Blogtopic. Salsa:"A Fatbike Adventure." Mega Update P10

[Pat.]

Zondag 14 sept.
A Mukluk Adventure
Tourtocht Aywaille, België
55 km. & 1189 hoogtemeters

Een van de laatste Ardennentochten van de Stany Smol Challenge.
Er zijn er na deze nog 3 te gaan en dan is het wachten tot begin maart voor de
eerste Ardennentocht van Stany Smol. Maar dat wil niet zeggen dat ik tussendoor
niet naar de Ardennen af zak.
Vandaag starten we met zijn 5'en. Samen met Daan, Hanneke, Frank en Arjan
vertrekken we voor de tocht. De grond is goed droog en het parkoers glooit lekker.
Er volgen wat leuke paadjes maar na een kleine 10 km. sta ik met een lekke band.
De binnenband die ik in Valkenburg gestoken had is bij het ventiel gescheurd. Ik
had al zo'n vermoeden dat de band er niet lekker in zat. Maargoed, na een korte
stop zijn we weer snel verder. De tocht loopt lekker over mooie paden. Maar het is
wat minder spectaculair dan ik verwacht had. De tocht zijn zowiezo allemaal wat
makker geworden dan een jaar of 5 geleden. Maargoed, het is nog steeds mooi om
hier te biken. Na een kleine 20 km. komen we uit bij de Ninglingspo. Een gebied waar
ik in 1994 voor het eerste mountainbike'te. Maar 20 jaar geleden was dat op een
Giant track met cantilever remmen, stalen frame en voorvork en een kanohelm op
je kop.Maar dan ook nog in de sneeuw. Haha, dat was al een heel avontuur in die tijd.
Maar nu 20 jaar later rijden we dezelfde helling met het grootste gemak op en
schieten een heerlijk afdaling in richting de eerste bevoorrading.
Bij de bevoorrading kiezen Daan en Hanneke voor de 55 km. tocht, Arjan en Frank
nemen de 45 km. Aan de extra lus hebben ze niet veel gemist. 200 extra hoogte-
meters en wat traverseren op dezelfde hoogte. Jammer, hier had van mij wel 10 km.
vette track mogen liggen. Maar na iets meer dan een half uur staan we weer bij de
bevoorrading.
We vervolgen de route en worden tegen het einde aan nog getrakteerd op een schit-
terende afdaling onder het viaduct. Wauw, deze smaakt naar meer. Maar dat zal voor
de volgende keer zijn want de tocht zit er al weer op.

Daan in de mist:


De Ninglingspo:


Schimmige bikers in de prachtige Ardennen:

[Pat.]

Zondag 21 sept.
A Mukluk Adventure
Tourtocht Diessen,
61 km. & 138 hoogtemeters

Het eingenlijke plan van vandaag was om naar Anthisnes in België af te zakken.
Maar het heeft de hele nacht geregend en op het moment dat ik naar Diessen
vertrek rijdt ik ook nog door een paar buien heen. "Goei weer voor de slaai"
zouden we hier zeggen. Maar op het moment dat ik in Diessen uitstap is het
droog en de zon probeert zelfs door te komen. De route is leuk en de grond is
verrassend droog.
Dat betekend gas geven, ik probeer op de Fatbike ook zoveel mogelijk bikers
bij te houden en dat gaat me verrasend goed af. De brede paden worden
afgewisseld met leuke singletracks en de uitpijling en organisatie zit hier heel
erg goed in elkaar.
Na 25 km. is daar de eeste bevoorrading al en na een korte stop vlieg ik weer
verder. Ondertussen maak ik nog een praatje met een biker achter en bij km.
40 kies ik voor de 60 km. versie van de tocht. Gezien het feit dat ik over de
vorige 40 net iets minder dan 2 uur heb gedaan ga ik nu 20 km. uitfietsen.
Een paar kilometer later is bevoorrading nummer 2. Een hapje en een drankje
en snel weer verder. Maar nu raken de benen goed leeg en de bovenbenen
beginnen aardig te verzuren.
Ik schakel een tandje terug en na iets meer dan 3 uur biken sta ik weer bij de
auto. Geen slechte dag voor een beginnend druilerige zondagmorgen.

Dikke banden over brede tracks:


Lange track langs het water:


Schitterende luchten van Breugel:

[Pat.]

Maandag 29 sept.
A Mukluk Adventure
Roc d'Azur Puget sur Argens, Frankrijk
39 km. & 684 hoogtemeters

Ravin de la Fleur:
Voor alweer de 10 keer zakken we af naar Zuid Frankrijk om volgende week mee te doen
aan de 30e verjaardag van de Roc d'Azur. Een geweldig mountainbike evenement met
27 wedstrijden en tochten verdeeld over 4 dagen. En met meer dan 20.000 deelnemers
de grootste van Europa. Maar dat duurt nog een week.

Voor vandaag gaan Walter en ik in de richting van Le Ravin des Fleurs. Een gebied waar
nog een aantal (voor ons) onontdekte tracks liggen.

Vanuit La Bastiane biken we achter La Luitenante door en komen zo in het schitterende
achterland. Het is weer even zoeken waar we heen moeten maar al snel komen de leuke
tracks onder de banden en rollen we in een heerlijk zonnetje naar het Bois du Malvoisin
en daarna door het Bois de Defense.



Hierna volgen we het asfalt om even snel wat hoogtemeters te maken langs het Ravin
des Fleurs. Als we boven staan kiezen we voor het onverharde en wat nu volgt is een
schitterende track over het plateau welke uitkomt bij de Pagode. We hebben deze
afdaling de Pagode gedoopt omdat de electriciteitsmasten hier de vorm van een Chinese
Pagode hebben. En de afdaling is een groot feest. Grote rotsplaten en stenen zo groot
als Volkswagen Kevers waar je overheen kunt rijden. De technische bagage die we bij
hebben wordt dan ook goed gebruikt.



Uiteraard is dit een schitterende locatie voor een korte fotosessie waar we dan
ook direct gebruik van maken.



Na de Pagode rijden we via de onverharde paden weer terug naar de camping.
Maar eerst rijden we nog door een wijngaard waar vroeger een pad heeft gelopen.
Helaas voor ons bestaat het pad niet meer. De eigenaar staat dan ook raar te
kijken als hij twee verdwaalde bikers ziet die een rondje wijngaard doen.
Maar even later hebben we het juiste pad weer gevonden en na het bewonderen
van een uitgebrande Citroën biken we La Bastiane weer op waar de koude
Kronenbourgjes al op ons staan te wachten.

[Pat.]

Maandag 29 sept.
A Mukluk Adventure
Roc d'Azur Roquebrune, Frankrijk
45 km. & 995 hoogtemeters

La Draille du factuer:
Ook in Frankrijk kan het weer wel eens omslaan, zo was het afgelopen dinsdag
regenweer en zijn we met de auto de George Du Verdon gaan bezoeken. Maar de
dag daarop was het weer volle bak zon en heerlijk zwemweer.
Vandaag gaan we een tocht doen rondom de tracks van de Roquebrune. Een grote
rotspartij waar volgens de kaart een aantal leuke paden lopen.



Na een saaie aanrijroute en asfaltklim staan we eindelijk bij het begin van de GR51
die rondom Roquebrune loopt. Mijn plan is om de Roque over te steken via een van
de routes die er overheen loopt. Zo gezegd zo gedaan. We schakelen terug naar het
kleine blad en klimmen over de grote stenen omhoog.



Uiteraard worden hier een daar weer leuke foto's gemaakt en de stenen zijn geweldig
om overheen te rijden. Als volleerd trailrijders hoppen we van steen naar steen en
winnen zo langzaam de hoogtemeters.



We klimmen langzaam verder en komen in een kloof terecht die de Roquebrune door
middel splitst. Na een paar kilometer houdt het pad voor ons helaas op. Het gaat hier
te stijl naar beneden en het pad is te smal om fatsoenlijk doorheen te komen met de
bike. We proberen nog een ander pad wat verder omhoog gaat maar dit komt op
hetzelfde neer. We draaien om en rijden de steenmassa terug naar beneden. En wat
een feest is dit. Het zijn weer geweldige paden om over af te dalen. Heerlijk technisch
en super veel grip zodat je overal heel beheerst af kunt dalen.
We volgende de GR verder naar beneden en na een tijdje staan we bij de voet van de
Roquebrune.
Gezien we nog genoeg tijd hebben rijden we weer een stukje omhoog en gaan in de
richting van La Petite Maurette. Daar loopt een leuke singletrack die we tijdens de
marathon omhoog biken. Maar deze keer gaan wij omlaag. En dat gaat een stuk
makkelijker, lekker traverceren over de stenen en over de singletracks.
Als we onder een oud Romeins aquaduct doorkomen is de singletrack bijna ten einde
en staan we in het centrum van het dorpje Roquebrune.

[Pat.]

Zondag 5 okt.
A Mukluk Adventure
Roc d'Azur La Motte, Frankrijk
49 km. & 865 hoogtemeters

Rando VTT La Motte:
Toen we afgelopen dinsdag richting de George du Verdon reden kwamen we langs het
dorpje La Motte. Wat toen op viel was het bord met daarop de tekst "Rando VTT La
Motte". Oftewel een toertocht.
Gezien het feit dat Walter en ik redelijk nieuwschierig zijn staan we vandaag aan de
start van een leuke kleinschalige toertocht.



Om half tien vertrekt de massastart uit het dorpje.
Het eerste gedeelte gaat snel en voelt een beetje aan als het bosgebied rondom Swalmen.
Ligt glooiend door de bossen met snelle grond. Dit houdt een kilometer of 10 aan en dan
veranderd de tocht ineens van een snelle toertocht naar een klimtocht. Het ligt glooiende
wordt vervangen door steil omhoog en het kleine blaadje krijgt er dan ook flink van langs.
Maar na elke klim komt een afdaling. De bordjes met daarop de tekst "Extreme" liegen er
niet om. Als je ooit eens in Frankrijk hebt gemountainbiked, dan weet je dat de Fransen
niet vaak een bordje neerzetten met "Pas op". En als ze er staan dan is dat ook terecht.
Deze afdalingen zouden niet misstaan in de Enduro van Wolder van vorige maand. En dat
voor een tourtocht!
Maar genieten is het zeker.
We krijgen nog veel meer van dit leuks voor de kiezen en na de eerste bevoorrading
rijden we om de berg heen in de richting van een aantal grote wijngaarden.



Hier rijden we tussen de ranken door en over de glooiende heuveltjes die langs de
wijngaarden liggen. Er zijn zelfs een paar vaste mtb-routes die dwars door de gaarden
heen lopen.
Walter en ik zijn van mening dat de routes een goed idee zouden zijn voor de dinsdag-
avond competitie. En degene die op kop ligt moet elke ronde een glas wijn drinken. Dat
is natuurlijk een stuk eerlijker voor de competitie.



We krijgen nog een laatste bevoorrading en hierna volgt uiteraard nog een stukje
klimmen. En wat voor eentje. Met meer dan 100 hoogtemeters hakt de klim er goed
in. Maar hierna rollen we lekker door het centrum van La Motte naar beneden waar
de barbeque al is aangemaakt en een locale wijnboer een van zijn vaten heeft
opengetrokken. Reken maar dat het gezellig was.

[Pat.]

Maandag 6 okt.
A Mukluk Adventure
Roc d'Azur Bagnols en Foret, Frankrijk
48 km. & 966 hoogtemeters

Col de la Pierre du Coucou:
Er zijn van die dingen die moet je gewoon gedaan hebben tijdens de vakantie naar
de Roc d'Azur. En een van die dingen is de beklimming van de Col de la Pierre du
Coucou. Een lekkere klim die Puget verbindt met Bagnols en Foret.
We starten vandaag met zijn vieren want de dames fietsen mee tot aan een meertje
een kilometer of 4 verderop. Daar kunnen de honden die meerennen even lekker
afkoelen in het water.



Na een korte zwemstop voor Tuck en Prince nemen we eventjes afscheid. Gertie en
San. biken met de honden via een andere weg terug naar de camping. Walter en ik
gaan in de richting van de Coucou.



Een paar kilometer later zijn we dan ook lekker aan het klimmen en schieten de
stenen aan alle kanten onder de banden vandaan. Maar het tempo zit er goed in
en binnen no time staan we boven. We besluiten om door te rijden naar Bagnols
en Foret om daar even wat lekkers te eten en drinken op het terras.



Na een lekkere tostie en een paar goeie koppen koffie kunnen we weer verder.
De planning was om vandaag een kort stukje te biken. Maargoed, wie zijn wij als
we daar niet compleet van af stappen. We bekijken de kaart nog eens en biken
richting de GR-afdaling die bij de oude vuilstort uitkomt. Hier zien we nog een paar
nieuwe paden en we kunnen het niet laten om er in te schieten. Een aantal kilo-
meter later zijn we weer terug bij de vuilstort. We hebben in ieder geval een leukere
route terug gevonden dan de oude. We keren om en biken in de richting van Le
Ronflon.



Voor mij krijgen we een aantal nieuwe tracks voor de wielen geschoven maar Walter
heeft deze vorig jaar al met Gertie verkend en weet ongeveer hoe we terug moeten
rijden. Ongeveer want met ons weet je het maar nooit. We willen wel eens een ander
paadje in rijden wat er ook leuk uit ziet. Maar gezien het korte rondje toch al de hele
dag heeft geduurd rijden we tegen een uur of vijf onder de poort van La Bastiane door.

[Pat.]

Donderdag 9 okt.
A Mukluk Adventure
Roc d'Azur Roquebrune, Frankrijk
55 km. & 1722 hoogtemeters

Roc Challenge:
De eerste tocht van de Roc d'Azur. Namelijk de Roc Challenge. Een beest van een
tourtocht welke start in Roquebrune en de finish is op het festival terrein in Frejus.
55 km. met 1750 hoogtemeters. De beklimmingen zijn van de marathon en de afdaling
zitten ook in de Enduro die 's middags start. Dus je klimt langzaam en je daalt ook
rustig af. Want de afdalingen zijn niet voor poes. Maar wel leuk uiteraard!



Het is nog wat fris als ik rond 8 uur richting de start in Roquebrune fiets. Maar de
Roque kleurt schitterend rood/goudkleurig in de opkomende zon. Dit schouwspel
is alleen al de moeite waard om vroeg te vertrekken.



Om half negen klinkt het startschot en zijn we weg. We verlaten Roquebrune en
klimmen via de Notre Dame omhoog. Hier schieten we een zijweg in en rijden onder
een bekend aquaduct door. We gaan de helling omhoog waar Walter en ik van de
week naar beneden kwamen. Omhoog is toch een stuk technischer maar met een
extra pedaalslag kom ik overal boven. Zonder voetjes aan de grond.
We verlaten de track en rijden over de Piste de Clos in de richting van de Col de
Valdingarde. Maar niet zonder eerst een paar flink steile hellingen en afdalingen te
bedwingen. Zelfs het kleinste tandje komt soms te kort. Dan is het afstappen en
een stukje lopen. Maar dat is ook de Roc. Zo steil als het gaat. Zo gaat het.
We vervolgen de route en komen bij de bevoorrading op Valdingarde. Na een
hapje en een drankje worden we naar de top van de Col gestuurd. Maar niet fietsend.
Nee, we moeten eerst nog een stuk omhoog lopen met de bike in de nek. We gaan
namelijk naar de start van de Enduro. Het is een flinke klauterpartij maar als ik boven
over de kam rij over de technische tracks, dan ben ik blij dat we dit hebben gedaan.
Dit is maximaal genieten. Heerlijk technisch met alles erop en eraan. De technische
registers worden dan ook volledig aangesproken. En dat maakt alles meer dan goed.
Na de afdaling van de Valdingarde biken we verder door het achterland waar nog
meer steile hellingen en afdalingen volgen.
Vanaf de volgende bevoorrading komen we op voor mij bekend terrein. Het laatste
stuk (wat toch nog meer dan 30 km. is) ken ik bijna uit mijn hoofd. Ik weet nog wat
er volgt en besef dat we het zwaarste gehad hebben. Oke, er komen nog een paar
flinke klimmen, maar ik weet dat ik deze fietsend boven kan komen en dat het laatste
gedeelte uitrijden langs het water is. Het duurt nog wel even voordat ik op de smokkel-
route ben maar om een of andere reden is het nu een stuk lichter fietsen.
De bekende klim van de Fournel schiet onder de banden door en de betonplatenklim
van Les Isambres smelt als sneeuw voor de zon. De laatste bevoorrading en dan dalen
we af naar St. Aygulf waar we via het strand naar de smokkelroute rijden.



Het strand zelf lijkt met het jaar kleiner te worden, daar waar we tien jaar geleden
nog door het strand moesten ploeteren, daar rijden we nu over pontons die op het
water drijven. Zoveel is er weggespoeld door de flinke regenbuien van afgelopen
jaren. Maar de smokkelroute blijft een mooi stukje om te biken en je hebt een schit-
terend uitzicht over de Middellandse zee. Welke vandaag redelijk onstuimig is en
mooie plaatjes oplevert.



Na de smokkelroute is het gas geven langs de boulevaard en daarna rijden we over
het kanaal richting de eindstreep op de Base Nature in Frejus.
Wat een tourtocht! Deze behoort toch wel tot een van mijn favorieten.
Als het al niet de mooiste is die ik ooit heb gereden.

[Pat.]

Vrijdag 10 okt.
A Mukluk Adventure
Roc d'Azur Frejus, Frankrijk
72 km. & 1246 hoogtemeters

Mont Vinaigre:
Zoals de Col de la Pierre du Coucou bij een van onze jaarlijkse tochten hoort.
Zo ook het jaarlijkse uitstapje naar de Mont Vinaigre. Een van de hoogste toppen
hier in de buurt. Misschien zelfs wel de hoogste.
We hebben deze tocht al vaker gedaan en onderweg is er geen mogelijkheid om
je water ergens bij te vullen of om iets te drinken. Ik vul op voorhand nog een
extra literfles met water en sportdrank. Deze past net in de bidonhouder. De fiets
en Camelbak zijn in ieder geval goed gevuld.



We rijden de camping af en rijding vanuit La Luitenante in de richting van de oude
vuilstort. Hier gaan we nu niet naar beneden maar klimmen we langzaam omhoog
in de richting van de D4 die naar Bagnols en Foret loopt.






Een kort stukje asfalt en daarna draaien we het onverharde weer op. De piste d'Ambon.
Deze blijven we volgen tot we bij de tragedie van Malpasset aankomen. Een oude ruine
van een verwoest stuwdam. De oude brokstukken blijven toch altijd imposant tonen en
elk jaar vertellen we hier hetzelfde verhaal over de stuwmeer die het complete dorp welk
een stuk verderop lag heeft weggevaagd. Sommige brokstukken liggen dan ook honderden
meters verderop. De kracht van water blijft een imposant iets.



We laten Malpasset voor wat het is en biken over een gedeelte van de vaste mtb-route tot
we bij de DN7 uitkomen. Deze weg steken we over en nu is het klimmen geblazen tot bij
het helicopterplatform van de Mont Vinaigre. Hier kunnen we nog een stukje verder omhoog
en met de bikes in de nek lopen we naar de top van de berg. Hier is een leuk observatieplat-
form gebouwd en we maken hier gebruik van om onze boterhammen op te eten.



Na de pauze gaan we omlaag via de GR51. Maar wat jaren geleden nog een goed begaanbare
afdaling was, daar is nu steeds minder van over en we moeten steeds meer lopen. Deze kant
van de berg is zo zwaar door erosie aangetast dat we besluiten om volgende keer via de andere
kant naar beneden te rijden.
Als we onder zijn biken we terug in de richting van de Route d'Italie en bij het oude grenswachters-
huisje kijken we nog een keertje op de kaart.



We zien hier een redelijke nieuwe GR route lopen en besluiten om deze naar beneden te volgen.
En wat een goede keuze was dat! Dit is de afdaling waar we al jaren naar op zoek zijn. Geen
saai breed pad maar een super singletrack met heel wat flow. Nieuwe bruggetjes, kombochten.
Eigenlijk alles wat je kunt verzinnen zit er wel in. Zo ook de vlijmscherpe stenen die je banden
met gemak aan flarden kunnen snijden.



Maar gelukkig zijn de bandengoden ons gunstig gezind en blijft alles heel.
Na deze singletrack volgen we de brede paden en daarna moeten we via (helaas)het asfalt
terug in de richting van de camping.

[Pat.]

Zaterdag 11 okt.
A Mukluk Adventure
Roc d'Azur Frejus, Frankrijk
26 km. & 276 hoogtemeters

Rando Roc Rouge Deguise:
De Roc Rouge Deguise is een leuke tourtocht van een kleine 20 km. geschikt voor
iedereen. Maar het leuke aan deze tocht is dat er heel veel mensen verkleed aan
meedoen. De sfeer is dan ook heel gezellig en ontspannen. Overal waar je om je
heen kijkt zie je mensen in rare costuums. En van sommige vraag je je af of ze niet
compleet uit hun pak zweten.



Sandra, Gertie, Walter en ik doen met z'n vieren mee met de Rouge en na het
startschot zijn we dan ook onderweg. Het heeft deze ochten flink geregend en de
Franse bikers zijn zo te zien geen modder gewend en rijden om alle plassen heen.
San. heeft er weinig problemen mee en ziet er zelfs de lol van in om Franse bikers
in te halen door de modder.



Nadat we de Argens oversteken volgen we de D7 voor een kort stukje en daarna
slaan af en krijgen we de eerste klim voor de wielen geschoven. De klim gaat
omhoog naar de vakantiehuisje van Castelet. San. heeft de goede versnellingen
gekozen en klimt lekker omhoog naar de top van de heuvel. Boven komt ze even
op adem en al snel zet ze af naar de volgende klim.



We dalen nu via een breed pad af en nu komt de steilste klim van de tocht.
De klim naar Le Reydissart. Op het kleinste blaadje komt San. een heel eind maar
dit is toch teveel van het goede en na de korte wandeling staat ze dan ook boven.
Nu volgt een technische afdaling met veel stenen, dropjes en trapjes. De afdaling
is zelfs nog iets technischer dan normaal want de stenen zijn nog nat van de regen.
Maar San. rijdt waar ze kan en loopt waar ze niet kan biken. Een goede keus want
een dame die dacht dat ze naar beneden kon rijden vliegt met een rotgang door de
bocht om daarna over het stuur gekatapulteerd te worden waar ze met bike en al
hard tegen de grond aan smakt. Gelukkig voor haar zijn de ehbo's snel ter plaatste.
San. en ik vervolgen de tocht via wat leuke singletracks in de richting van het strand
en biken hierna over de smokkelroute.



San. vraagt zich af wat de lol is van de smokkelroute omdat ze deze meer loopt dan
fietst. Ach, daar kom je over een paar jaar wel achter als de techniek weer verder
verbeterd is.
Na de smokkelroute en het strand rijden we over de vlonders in de richting van de
boulevaard. Hier schakelen we over op de grote plaat en rijden volle bak naar de
Base Nature waar de finish al snel in zicht komt.
Helaas voor ons was dit de laatste tocht van de vakantie. Morgen vertrekken we
terug naar Nederland. Maar volgend jaar zie je ons hier zeker weer terug.

[George]

Toen we afgelopen dinsdag richting de George du Verdon reden kwamen we langs het
dorpje La Motte...

Fijn dat je aan me denkt