@ De overige fotograffeurs : wanneer komen deze online ?
Zo, en dan nu even mijn verslag van de dag. (voor de geïnteresseerden)
Door een vertraagde Lenney (kon hij niks aan doen, bike-afspraak kwam niet op tijd) moesten we wat later van start dan gepland. Een lang lint bikers ging met een lekker gangetje op weg het parcours op. Zoals al eerder door bikersdag veteranen werd aangegeven moesten we geen hoogdravend tempo verwachten en dat was niets teveel gezegd. Door allerlei oorzaken (o.a. wachten op achterblijvers, materiaalpech) werd er regelmatig gestopt, maar ik heb dit persoonlijk niet als vervelend ervaren. Dat kwam vooral door het feit dat je genoeg bikers om je heen had om eens een praatje mee te maken.
Ergens voorbij de helft van omloop 1 sprong ik in een afdaling over een grote boomwortel heen, maar belandde met het voorwiel op de wortel die er achter lag. Door de schuine ligging t.o.v. de rijrichting werd mijn voorband weggetrokken naar de rechterkant en kwam ten val. Ik stond vrij snel weer op de been en bemerkte alleen een pijnlijke knie en veel kleine schaafwonden. Toen ik op de fiets zat bleek mijn voorband lek en kon ik die dus lekker gaan vervangen. Er kwam direct een klein team van gidsen (waaronder Rogier, Walter en Patrick) die me aan alle kanten te hulp schoot.
Na het vloeibaar verbinden van de ergste wonden en het repareren werd er op de groep gewacht en kon de ronde vervolgd worden. Uiteindelijk via de terrasstop het eindpunt van de eerste omloop bereikt. Na een stop op het drielandenpunt werd begonnen met de tweede ronde. Dit ging allemaal wel aardig. In het eerste deel was het vooral dalen, dus het tempo bleef er aardig in. Na een korte stop vanwege materiaalpech gingen we vrolijk door en kwamen we op een afdaling terecht die bestond uit een pad met grote geulen en aan de linkerkant een landbouwhek met prikkeldraad. Door een ongelukkige manoeuvre gleed ik in de geul aan de linkerkant van het pad en daar bleef ik mijn weg vervolgen. Voor zover ik het nog kan nagaan maakte ik een stuurbeweging naar rechts en kwam ergens tegenaan, waardoor ik naar links viel. In mijn val kwam ik het hek met prikkeldraad tegen, waar ik ook vakkundig in bleef hangen, auw !
Met wat hulp van medebikers kon ik weer opstaan om de schade op te nemen. Dit bleek niet gering te zijn. Mijn bovenarm, bovenbeen en de streek rond mijn knie zaten onder de sleepsporen van het prikkeldraad. Mijn fietsbroek was ook heel sexy opengescheurd aan de zijkant, maar gelukkig niet genoeg om al mijn lichamelijke geheimen prijs te geven
. Wederom werd ik verzorgd door de gidsen en een andere bikers die enigszins verstand hebben van wonden verbinden. Er waren nogal wat verbanden nodig om de wonden nog een beetje te kunnen afdekken, maar uiteindelijk is dit gelukt.
Mijn werd gevraagd wat ik wilde doen. Na enig overleg besloot ik toch een stuk door te fietsen naar het eerstvolgende terras met de bedoeling daar mijn auto heen te laten brengen. In de klim die volgde na de valpartij bleek dat ik toch nog in staat was om wat te fietsen. Bij het terras aangekomen besloot ik dat het wellicht toch mogelijk was om op eigen kracht naar het drielandenpunt te komen. PT bood zich aan als hulp, omdat zijn bike voorzien is van GPS. Door wat aanwijzingen bij het terras wisten we welke kant we op moesten en zijn met z’n drieën (bikybiky, PT en ondergetekende) naar de parkeerplaats gereden. In de klim merkte ik al dat mijn ketting raar deed op het kleinste kransje achter. Dit bleek bij aankomst boven veroorzaakt te zijn door een gesleten body
Ik fiets al heel lang, maar zoveel pech als ik op de bikersdag heb mogen ondergaan heb ik nog nooit gehad in zo’n korte tijd.
Omdat de wonden zeker na de klim naar het drielandenpunt (dat was niet mis trouwens
) niet meer zaten zoals het moest ben ik naar het ziekenhuis van Heerlen gereden, alwaar ik vrij snel geholpen ben op de huisartsenpost. Na het schoonmaken van de wonden keek ik er even naar en waande me op Amsterdam CS of Kijfhoek. De wonden in mijn benen leken wel een rangeerterrein ; diepe rechte strepen kris-kras door elkaar. Er was zoveel verband en pleisters nodig om me schoon te maken en verbinden, dat de bak met deze spullen zeer vervroegd moest worden bijgevuld 
. Ook zijn er aardig wat strips hechtpleisters doorheen gegaan om alle sporen nog enigzins aan elkaar te kunnen hechten.Mijn knie is in het drukverband gezet en de wonden zijn afgedekt met verband en gaas etc.
Een dag later zit ik mijn relaas te tikken met een enorm stijve knie (bewegen is nu echt pijnlijk) en wonden die nu ook wat meer pijn doen, omdat je haast voelt dat ze zich proberen te herstellen.
Zoals Kokopelli al reeds beweerde : XC is een gevaarlijke sport ! (;))
Als je mij nu zo ziet zou je het wel zeggen. Gelukkig is de deuk in mijn zelfvertrouwen minimaal. Vallen hoort nu eenmaal bij de sport (al deed ik het nooit zo vaak/erg als gisteren in 1 XC-rit) en de gevolgen moet je dan helaas gewoon accepteren.
Om het geheel nog even samen te vatten:
- Medebikers van ’t forum: leuk jullie gezien en/of gesproken te hebben, al heb ik er helaas een paar gemist die ik ook nog wel had willen spreken
- Gidsen en organisatie : bedankt voor de begeleiding en de hulp bij het verbinden van de wonden en het repareren van de band (RT
) .- PT bedankt voor de GPS begeleiding naar de parkeerplaats
Als ik nog iemand vergeten ben te bedanken : mijn excuses
Mocht er nog eens een bikersdag worden georganiseerd en ik ben er bij, dan hoop ik dat ik er beter van af kom, want ik heb mijn portie onderhand wel even gehad. Ik hoop dat alle wonden genoeg hersteld zijn als de vakantie begint, want dan wil ik gewoon weer biken natuurlijk !
Was getekend,
Wicked DJ
