 route 2 Ramonchamp 32,8 km - 799 hm:
Omdat dag 1 toch best wel zwaar was gevallen nog maar een vaste route gereden voordat we de "echte" tochten van Suravida aandurfde
. Route is niet heel lang, maar wel de moeite waard. Vooral aan het eind zitten een aantal leuke switchbacks welke met een dropper opeens vele malen soepeler gingen als vorige jaren. Zelfs de klimmen zijn mooi in deze route
.
Helaas geen foto's gemaakt tijdens de rit.
Dag 3 GPS route Col du Bramont:
Op dag 3 was het dan zo ver. Tijd voor een beroemde (
) GPS route van Suravida. Op aanraden van Suravida deze als eerste gereden omdat deze niet al te zwaar zou zijn en een goed beeld gaf van wat zijn tochten inhouden.
We starten vanuit La Bresse bij een Camping en gingen van daaruit meteen via de weg de Col du Bramont op. Dit was nog allemaal prima te volgen op de GPS, boven aangekomen lang lopen zoeken (dit lag meer aan onze eerste keer biken met GPS in het buitenland als aan de track zelf
). Uiteindelijk het juiste pad gevonden en dit bleek meteen een geweldige afdaling te zijn dus dit beloofd wat. Na ongeveer een kilometer dalen komen we opeens op de verharde afdaling van de Bramont. Omdat de route hier naar boven liep dacht ik dat we goed zaten
. Bijna helemaal beneden bedacht dat dit toch echt niet de legendarische afdaling zou kunnen zijn, dus toen weer helemaal omhoog gefietst. Na onderzoek bleek dat de track in een scherpe bocht via een smal paadje verder liep. Hier dus ingedoken en wat was dat genieten
. Lekker technisch maar toch ook weer zoveel flow dat je lekker door kon rijden. Uiteindelijk met een mega smile beneden aangekomen en allang vergeten dat we eerst fout waren gereden. Vervolgens mochten we via de verharde weg weer omhoog om vanuit de top onverhard nog iets verder te klimmen. Vanuit daar eerste over een wat breder pad gedaald, maar vervolgens weer over een mooie rotsig wandelpad af te mogen dalen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik na 3 keer de Bramont op gereden te zijn te vermoeid was om me nog echt goed te kunnen concentreren, waardoor ik iets vaker met een voetje aan de grond moest als misschien echt noodzakelijk was. Ondanks het fout rijden was 1 ding duidelijk geworden. Voor echt gaaf biken moet je niet de vaste routes hebben maar de wandelpaden
.
Hier 2 foto's van de eerste afdaling:
en 1 van de tweede afdaling (is echt veel steiler als het lijkt, zie mijn gezichts uitdrukking
):
Dag 4: zwarte route Remiremont 32 km - 1000 hm
Op dag 4 hebben we de route van Remiremont gereden. Dit vonden we vorig jaar een geweldige route met een aantal geweldige afdalingen. Dit jaar waren we al zo verwend dat we iets minder enthousiast waren, maar er zitten toch nog wel een aantal leuke afdalingen in. In het begin klim je meteen een heel eind vanuit het dorp over een gravelpad. Na een aantal kilometer sla je opeens links een smal ontschuldig ogend paadje in, maar het tegendeel is waar
. Na de eerste bocht blijkt het een erg gave afdaling te zijn met verschillende switch-backs. De afdaling bestaat eigenlijk uit 2 delen verbonden door een klein stukje vlak gras. Het tweede deel is minder draaien en keren maar wel zo stijl dat remmen vooral als gevolg heeft dat je achterband begint te slippen.
Foto van het eerste deel van de afdaling:
En het tweede deel:
Verder aan het einde van de route nog een super gave afdaling met aan de linkerkant rotsen en aan je rechterzijde een afgrond. Onderweg naar deze afdaling laten ze wel een hoop mooie singletracks liggen en rijden ze vooral over brede paden, maar de afdaling maakt veel goed. Vanaf hier nog een lekkere afdaling terug Remiremont in en dan zit het er al weer op voor vandaag. Veelste kort als je net lekker in de afdaling zit
.
Dag 5 - 0 km 0 hm
Op dag 5 stond een wandeltocht op het programma. Ik merkte dat ik mijn achterwiel niet goed geblokkeerd kreeg de afgelopen dagen. Dus 's ochtends maar eens gekeken hoe het stond met de remblokken en het bleek niet zo raar te zijn, want de achterremblokken bleken volledig verglaasd. Deze dus maar vervangen en alles leek weer in orde totdat ik m'n fiets wilden testen en er allemaal remolie langs mijn blokken naar beneden liep. Even heel hard balen en dan denken hoe het nu verder moest, want een ontluchtingskit had ik helaas niet bij me. 's Middags dus in plaats van wandelen op zoek gegaan naar een fietsenmaker in de buurt met een beetje verstand van bikes. Bij de Office de Tourisme in La Bresse op de tablet gezocht naar een bikeshop in de buurt maar kreeg daar eigenlijk alleen Bike Park La Bresse als optie. Opeens vond ik een flyer in het schap met bike verhuur en de mededeling dat ze alle merken bikes konden repareren. Het bleek ook nog eens vlakbij te zijn, dus er maar meteen heen gereden en de fiets achter gelaten met de belofte dat de fiets eind van de volgende dag weer op gehaald kon worden. Omdat het pas het begin van de middag was door gereden naar Le Hohneck om te kijken of daar misschien nog een leuke wandelroute aanwezig was om een keer te lopen met de rest van de familie verderop in de vakantie. Op de terugweg naar het vakantiehuisje werd ik opeens gebeld met de mededeling dat m'n remhendel kapot was en of ik langs wilde komen om te overleggen. Omdat we echt vlakbij waren maar meteen erheen gereden. Uitgelegd dat de remklauw lekt en dus niet de remhendel kapot was. De mecanicien op zoek naar een passende remklauw, wonder boven wonder hadden ze een heel magazijn met shimano parts daar, maar helaas geen SLX klauw, wel een deore en een oudere XT maar hiervan was de bevestiging van de leiding anders. Toen bood die aan om een alivio rem te monteren en de SLX mee te geven zodat ik die terug in nederland kon fixen en de alivio weer kon verkopen. Top service als je het mij vraagt
. Hij zou hem er meteen op zetten dus als ik wilde kon ik een uur wachten en de fiets weer mee nemen. Maar omdat het al laat was afgesproken om de fiets morgenochtend meteen op te halen.
Dag 6 Downhill van de Hohneck - 16,7 km 334 hm en een hele hoop down
's ochtends de fiets opgehaald en de rem in geremd op een afdaling voor het huis. Rem bleek qua remkracht absoluut niks onder te doen voor een SLX klauw alleen de hendel is een stuk langer, maar na dit afgesteld te hebben had ik weer een perfect remmende fiets
. In nederland hadden we naast de GPS routes van Suravida ook een Downhill van de Hohneck op onze Gps gezet. Deze was 12,7 km en zou uitkomen in een dorpje aan de andere kant van le Hohneck. Onze Pap wilde ons wel afzetten op La Slucht zodat we alleen nog maar le Hohneck op hoefde te fietsen. Hij zou de auto dan neerzetten in het dorpje waar wij zouden eindigen en hij zou dan op zijn dunne banden fiets over de Honeck heen naar het vakantiehuis fietsen. Hoewel we al vaker over de weg
de Hohneck op gefietst waren waren we nog nooit helemaal tot onder off road afgedaald. Wel al een deel voor een foto shoot. Dat deel lag er redelijk begaanbaar bij, dus wij verwachtte een lekkere flowy afdaling met soms wat uitdaging in de vorm van stenen of switch-backs. Het tegenovergestelde bleek waar. Erg slecht op foto's vast te leggen, maar laten we zeggen dat voor dit soort tracks een iets andere fiets en iets meer bescherming als alleen een helm aan te raden zijn
.
Een paar foto's voor een impressie:
Na een stuk verder gelopen te hebben zonder fiets, bleek dat het pad alleen maar heftiger werd en zijn we dus maar omgedraaid. Omdat fietsen totaal geen optie was de fiets maar op de schouders naar boven getild:
Omdat we toch wel graag een keer de Hohneck off-road af wilde dalen zijn we maar teruggefietst naar de top van de Hohneck en hebben we de wandelroute gevolgd. Deze begon over een begaanbaar stuk met wat traptreden en wat rotsen. Dit deel hadden we een aantal jaar terug ook al eens gereden en was prima te doen.
Na de traptreden afdaling kwamen we op een open plek waar de routes verschillende kanten op gingen. Die van ons bleek te gaan over een levensgrote rockgarden
. Fietsen was in ieder geval voor ons geen optie en helaas was lopen op XC spd schoenen ook niet echt een pretje. Maar goed aan alles komt een eind, dus zo ook aan deze rockgarden, uiteindelijk kwamen we bij een Auberge uit en leek het pad weer beter begaanbaar te worden. We moesten om de auberge heen en gingen een soort off-camber singletrack in. Hoewel het er technisch niet zo heel ingewikkeld uitzag bleek het toch nog verdomd lastig te zijn doordat je met je pedaal continue tegen de rand van het pad of in de weg liggende rotsen kwam
. Verderop veranderde de singletrack in een iets breder pad met meer rotsen en verschillende switchbacks. Dit pad herkende we van de foto's die zijn gemaakt tijdens de Vogezen trip van een aantal forumleden. We waren dus onbewust terecht gekomen op 1 van Suravida's GPS tochten
. Dit pad was weer een soort van te fietsen. Ik kon namelijk wel 3 van de 8 switch-backs fietsend voltooien
.
Helaas weinig foto's gemaakt van dit deel van de route. Hier een foto bij het einde van de switchbacks waar je bijna bij het stuwmeer bent:
Na de switchbacks kwam je uit bij een stuwmeer, om vervolgens weer de bosjes in te duiken en verder af te dalen via rotsige paden. Dit pad was weer redelijk te fietsen als ik het me goed herinner. Vrij snel kwamen we bij een nieuw stuwmeer aan. Hier 2 foto's van net voor het tweede stuwmeer:
Na het stuwmeer veranderde de rotsige paden in alleen maar rots : . Dat was iets te veel voor onze fiets techniek
. Respect als je daar fietsent doorheen komt
. Dit hield dus in dat we een aantal kilometers (zo voelde het in ieder geval
) mochten klauteren over flinke rotsblokken. (Op zo'n moment baal je wel dat je een stalen frame rijd
). Na flinke pijn aan onze voeten van de rotsen onder XC schoenen kwamen we dan toch uiteindelijk in het geplande dorpje aan en gelukkig stond de auto te wachten bij de afgesproken plaats
.
Genoeg voor nu. Er is nog veel meer te vertellen (de mooiste route moet nog komen ) maar dat komt morgen 
. Gelukkig had ik de klem met imbus bevestiging nog, dus na een ritje langs huis kon ik m'n tocht weer vervolgen.
