Bouwen van trails in Nederland

[gsmink]

Goedemiddag,

Twee keer gefietst nu ik terug ben in Nederland, Bergschenhoek en Spaarnwoude. Beide toch wel leuker dan ik verwacht had na een volle zomer Whistler, Canada. Maar, er zit meer in denk ik..!

Ik snap we een heel plat landje zijn, maar ik zie toch wel potentie in de kleine pukkeltjes die we hebben. Bijvoorbeeld, bij mijn ouders heb je de Woensberg en bij de A27 de geluidswal. Als daar iets gebouwd zou worden, geloof ik echt dat er wat leuks gemaakt van kan worden.

Ik heb het idee alleen dat het gewoon niet echt gebeurd in Nederland. Komt dat omdat niemand dat leuk vind om te doen, vrijwillig? Is het moeilijk toestemming te krijgen? Zijn er weinig verenigingen mee bezig?

In Whistler doet de vereniging WORCA echt goed zijn best daar in. Die hebben natuurlijk wat geld te bestede, maar ze hebben ook gewoon heel veel vrijwilligers die hard mee willen helpen, zodat ze kunnen genieten van trails die in perfecte staat verkeren. Ik probeer dat nu te vergelijken met hier in Nederland om te zien wat hier misschien mogelijk is, maar ken hier de situatie totaal niet. Misschien kunnen jullie mij helpen meer inzicht te geven?

[bert l.]

Er is tegenwoordig een Europese afdeling van de Amerikaanse IMBA. ([url]http://www.imba-europe.org)[/url]

En er gebeurt het een en ander vanuit de NTFU.
(http://singletracks.nl/Home/Nieuwsberic ... ember.aspx)

Ook zijn er lokale initiatieven. Schoorl ( is daarvan wel de bekendste, omdat ze heel actief zijn en veel aan de weg timmeren, of liever aan hun route timmeren. (http://mtb-noordwest.nl). Door alleen Schoorl te noemen doe ik VEEL mensen te kort.

[Wicked DJ]

Je bent meer dan van harte welkom bij de trailbouwers in Spaarnwoude. Werk genoeg, maar vreselijk gebrek aan actieve vrijwilligers.
We doen regelmatig en ook op tijd oproepen voor onderhoud en trailbouw dagen, maar telkens weer dezelfde gezichten. Maar feel free to join.

Wat het gevoel van trails bouwen perfect omschrijft is dit artikel . Bij ons is het echt zo.

Maar ga niet zomaar overal aan de gang. Leg contact met de plaatselijke vereniging. Verreweg de meeste gebieden en routes mag na overleg wel wat, maar wordt eigen initiatief niet gewaardeerd. Sommige gebieden zijn echt van de lange adem. Neem Schoorl bijvoorbeeld. Als het aan MTB Noorwest had gelegen was dit al lang een van de vetste parcoursen van Nederland, maar helaas liggen er enkele belangenorganisaties dwars.

[B100]

Los van organisaties als IMBA/NTFU whatever is er in Nederland toch veel minder "groepszin" bij het MTB-en. Hier is het toch individueler, gaat men liever alleen fietsen ipv bij een club. Misschien omdat velen het hier zien als een wintertraining voor het wielrennen...

Dat heeft wel zijn weerslag om initiatieven/organisatiegraad van het MTB-en en de routebouw in NL.

[nielsvk]

Naast de beperkte mogelijkheden van het terrein in Nederland (zeker in vergelijking met Whistler!) en de veel complexere regelgeving, denk ik dat de demografie van de mountainbikers in Nederland er ook veel mee te maken heeft. 90% richt zich vooral op het zo hard mogelijk rijden van zoveel mogelijk kilometers en hoogtemeters, en dat gaat het beste op brede/kaarsrechte/niet-technische paden. Kijk naar de route van Nijmegen/Groesbeek, m.i. qua trails extreem saai en een gemiste kans in zo'n heuvelachtige bosrijke omgeving, maar toch wordt de route erg hoog gewaardeerd. Kijk naar de populariteit onder Nederlanders van een evenement als de Salzkammergut Trophy: reizen ze 1000 km naar de echte bergen, gaan ze 200 km over voornamelijk asfalt- en gravelwegen rijden!

Aan de andere kant zijn er ook wel goede initiatieven (er zijn er al een aantal genoemd) maar ik denk dat de animo voor kwaliteitstrails altijd beperkt zal blijven in Nederland. Reden te meer natuurlijk om je zelf wel aan te sluiten en te helpen

Zelf heb ik het anders opgelost, ik ben gewoon in de buurt van die mooie Canadese trails gaan wonen Overigens rijd ik elke keer als ik in Nederland ben nog altijd met veel plezier de routes in Noordwijk (iedere keer weer een nieuw stuk trail erbij!) en Schoorl.

[Tijgerhaai]

Lijkt mij ook een zaak van onbekend maakt onbemind. Van het voorjaar rond st. Vith gereden, ook een stukje bikepark mee gepakt. Iedereen grote grijns op z'n porum. Terwijl er hier op het forum een paar mensen zich druk maakte om een "drop" die opeens in de afdaling van de Nok te Schoorl zat doken wij op een XC een downhill sectie op. Nog grotere grijns op je porum materiaal. Hadden de locals zelf gemaakt (wonen onder aan de heuvel) Blijkbaar is het in de Ardennen ga je gang maar. Hier in Nederland moet je eerst door een ambtelijke molen voor je überhaupt een schep in de grond mag steken. TTF's moeten gekeurd worden of ze wel veilig zijn. enz. En dan heb je nog grondeigenaren die MTBers maar lastig vinden...

[funride]

het is lastig om in NL iets voor elkaar te krijgen, aan de ene kant door de wielren mentaliteit van de gemiddelde biker en aan de andere kant door alle regeltjes.
Maar ik heb het idee dat het langzaam de goeie kant op gaat. Het aantal vaste rondjes met uitdagende TTF en flowy singletrails is groeiende
o.a. Sleen, Bergschenhoek, Spaarnwoude, Parkstad, Wijchen, Nieuwegein.

Helaas zijn meeste hiervan afvalbergen............op de mooiste MTB locaties in Nederland waar grote mogelijkheden liggen is tot nu toe weinig mogelijk ( Schoorl, Nijmegen, Arnhem en heuvelland in Z-Limburg)

[Jan Willem]

Aansprakelijkheid en gezeik achteraf na bijvoorbeeld een valpartij is hier volgens mij het megagrote struikelblok waardoor er niet uitkomt wat er aan potentie, inderdaad, in zit.

Kijk naar het nieuwe parcours Vlaardingen / Broekpolder en het gezemel over die 'levensgevaarlijke' passages daar. Zakt je broek toch vanaf?
Lijkt een heel leuk uitdagend rondje te zijn maar er zijn meteen weer de nodige artikelen in de media met, nota bene zogenaamd 'ervaren' bikers die het wel een rondje vinden met levensgevaarlijke passages. Ja, je leest het goed: bikers, die dat rondje door de gehaktmolen halen. Wat een kansloze loosers zijn we dan toch, als MTB er bang om te vallen...
Dan ga je toch liever een potje risken? Nee, ik wil MTB-en maar het risico op een valpartij moet 0 zijn. En mocht het dan onverhoopt tóch misgaan wil ik weten bij wie ik kan claimen.

Als iemand in staat is om binnen dat cirkeltje een doorbraak te forceren kan er vervolgens iets gedaan worden om de boel uitdagender te maken.
Eerder niet.

Ter illustratie: het terrein waar ik meestal ga biken heeft voor NL begrippen best zware technische segmenten.
Omdat ik daar inmiddels jaren vrijwel wekelijks wat rondhang, weet ik daar zo'n beetje elke afdaling en elk paadje te liggen.
Daar zijn klimmetjes en afdalingen waar je, ook met ervaring, beslist niet aan begint als je niet goed in vorm bent. Niet ontzettend groot natuurlijk maar het is er wel allemaal.
Ik vrees voor dat gebied het ergste... Ik meen namelijk wat gefluister te horen dat daar gesproken wordt over een vaste route. Als ze maar met dr poten van dat gebied afblijven!
Want wie denk dat dit betekent dat die prachtige segmenten die ik bedoel, opgenomen zullen worden in die eventuele vaste route komt, maakt een vrij grote vergissing.
Dat daar permanent een BOA komt te staan om de eerste biker die daar voorbij wil meteen op de bon te slingeren lijkt me meer waarschijnlijk.
Dat laatste is wat zwart-wit maar tekent wel het beeld van hoe het hier in NL werkt.
Er mocht eens iemand op zn plaat gaan daar... Je moet er dan wel op voorbereid zijn dat iemand ooit bij je aanklopt met een forse claim.
Laat ze eens bij de Fransen op cursus gaan.

Zolang in dat typisch Nederlands krampachtig denken geen knop omgaat, zullen we voor het leukere werk eerst in de auto moeten stappen om >800km naar het zuiden te rijden.

[Wicked DJ]

Ik denk dat er in Nederland een fundamenteel gedachtegoed moet ontstaan dat mountainbiken een risicovolle sport is. Nederlanders hebben nog teveel een klik met het gewone fietspadfietsen (al dan niet op de racefiets).

Als je op je bakkes gaat omdat je niet in staat was om ordentelijk over het wortelstukje te rijden, dan hoort dat bij de sport en is het geen fundamenteel gebrek aan het parcours, wél aan je technische vaardigheden.

Enfin, daarover gaan al genoeg discussies, maar Jan Willem heeft wél een punt.

Het blijft in mijn ogen een kwestie van de lange adem. Zolang de trailbouwers iets leuks blijven neerleggen zal er uitdaging zijn en zullen er mensen ten val komen. Op het moment dat de trailbouwers het opgeven is het einde verhaal uitdaging in NL. Dan krijgen we boscross parcoursen.

Overigens ben ik van mening en van de kerk die predikt dat je met minimale ingrepen een parcours ontzettend leuk kan maken, zónder dat er gelijk een bak TTF's worden opengetrokken.
Wij hebben in Spaarnwoude dingen gerealiseerd die op het oog echt niet gevaarlijk er uit zien (dat is waar veel onbekenden hun mening op baseren), maar wel technische uitdaging met zich meebrengen of de funfactor verhogen (bijvoorbeeld kombochten).

Het is dus mogelijk om een uitdagend parcours aan te leggen, zonder dat er gelijk bikers geschokt naar de krant stappen omdat ze er achter kwamen dat ze niet zo begaafd biker zijn als ze wel dachten.

[Tijgerhaai]

En daarmee kom je toch weer op het de discussie dat er beter informatie verstrekt moet worden op de diverse sites, en infoborden bij de route hoe technisch/moeilijk de route is. Zodat je kan zien of de route wel bij jouw niveau past. Of wel is het een leuk rondje om je conditie op peil te houden en een rondje te crossen met de kids. Is het er één voor de hardcore biker. Of daar ergens tussen in.

Ik begreep ondertussen dat de NTFU samen met Tracks&Trails uniforme bewegwijzering gemaakt heeft. Met daar in ook aanduidingen voor TTF's. (route pijl met witte diamant en tekst wat er aan komt) Ik heb er echter nog geen voorbeeld van gezien of in de praktijk tegen gekomen. Maar lijkt mij goed dat dit verder uitgewerkt wordt en dat de beheerders van de routes hun routes nog eens nalopen en indien nodig de informatie bijwerken. Een mooi voorbeeld van hoe de informatie op websites verstrekt zou kunnen worden: http://www.mtbproject.com/trail/157369/porcupine-rim" onclick="window.open(this.href);return false;

[markpatat]

Ik heb in Moab gereden en als er 1 land is waar zaken moeilijk liggen qua aansprakelijkheid, dan is het de VS wel! En toch lukt het om dergelijke trails professioneel van de grond te krijgen waar je echt U tegen zegt, in tegenstelling tot Nederland.

Denk overigens dat de laatste jaren er langzaam goede stappen gezet zijn, door met name locale initiatieven. Volgens mij is de NFTU / singletracks hier niet bij betrokken geweest, track & trails veelal wel. Helaas is het vaak een paar stapjes vooruit, dan weer een paar terug, etc. Alles heeft uiteindelijk te maken met (on-)bekendheid met de sport bij organisatie, beleidsmakers en bestuurders. Zo'n stuk in de krant over de route in Vlaardingen slaat echt nergens op. Als je dat moet geloven, zouden alle Whistler-gangers voortaan naar Vlaardingen moeten komen, naar een voormalig baggerdepot, met enkel een paar kunstmatige hoogtemeters. Hilarisch toch!

Valt me trouwens op dat de laatste tijd iedereen best vriendelijk is in het bos. Wie weet wordt het nog wat!

[cvoc]

En daarmee kom je toch weer op het de discussie dat er beter informatie verstrekt moet worden op de diverse sites, en infoborden bij de route hoe technisch/moeilijk de route is. Zodat je kan zien of de route wel bij jouw niveau past. Of wel is het een leuk rondje om je conditie op peil te houden en een rondje te crossen met de kids. Is het er één voor de hardcore biker. Of daar ergens tussen in.

Ik begreep ondertussen dat de NTFU samen met Tracks&Trails uniforme bewegwijzering gemaakt heeft. Met daar in ook aanduidingen voor TTF's. (route pijl met witte diamant en tekst wat er aan komt) Ik heb er echter nog geen voorbeeld van gezien of in de praktijk tegen gekomen. Maar lijkt mij goed dat dit verder uitgewerkt wordt en dat de beheerders van de routes hun routes nog eens nalopen en indien nodig de informatie bijwerken. Een mooi voorbeeld van hoe de informatie op websites verstrekt zou kunnen worden: http://www.mtbproject.com/trail/157369/porcupine-rim" onclick="window.open(this.href);return false;

Opzich is dat natuurlijk wel een goed initiatief, maar dan open je wel weer de deur voor discussies over hoe die moeilijkheidsgraden tot stand komen / wat ze voorstellen. Het blijft toch altijd volledig subjectief (wat voor de één een heel makkelijke passage is, kan voor een ander een grote uitdaging zijn). Verder leg je dan ook de verantwoordelijkheid weer deels bij een ander neer. Je zou ook kunnen zeggen dat het de verantwoordelijkheid van de biker zelf is om vooruit te kijken en zelf de risico's in te schatten van het terein waar hij/zij in rijdt. Vooral als je een route voor het eerst rijdt, moet je gewoon wat voorzichtiger zijn.

[Tijgerhaai]

Dat sowieso. Helaas is er volk dat een "mountainbike" haalt bij de bouwmarkt en denkt dat ze kunnen rijden. Dus een beetje betere info kan geen kwaad. Daarnaast is onze sport natuurlijk wat anders dan je kinderfiets zonder zijwieltjes. Dus men zal zelf ook z'n techniek moeten trainen.

[nielsvk]

Overigens hebben jullie nog tot 31 oktober de tijd om een plan in te sturen voor je lokale trailproject en 2000 euro ondersteuning te winnen van IMBA Europe....
http://www.imba-europe.org/programs/trail-projects" onclick="window.open(this.href);return false;

[B100]

Aansprakelijkheid en gezeik achteraf na bijvoorbeeld een valpartij is hier volgens mij het megagrote struikelblok waardoor er niet uitkomt wat er aan potentie, inderdaad, in zit.

Kijk naar het nieuwe parcours Vlaardingen / Broekpolder en het gezemel over die 'levensgevaarlijke' passages daar. Zakt je broek toch vanaf?
Lijkt een heel leuk uitdagend rondje te zijn maar er zijn meteen weer de nodige artikelen in de media met, nota bene zogenaamd 'ervaren' bikers die het wel een rondje vinden met levensgevaarlijke passages. Ja, je leest het goed: bikers, die dat rondje door de gehaktmolen halen. Wat een kansloze loosers zijn we dan toch, als MTB er bang om te vallen...
Dan ga je toch liever een potje risken? Nee, ik wil MTB-en maar het risico op een valpartij moet 0 zijn. En mocht het dan onverhoopt tóch misgaan wil ik weten bij wie ik kan claimen.

Als iemand in staat is om binnen dat cirkeltje een doorbraak te forceren kan er vervolgens iets gedaan worden om de boel uitdagender te maken.
Eerder niet.

Ter illustratie: het terrein waar ik meestal ga biken heeft voor NL begrippen best zware technische segmenten.
Omdat ik daar inmiddels jaren vrijwel wekelijks wat rondhang, weet ik daar zo'n beetje elke afdaling en elk paadje te liggen.
Daar zijn klimmetjes en afdalingen waar je, ook met ervaring, beslist niet aan begint als je niet goed in vorm bent. Niet ontzettend groot natuurlijk maar het is er wel allemaal.
Ik vrees voor dat gebied het ergste... Ik meen namelijk wat gefluister te horen dat daar gesproken wordt over een vaste route. Als ze maar met dr poten van dat gebied afblijven!
Want wie denk dat dit betekent dat die prachtige segmenten die ik bedoel, opgenomen zullen worden in die eventuele vaste route komt, maakt een vrij grote vergissing.
Dat daar permanent een BOA komt te staan om de eerste biker die daar voorbij wil meteen op de bon te slingeren lijkt me meer waarschijnlijk.
Dat laatste is wat zwart-wit maar tekent wel het beeld van hoe het hier in NL werkt.
Er mocht eens iemand op zn plaat gaan daar... Je moet er dan wel op voorbereid zijn dat iemand ooit bij je aanklopt met een forse claim.
Laat ze eens bij de Fransen op cursus gaan.

Zolang in dat typisch Nederlands krampachtig denken geen knop omgaat, zullen we voor het leukere werk eerst in de auto moeten stappen om >800km naar het zuiden te rijden.

+1

Aansprakelijkheids/zorgplichtverhaal is de bottleneck. Ook al is het op te lossen en valt het mee (immers, in elke gemeente staat ook wel een potentieel "levensgevaarlijk" skateparkje) maar de onbekendheid met de materie leidt er vaak toe dat terreineigenaren/beheerders afhaken en liever voor iets veiligs kiezen zonder gezeur.

Er worden hier en daar schoorvoetend wat stappen gezet vwbt TTF's en moeilijkere stukken maar het is erg versnipperd, en vaak nog erg zoeken en lobbyen voor routebouwers die daar mee bezig zijn. Eerlijk gezegd mis ik daar echt nog een sterke voortrekkersrol van bijvoorbeeld een NTFU of KNWU die vaak meer gewicht in de schaal kunnen leggen. Ook al hebben routebouwers er soms echt verstand van, vaak wordt door een beheerder pas wat aangenomen als er een gerenomeerde club als een NTFU/KNWU achter staat.