GDMR (Usa) 2006 Foto's op pag 2, 3 enzovoort

[George]

Even een kort verslagje en wat keiharde cijfers, de rest van het verhaal komt bij de foto's (binnenkort ) vragen en suggesties zijn welkom.

Begin juli in het schitterende 2006 vlogen wij (ik en mijn ega Ruby) naar Noord Amerika om daar de Great Divide Mountainbike Route (GDMR) te gaan fietsen. Deze route loopt van de grens met Canada naar de grens met Mexico door de Rocky Mountains en volgt daarbij de Continental Divide (dit is een geografische lijn die de waterscheiding van het continent aangeeft, op deze lijn stroomt het water naar het oosten of naar het westen).

Dit is een off-road route die voor voor 80% uit dirt-roads van wisselende kwaliteit bestaat, voor 10% uit singletrack/trails en maar 10% asfalt. De route is niet bewegwijzerd maar er is een set kaarten te koop die een combinatie zijn van een kaart en een roadbook (zie plaatje). De aanwijzingen zijn gerelateerd aan de af gelegde afstand. De totale lengte van de route is 2.456 miles (+/- 4000 km). Onlangs is de route verlengd met een doorsteek naar Banff in Canada en hoe dan ook maak je op en naast de route nog wel de nodige extra km's. Een paar jaar geleden zette lange afstands racer John Stamstad een record door de route in 18 dagen te rijden (zonder support!) en tegenwoordig is er een jaarlijkse race (eveneens zonder support) waarbij het huidige record op naam staat van Mike Curiak met 16 dagen (meer info daarover HIER)

Iets meer tijd nemen is relaxter. Een van de makers van de route (Micheal McCoy) heeft een boek op de markt waarin de route is verdeeld is 62 fietsdagen. Wij hebben er nog wat langer voor gepland. We hadden in eerste instantie 3 maanden waarin we de hele route wilden fietsen. Toen Ruby hiervoor toch niet genoeg vrij kon krijgen hebben we twee maanden gepland en besloten om niet verder te gaan dan Denver, zo zouden we ook wat tijd hebben om onderweg een de toerist uit te hangen.

In totaal hebben we 1712 miles gefiets (+/- 2740 km), de hoogste pas was 11.660 ft (+/- 3500m), recordsnelheid 37,5 mph (60 km/h behaald door Ruby !) maar meestal lag het gemiddelde ergens tussen de 8 en 12 mph. Per dag reden we ongeveer 40 miles (+/- 65 km) Onderweg hebben we (voornamelijk) gekampeerd, veel wildlife gezien, elk restaurant en iedere winkel (voor zover die er waren) geplunderd en heel wat zweet vergoten. Kortom; een droomreis

Binnenkort meer




Meer info over de route en links naar andere verslagen vind je HIER en HIER

[George]

Zojuist las ik wat emails die we tijdens de tocht hebben verstuurd. De eersten hadden als titels: Jet-lag, Muggen en Heet! Onze ervaringen in een notendop dus
We zijn via Minneapolis naar het plaatsje Kallispell gevlogen, ten zuiden van Glacier Nat. Park. Daar zijn we een paar dagen gebleven om te acclimatiseren, de laatste benodigdheden in te slaan en transport naar het begin van de route te organiseren. De route start bij de grens met Canada (Port of Rooseville), en het was een geweldig moment om na maanden van dromen, plannen, voorbereiden en heel veel werken eindelijk op de fiets te kunnen stappen!

De temperatuur ligt zomers in de Rockies hoog en deze zomer was het bijzonder heet (dat zullen ze elke zomer wel zeggen, maar toch). Dat heeft als voordeel dat je redelijk droog en schoon blijft maar tegen bergen op fietsen met temperaturen van soms tussen de 35 en 40 graden is best heftig...

Tegen de avond als je met je bezwete lijf van de fiets stapt op een mooi plekje wordt je aangevallen door hordes gulzige muggen. We hadden wel 'repellent' maar de muggen waren niet onder de indruk.
Bij de eerste beste gelegenheid (een paar dagen later dus) schaften we een spuitbus 'OFF' aan en dat hielp wel. Je spuit jezelf waarschijnlijk onder het gif maar het helpt wel! WE werden ook als snel handig in het genadeloos afmaken van horse-flies, paardevliegen dus die gemeen steken en grote jeukbulten achterlaten. Deze sluipstekers volgen je terwijl je fietst , afmaken dus!!! (en een oogje op de blinde hoeken van je fietsmaat houden)

Het leuke en tevens lastige van de GDMR is dat er soms behoorlijk wat afstand zit tussen de plekken waar je kunt fourageren. Je moet dus vooruit plannen en voor een paar dagen eten meenemen. Als je dan weer in een dorpje komt is het dus dubbel lekker om in te kunnen slaan. In Big Fork nemen we een dag vrij om hiervan te genieten, wat kleren te wassen en de bikes even te checken. Dat valt mee, beetje olie op de ketting en een balhoofds- en achterlager beijstellen. So far, so good.

Het laagste punt van de route (het merendeel is boven de 2000 meter) ligt in het begin van de route, vlakbij Eureka. Klimmen dus. Gelukkig is het hier erg mooi, de route loopt ten westen van Glacier door de bossen en de bergen zien er zowel mooi als afschrikwekkend uit. Dit is tevens een van de gebieden waar je (grizzly) beren tegen kunt komen dus bij het kamperen moet je wat voorzorgsmaatregelen nemen. Deze eerste etappe brengt ons uiteindelijk naar Helana, de hoofdstad van Montana, waar we een aantal dagen rust nemen. Helena ligt vrij laag, dus worden we beloont met een flinke afdaling. Het begin is wat heftig. De weg lijkt goed, maar zodra we op snelheid beginnen te komen krijgen we met wasbord te maken. 30 mph,bonk!bonk!bonk!bonk! dus

In dit gebied was ik eerder geweest en ik ken de eigenaar van de campground in Helena. Hij heeft gelukkig nog steeds een zwembad en een 'all you can eat breakfast' (en dat bestaat dan uit toast, eieren, pancakes en koffie tot je barst) maar helaas horen we dat hij de camping heeft verkocht. Voor een volgende lichting GDMBR fietsers maar afwachten of dit zo'n prettige pleisterplaats blijft. Ik verbaas me overigens weer over de afmeting van de amerikaanse campers (RV's), maatje stadsbus is nog bescheiden, maatje touringcar zie je ook veel en het 'boodschappen-autootje' (maatje SUV) hang je er gewoon achter. De lokale bike-shop voorziet Ruby's trapas van een lik vet (die sleutels heb ik dan weer niet bij me) zodat we verder kunnen zonder het ritmische gekraak waar zij zich niet aan stoort maar waar ik stapelmesjokke wordt.

Na de rust uiteraard weer klimmen, het is nu werkelijk gruwelijk heet en al snel komen we bij een paar bijzonder mooie stukjes van de route. Laten we maar wachten op de foto's...

Edit: We hebben ons tochtje verdeeld in 3 etappes. De route loopt hierbij via 3 staten; Montana (en een heel klein stukje Idaho), Wyoming en Colorado. Verslag en foto's probeer ik ook zo in te delen.

[msxx]

Dat moet een schitterende ervaring zijn!

Leuk dat je een verslagje voor ons geschreven hebt, maar nu ben ik wel heel erg benieuwd geworden waar die foto's allemaal te vinden zijn op pagina 2

[George]

Goede spanningsopbouw toch? We hadden een good-old spiegelreflex camera met filmpjes mee

De foto's zijn ondertussen afgedrukt en gebrand en morgen ga ik kijken of ze op de pc krijg en posten natuurlijk. Dat is bij deze een belofte...

[Superbärt]

T is morgen!!

[George]

Ok, ok, ok, de eerste plaatjes dan maar: Ze staan niet perse op chronologische volgorde maar ik hou ze wel per periode bij elkaar. Deze zijn van de eerste etappe in de staat Montana.



Het uitpakken van de fietsen, gelukkig zijn ze aangekomen en nog (vrijwel) schadevrij ook!



Typerend landschap voor de GDMR in Montana.





Water is er genoeg voorhanden. We gebruiken een waterfilter voor het drinkwater, 2 a 3 x daags pompen dus. We hebben allebei een camelbak van respectievelijk 2 en 3 liter. Door de hitte moeten die onderweg een keer bijgevuld worden. s' Avonds gebruiken we dan nog een paar liter water om te koken en te drinken. We zoeken meestal een kampeerplek met water om ook onszelf en de fietsbroekjes ed. te kunnen wassen.



En soms heb je een mooie badkamer Alleen het warme water doet het niet.

[George]

Dit is berengebied. Om te voorkomen dat je bezoek krijgt (en dat beren mensen als voedselbron gaan zien) moet je alle etenswaar, kookgerei en dingen met een sterke geur 'bearproof' opslaan. In je auto of camper dus, of in ons geval met een 'bearhang'. Minstens 3m hoog en 1,5 meter van de stam af in een boom dus.



Een beetje saaie etappe van Whitefish naar Big Fork voornamelijk op het asfalt, gelukkig is het nog steeds lekker warm.



Dit lijkt er meer op. Op weg naar Seely Lake eerst een flinke dirt road klim, daarna singletrack langs de helling en dan naar beneden!



De eerste rustdag op de campground in Big Fork. Boodschapjes doen, beetje onderhoud aan de bikes en uiteraard de was doen (en dat noemen ze vakantie)

[George]

Over het algemeen volgt de route dirt-roads. Meestal goed te berijden maar ook vaak mul en/of voorzien van wasbord.
Gelukkig is er weinig verkeer en kun je de hele dag heen en weer schaatsen over de weg op zoek naar het vlakste stukje (dat lijkt dan meestal het stuk waar je partner rijd )



De hobbels zijn een stuk groter dan ze op de foto lijken en ze gaan op de hele weg dodododoor...



Soms is het lekker steil en soms is het heel steil. Dit is de klim naar de eerste divide oversteek. Vanwege de hitte hebben we hem uitgesteld tot 's avonds maar met BOB zijn een aantal stukken niet te fietsen. Over naar de push-optie dan maar...



Naar beneden gaat beter.





Het weer blijft goed, de temperatuur blijft hoog en dus is het overal vooral stoffig. Maar leg ergens een plas modder neer en ik weet hem feiloos te vinden.
Dieper, kleveriger en stinkerder dan verwacht (met dank aan de koeien) loopt BOB er in vast.



Dit is het voorlopig even maar er komt nog meer

[Rodger]

Wow, fabulous!

[XTC840]

Wow! wat een ervaring moet dat zijn zeg hee.

[msxx]

Je hebt woord gehouden!

Superfoto's man! Echt fantastisch! Maarreuh... heb je nu nog fietsdromen over of zijn je ultieme dromen vervuld?

[George]

Dromen zat! Ik wil niet verwend overkomen maar dit is niet de eerste keer dat we zoiets doen en hopelijk ook niet de laatste. Het lijkt me in ieder geval leuk om nog een keer naar de VS te gaan, maar dan om trails te rijden. Ik ben er nu niet aan toe gekomen maar ik heb zoveel mooie terrein gezien!!! Toen we van Rollins Pass (11.660 ft.) afdaalden richting Denver lag er in zo'n beetje elke bocht een trailhead!

Retourvlucht boeken (we hadden nu een duur 'open-jaw ticket), autohuur erbij boeken, fietsje mee en een mooie roadtrip uitzetten. Zeker weer naar Colorado dan, Moab, misschien Canada...

Aan de andere kant is er in Europa ook veel te beleven, ik ga nog wat onderzoek doen naar de Penine Bridleway voor een meerdaags avontuur dichter bij huis, ik wil absoluut nog naar Wales etc, etc, etc

[Kolkkie]

Het ziet er fantastisch uit George.
Ook het bijbehorende verhaal is super

[Bundy]

Geweldige trip en mooie foto's.
Vooral die "badkamer". prachtig
Ben benieuwd naar de rest.

[George]

Thanx

Dan ga ik maar weer door. Na Helana fietsen we door richting Butte ([Bjoet]) lokaal ook wel 'Butt' genoemd, als je er geweest bent is wel duidelijk waarom.
Het is een desolate mijnstad, half verlaten en er hangt een vreemde sfeer geef ons maar Helena!
Maar goed, voor we door Butte rijden merken we dat de Highway het zich makkelijker maakt dan de GDMR...



en een schitterende no-hander op de frontage road richting Butte.



Een dag later, na een dag rijden zijn we bijna op de kruising met HW91 (nog 3 mijl) en stranden we bij dit hek met dit bord. Gastvrij toch? Voor zover ik weet is dit echter een openbare weg, bovendien is het 40 mijl omfietsen als we hier niet door gaan. Hele dikke, vette doei met je bord dus. De locals zijn het hier waarchijnlijk hardgrondig mee eens want naast dat iemand een schot hagel op het bord heeft afgevuurd heeft er ook iemand met z'n pick-up het hek even ge-restyled.



Zonder dollen, de route loopt verschillende gebieden. Veel National Forest, staatsbezit waar erg veel mag en je altijd mag kamperen (al dan niet op een campground). BML (Bureau of Land Managment) eveneens staatsbezit maar ook veel priveland. We komen dus heel wat 'Keep Out' en 'No Trespassing' bordjes tegen. Vaak staat er ook een verzoek om de weg niet te verlaten. Doit bord is echter zeer dubieus, deze weg is namelijk een doorgaande, bewegwijzerde route. Iedere GDMR-er die ik later sprak heeft dit bord dan ook genegeerd. Verder hebben we hier nooit problemen mee gehad, we respecteerden prive-terrein wel en zochten dus altijd een kamp op 'neutraal' terrein, op de kaarten staan sowieso kampeeropties aangegeven en ook sommige terreingrenzen.

Ook de fourageplekken staan op de kaart, de soms schaarse winkels en restaurants in de buurt van de route zijn dus bekend. Dit klopt meestal (1 keer was er een winkel gesloten ) en soms doen de winkels zelf ook nog wat promo, ze zijn toch wel gewend aan klandizie van zwetende fietsers. Bij Ma Barnes kom je niet weg voor je het logboek getekend hebt, over 38 mijl (60 km) dus.



Maar een MEGASTORE is het natuurlijk niet